อยู่กันมา 7 ปี มีลูกสาว 1 คนอายุ 4 ขวบ ที่ผ่านมาเรามีคุยๆกับเพื่อนบ้างว่าหรือเขาจะผิดปกติ พี่ข้างบ้านเคยถามเราด้วยว่าเขาปกติมั้ย ต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยได้ยินเรื่องโรคเจ้าชายอะไรมาก่อนเลย

แปะข้อมูลให้นะคะ เผื่อใครไม่รู้จักเหมือนกัน 
sanook//s.isanook.com/sr/0/images/logo-new-sanook.png60060//s.isanook.com/he/0/ud/0/4785/thumb_prince.jpg  
เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง สัญญาณเสี่ยงอาการทางจิต
2016-09-13T13:48:00+07:0013 ก.ย. 59 (13:48 น.)
กด
 
โรคเจ้าชาย (Prince Syndrome) คืออะไร?
โรคเจ้าชาย (Prince Syndrome) หรือที่รู้จักกันในอีกชื่อนึงว่า โรคเจ้าหญิง (Princess Syndrome) คือ อาการทางจิต ที่ทำให้ผู้ป่วยคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชาย เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล เป็นที่หนึ่งอยู่เสมอ หลงตัวเอง เห็นแก่ตัว ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่แคร์สังคม ทำอะไรไร้จิตสำนึก ชอบเรียกร้องความสนใจของคนอื่น มีความสุขเมื่อคนอื่นให้ความสนใจตนเอง จิตใจหยาบกระด้าง หยาบคาย ยกตัวเองให้สูงกว่าคนอื่นเสมอ โกหกเก่ง ไปจนถึงขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นตลอดจน ปฏิเสธคำพูดและเหตุผลของผู้อื่น

ที่เพิ่งมาสังเกตคือหลังๆเป็นหนักแบบกระทบความสัมพันธ์ในครอบครัว จนเราคิดว่าเราอยู่ไม่ไหว หลักๆเลยคือ
1.คิดว่าตัวเองทำงานเหนื่อยอยู่คนเดียว ทั้งๆที่กลับมาไม่เคยช่วยอะไรเลย บางทีเลิกงานไปดื่มสังสรรค์เราไม่เคยตามเลย กลับบ้านมานอนหลับ เล่นเกม ดูหนัง แทบไม่ได้เล่นกับลูกเลยด้วยซ้ำ
2.งานบ้านทุกอย่างคือหน้าที่เรา แต่การที่เขาหาเงินเข้าบ้านเป็นบุญคุณ ทวงยิ่งกว่าพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมา 
ชอบให้คนอื่นปรนนิบัติ แบบ ถ้าซื้อกับข้าวมา จะรอเรามาจัดแจงอาหารใส่จาน ตักข้าวให้ ถ้าเรายังไม่ว่างก็รอ บางทีเรายุ่งอยู่กับลูก ก็จะเรียกอยู่อย่างนั้น 
3.ชอบให้เราสนใจ แต่ตัวเขาเองไม่เคยสนใจลูกเมีย บางทีลูกอยากให้ไปส่งไป รร.อิดออดมาก อ้างสารพัด ชอบบอกว่าเราไม่สนใจนู่นนี่นั่น (จะบอกว่าตั้งแต่ท้องมีเรื่องผู้หญิง กลับบ้านเกือบเช้าบ่อย พอเป็นหนักเข้าเราเริ่มรักตัวเอง เลยสนใจลูกเป็นหลัก ไม่ค่อยอะไรกับเขา) แต่พอเราว่าเขาก็ไม่สนใจ เขาก็จะบอกว่าไม่สนใจยังไง ก็ซื้อกับข้าวมานี่ไง อยู่ด้วยกันนี่ไง(ห้ะ ถามจริง)
4.เวลามีเรื่องอะไร โทษคนอื่นก่อนโทษตัวเองเสมอ ทำผิดไม่เคยขอโทษ ไม่เคยเลยจริงๆ
5.เห็นแก่ตัวแม้แต่กับลูกเมีย  ปกติมอไซค์ที่บ้านมี 2 คัน เขาทำงานคันนึง เรารับส่งลูกคันนึง มีวันนึงมอไซค์เขาเสีย เขายืมของเราไปใช้ เราก็ไม่มีรถรับส่งลูก เขาบอกให้เดินไป ซึ่งระยะทางก็ไม่ได้ใกล้เลย เราบอกให้หาจักรยานมาไว้ที่บ้านสักคันดีมั้ยเผื่อวันไหนรถเสียอีก จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องรับส่งลูก เขาก็โวยวายว่าเราอ่ะมีปัญหาเวลาเขาขอยืมมอไซด์ ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เขายืมเลย (แบบนี้แหละค่ะคือปกติของเขา พูดอีกเรื่องเขาจะโยงอีกเรื่อง เป็นคนที่เข้าใจอะไรยากมากๆ อันนี้เราไม่ได้คิดเองนะคะ เพื่อนสนิทเรา และก็น้องสาวเราเขามาเที่ยวหาหลานบ่อยเขาก็พูดเป็นเสียงเดียวกันค่ะ ว่าเข้าใจอะไรยาก)
6.ชอบพูดอะไรที่ไม่ควรพูดแบบ แซวชื่อสามีของพี่คนนึง ซึ่งเขาเพิ่งเลิกกันหมาดๆ พี่ที่ถูกแซวหน้าตึงมาก แต่แฟนเราก็พูดไม่หยุด จนเราตีไหล่ไปทีถึงรู้ตัว อีกเหตุการณ์คือ ไปกินหมูกระทะ เจ้าของร้านมาเช็คบิล พูดแซวพูดแหย่ว่าลายมือเหมือนไก่เขี่ยขี้ ขนาดคนเพิ่งเจอครั้งแรกยังพูดแบบนี้ ไม่ต้องถามถึงเราเลยค่ะ มีช่วงนึงรู้สึกด้อยค่าตัวเองเพราะคำพูดเขามากๆ หรือไม่ก็พูดกรอกหูทุกวันว่าเราผิดแบบนั้นแบบนี้ จนบางทีเราก็ เอ้ะ หรือเราจะผิดจริงๆ 

อันนี้หลักๆเป็นปกติของเขา เป็นทุกวัน เล่ายังไงก็ไม่หมด เราเข้าใจนะคะว่าทุกคนมีข้อดีข้อเสีย ซึ่งเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะเข้าใจ แต่อันนี้มันเริ่มหนักเกินจะรับได้แล้วอ่ะค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์บ้างคะ แบบนี้เข้าข่ายอาการโรคเจ้าชายมั้ย คือถ้าใช่จะมีวิธีบอกให้เขาไปรักษายังไงยังไงดีคะ อยากให้พบจิตแพทย์มากค่ะ 🥹