จริงไปเเล้ว เราเป็นคนที่ไม่อยากมีปัญหาไม่อยากสร้างปัญหาให้ใครเลยทุกคนเท่าเทียม เราเป็นคนหนึ่งที่เรียนได้ท็อปห้อง เราทำอะไรที่ไม่ดีหรืออย่างเช่นเอาชิชชู่เปียกมาเช็ดน้ำที่หก เพื่อนก็พูดเสียงดังว่าทำไมเอามาเช็ด เเละหัวเราะกัน คือมันไม่มีอันอื่นเเล้ว เเละอะไรๆก็เสนอเราเเข่งอะไรหรือครูถามอะไร จริงๆอึดอัดนะ คือเราไม่ได้ต้องการเรามีข้อเสียอย่างหนึ่งคือ เราชอบพูดเล่นกับเพื่อนเเต่คำพูดนั้นไม่ค่อยจะดีนัก เช่น เรามีละคนสั้น เเล้วเพื่อนบอกจะใช้คำหยาบจะได้ถึงซีน เเต่เราบอกว่าเราไม่อยากให้ถ่ายคำหยาบเเค่อย่างเดี่ยวเผื่อครูไม่อนุญาต เราพูดเล่นๆกับเพื่อนว่า เรารู้เเค่ กาลเทศะ เราขอโทษจริงๆ ซึ่งตอนนั้นเราหมายความว่า เราเป็นคนหัวโบราณที่คิดว่าครูอาจจะชอบการพูดที่เหมาะสม วันต่อมาเป็นข่าวใหญ่ที่คนบางกลุ่มโดยเฉพาะผู้หญิงจับกลุ่มเม้ามอยพอเรามาพบก็เเยกกัน เเล้วมีคนหนึ่งบอกว่า นี่เรารักเธอนะเเต่เราอิจฉาที่เธอเรียนเก่งเกินไป สอนคณิตเราบ้างนะ เเต่เราก็ไม่ทำหรอก สักพักเรานั่งโต๊ะสรุปบทเรียน เราก็ได้ยินนะว่า พวกเขาพูดเล่นกัน โดยมีคำที่เน้นคือ กาลเทศะ3รอบเเละพูดว่ารอดูเถอะถ้าคะเเนนสอบพวกเราได้เยอะกว่าอย่าร้องไห้เเล้วกันนะ เราพยายามทำไม่เข้าใจไม่สนใจเเล้ว เรากลับมาคิดว่า เราต้องขอโทษเราก็ทักไปขอโทษเพื่อนคนที่เราพูดใส่ เราอธิบายสิ่งต่างๆทุกคนเท่าเทียม ไม่มีใครเก่งกว่าใคร เเต่เค้าเอาไปเล่ากันเเล้วจนอร่อยปากเลยน่าจะเเบบใครไม่ชอบก็พูดออกมาใส่กันเล่าๆกัน คือเเค่คำว่า กาลเทศะนี่มันไปโดนอะไรกันทั้งห้องเราไม่ได้ด่าใครเลย เมื่อเราขอโทษเพื่อนบอกว่า ไม่มีใครอยากร่วมงานกับคนอย่างเเกเเล้ว ขนาดคนเงียบๆยังไม่ชอบเลย    เอ้าา !!รู้นิสัยเราดีเเล้วหรอมันเกิดคำถาม เเค่คำเดียว เกลียดกันทั้งห้องเเล้วหรอ ไม่ถามเราเลย ก็ตามน้ำเเล้วหรอ เราต้องถูกพูดเเทงใจดำอย่างนี้ทุกวันหรอ คนที่พูดดีๆนี่มันเเกล้งหรือจริงใจ พวกเขาใส่ไฟอะไรกัน เราคิดว่าถึงเราจะขอโทษหน่ะยังไงทุกคนก็เกลียดเราตั้งเเต่หัวดีเเล้วล่ะ
มันไม่ใช่เเค่คำนี้หรอก