เราผ่าคลอดแบบยังไม่ตั้งตัวก่อนวันคลอด1วันยังไปทำงานเลิกตี3กลับมาถึงบ้านข้อเท้าบวมขาบวมปวดท้องจี้ดๆนอนพักแปปนึ่งก็ออกไปหาหมอยื่นเอกสารเสร็จรอเข้าตรวจกับคุณหมอ หมอตรวจแบบรีบๆสรุปเราต้องผ่าคลอดภายในวันนั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากพยาบาลไม่รอเวรเปลเข็นเราขึ้นรถนั่งไปห้องคลอดเลย ตอนนั้นปากมดลูกเปิด2เซนทั้งเจ็บท้องคลอดทั้งเจ็บที่พยาบาลทำเจาะเลือด ใส่สายน้ำเกลือ  สวนท่อปัสวะ แล้วเราก็เริ่มผ่าตัดด้วยการบ็อกหลัง พอผ่าตัดเสร็จเราเข้าห้องไปพักผ่อน แฟนไม่ได้อยู่เฝ้าต้องไปทำงาน ลูกก็ยังไม่ได้เจอ เจออีกทีตอนเช้าพยาบาลเอาเข้ามาแปปเดียวแล้วเอาน้องไป วันต่อมา เราถอดสายสวนปัสสาวะแล้วได้เลี้ยงลูกเอง เลี้ยงคนเดียวเพราะแฟนทำงาน มันเจ็บแผลมากๆ แต่ต้องลุกเปลี่ยนแพมเพิทให้ลูก จับลูกเรอ ดึกๆ ร้องไห้ทุกวัน ออกจากโรงพยาบาลมาเราอยู่บ้านเลี้ยงลูกคนเดียวเพราะแฟนต้องออกไปทำงานตอนกลางคืนกลับทีก็เกือบเที่ยง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากเราตัดสินใจลาออกจากงาน ยิ่งเครียดไปใหญ่ เสียดายงาน คิดถึงเพื่อนร่วมงาน แต่ต้องออกมาเลี้ยงลูก ร้องห่มน้องไห้ทุกวัน ทั้งเจ็บแผล เจ็บมดลูก เจ็บนม นมบวม เจ็บหัวนมเพราะเวลาลูกดูดเขาจะกัดเจ็บมากๆๆๆเพราะไม่มีหัวนม ความที่เป็นแม่มือใหม่ไม่รู้จะจับลูกเลี้ยงลูกยังไง มองหน้าลูกแล้วก็ร้องไห้ จะเลี้ยงเขายังไงให้เติบโตได้ รายได้จากแฟนจะเลี้ยงพวกเราได้ไหม ยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งหว่าเหว่ยิ่งเครียด ยิ่งเศร้า ร้องไห้ตลอดเวลา รู้สึกว่ากำลังสู้อยู่คนเดียว มันโดดเดี่ยว เลี้ยงลูกคนเดียวมา7-8วันแล้วความรู้สึกยังเหมือนวันแรกที่คลอดอยู่เลย ไม่เคยชิน ใครมีวิธีทำให้หายจากความรู้สึกพวกนี้บ้างค่ะ ตอนพิมพ์อยู่ยังร้องไห้เลย