ตอนนี้เราได้มาอยู่บ้านแฟน 1 เดือนแล้ว เตอเรื่องมากมายจิงๆ แต่รอบนี้มันทำให้รู้สึกว่าเกินไปมาก แฟนเรามีน้องชาย 1 คนที่วันๆเอาแต่นอนกับกินอายุ17 ปี บอกให้ไปทำงานก็ไม่ทำ ทำบ้างหยุดบ้าง จนหัวหน้างานเอื้อม

คือแบบว่ามีคนๆนึงเข้ามาคุยกะเราแล้วทำตัวก้อเหมือนเเฟนกันนะโทหากันคุยกันเหมือนเเฟนแต่....ไม่มีสถานะเว้ยเเต่มีคนเจ้บ คนที่เจ้บคือเราเองเราเเคร์เขามากเกินไปป่าว. จนลืมแครืความรุ้สึกตัวเอง ตอนนี้เขาหายไปแ

แฟนเราเค้าไม่ชัดเจนเวลาพูดอะไรเค้าไม่ระวังคำพูดเลยคำพูดบางคำอ่ะมันทำเรานอยด์มากเลยนะแบบแกไม่แคร์เราเลยเราแคร์แกอยู่ฝ่ายเดียวอ่ะควรทำไงดีคะ

ขอระบายหน่อยนะค่ะเราแค่รุ้สึกเกลียดแม่มากๆเรื่องคือ แม่กับพ่อของเราแยกทางกันตัวเราเองเป็นลูกคนเดียวเราหลังจากที่แม่แยกกับพ่อเราย้ายไปอยู่กับแม่แม่เราทำอาชีพเปิดร้านตัดเสื้อวินในตอนนั้นแม่เราก้อช่วยเหล

เรื่องมันยาวอะทนอ่านหน่อยน้ะ555 เรายุ ม.4เองยังเด้กน้ะเเต่เริ่มมีความรักความชอบส้ะล้ะ555คือตอน ม.3แอบชอบน้องคนนึง ยุ ม.2 แล้วช่วงใกล้ปิดเทอมก้อจะมีพิธีอำลาพี่ ม.6 ห้องเราเลยว่างไม่มีเรียนเลยเล่นโทสัพก

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ขอเป็นพื้นที่การระบายความในใจหน่อยน่ะค่ะ เพราะมันอึดอัดในใจมาก เริ่มกันเลยน่ะ...เรื่องมีอยู่ว่าเรานั่นเป็นคนที่พอเจออะไรใครกับอะไรกับเราไม่ว่าการกระทำหรือว่าจะเห็นหรือไม่เห็นหนือใครจะ

วันนั้นค่ะ วันที่แปะเพลง BIRDS OF A FEATHER เราก็นั่งอ่านพันทิปปกติ ช่วงค่ำๆได้ยินเสียงหวอรถดังแว่วๆในซอย (ใส่หูฟังเพลงด้วยค่ะ) เสียงคนโวกเวก อึกทึกในหอ ก็ไม่รู้สึกเอะใจอะไรค่ะ  หลังจากนั้นเราก็

เปิดประเด็นด้วยน้ำตาขณะพิมพ์🥺😭 .....ยอมรับว่าการคบกับใครสักคน 14 ปี มันเกือบครึ่งชีวิตของเรา ที่มีกันและกันมา พออยู่มาวันหนึ่ง .. เราจับได้เขาแอบคุยกับแชทที่ซ่อนไว้...ยอมรับว่าช๊อคมาก เสียใจมาก และทำอ