ทุกวันนี้คือเริ่มไม่มีความสุขแล้ว อะไรที่เคยทำแล้วทำให้ลืมเรื่องเครียดๆเดี๋ยวนี้คือมันไม่ได้แล้ว พอได้อยู่เงียบๆกับตัวเอง ได้ดูคลิปหรืออ่าน มันทำให้เรากลับมามองตัวเองว่า ทำไมเราไม่มีความสุขแบบเขาทำไมเราไม่มีครอบครัวที่อยู่พร้อมหน้ากัน ทำไมพ่อเราต้องเสีย
โลกนี้คงใจร้ายกับเรามากๆ ทำไมแม่ถึงเป็นคนชอบสร้างหนี้สร้างสิน ตอนพ่ออยู่คือพ่อกับตาเป็นคนหาเงินให้ครอบครัว แต่พอพ่อเสียไปจะ8ปีแล้ว ตาก็อายุมากขึ้นทุกๆวัน แม่ก็สร้างแต่หนี้ พอตาให้ตังเรา ก็มาขอเรา เราจะไม่ให้ก็ไม่ได้ เพราะเขาคือแม่ คือคนที่กำเนิดเราที่เหลืออยู่คนเดียว เรากลัวว่า เขาจะทิ้งน้องๆกับเราไป เราเป็นพี่คนโต พ่อเสียตอนเรายังอยู่ป.4 ถ้าเราเป็นพี่ที่ไม่ดี น้องๆเราจะเป็นยังไงเราก็พยายามที่จะเรียน พยายามที่จะไม่ใช่เงิน เก็บจนเป็นหมื่นๆ แต่แม่ก็มาขอไป จะ6ปี ตอนนี้ จะ3 หมื่นแล้ว ของเขาขอ บอกว่าถ้าไม่ให้เขาจะแย่แน่ๆ แต่พอแล้วทวงเขาเขาไม่ตอบ เบี่ยงไปเรื่องอื่น พอตอบบอกเดี๋ยววันนั้น วันนู้น แต่ไม่เคยได้เลย เขาขอเราก็บอกไม่มีๆ แต่เขาก็พูดในเราคิดและสงสาร เราโอนให้ทันที แต่เราทวงบ้างกลับไม่ได้ บอกจะไปเอาเงินให้ กลับไปโอนให้เลยแต่ก็ไม่ เราอยากเรียนพิเศษศิลปะ บอกจะโอนเงินให้ จนเราไม่เรียนแล้วเพราะเขาไม่มีเงินให้ ฐานะทางบ้านคงดีกว่านี้ถ้าไม่มีเขาคอยสร้างหนี้ พอขึ้นมหาลัยเจาก็เอาเงินที่ตาให้ไว้ไปเรียน เขาก็เอาไปบอกจะโอนคืนให้แต่ ก็ยังไม่ได้ เขาไม่รู้หรือไงว่าขึ้นมหาลัย มันไม่ใช่ตอนโรงเรียนนะ ค่ารถ ค่าข้าว ค่าของอุปกรณ์การเรียน เรายังดีที่อยู่กับญาติก็ตัดค่าหอไปได้บ้าง แล้วเราไม่จำเป็นต้องใช้เลยเหรอ ทุกวันนี้คืออยากกินอะไรก็ต้องอด เพราะจะไม่มีเงินไปเรียน เราเหนื่อย เราไม่กล้าบอกตา เราไม่อยากให้เขามาคิดมาก เราต้องพยายามไม่ใช้เงินเลยตอนนี้ แล้วถ้าขึ้นปี2ละ ค่าเทอมละ ทำไมชีวิตเรามันถึงเป็นแบบนี้ละ เราอยากจะฆ่าตัวตายไปสะจะได้ไม่ต้องเครียด แต่น้องๆเราละ ตายายละ เขาจะเสียใจไหม ที่เราทำแบบนั้น เขาถามนะ ไม่ออกไปไหนเลยไม่พูดกับใคร เป็นซึมเศร้าหรือป่าว เป็นสิ! เป็นมาตลอดนั่นแหละ แต่ที่ไม่ไปไหนเลย คือไม่มีเงินไง เพราะมันไม่มีเหลือเลย มันไม่มีเลยจริงๆ....
ทำยังไงกับชีวิตตอนนี้ดี
โลกนี้คงใจร้ายกับเรามากๆ ทำไมแม่ถึงเป็นคนชอบสร้างหนี้สร้างสิน ตอนพ่ออยู่คือพ่อกับตาเป็นคนหาเงินให้ครอบครัว แต่พอพ่อเสียไปจะ8ปีแล้ว ตาก็อายุมากขึ้นทุกๆวัน แม่ก็สร้างแต่หนี้ พอตาให้ตังเรา ก็มาขอเรา เราจะไม่ให้ก็ไม่ได้ เพราะเขาคือแม่ คือคนที่กำเนิดเราที่เหลืออยู่คนเดียว เรากลัวว่า เขาจะทิ้งน้องๆกับเราไป เราเป็นพี่คนโต พ่อเสียตอนเรายังอยู่ป.4 ถ้าเราเป็นพี่ที่ไม่ดี น้องๆเราจะเป็นยังไงเราก็พยายามที่จะเรียน พยายามที่จะไม่ใช่เงิน เก็บจนเป็นหมื่นๆ แต่แม่ก็มาขอไป จะ6ปี ตอนนี้ จะ3 หมื่นแล้ว ของเขาขอ บอกว่าถ้าไม่ให้เขาจะแย่แน่ๆ แต่พอแล้วทวงเขาเขาไม่ตอบ เบี่ยงไปเรื่องอื่น พอตอบบอกเดี๋ยววันนั้น วันนู้น แต่ไม่เคยได้เลย เขาขอเราก็บอกไม่มีๆ แต่เขาก็พูดในเราคิดและสงสาร เราโอนให้ทันที แต่เราทวงบ้างกลับไม่ได้ บอกจะไปเอาเงินให้ กลับไปโอนให้เลยแต่ก็ไม่ เราอยากเรียนพิเศษศิลปะ บอกจะโอนเงินให้ จนเราไม่เรียนแล้วเพราะเขาไม่มีเงินให้ ฐานะทางบ้านคงดีกว่านี้ถ้าไม่มีเขาคอยสร้างหนี้ พอขึ้นมหาลัยเจาก็เอาเงินที่ตาให้ไว้ไปเรียน เขาก็เอาไปบอกจะโอนคืนให้แต่ ก็ยังไม่ได้ เขาไม่รู้หรือไงว่าขึ้นมหาลัย มันไม่ใช่ตอนโรงเรียนนะ ค่ารถ ค่าข้าว ค่าของอุปกรณ์การเรียน เรายังดีที่อยู่กับญาติก็ตัดค่าหอไปได้บ้าง แล้วเราไม่จำเป็นต้องใช้เลยเหรอ ทุกวันนี้คืออยากกินอะไรก็ต้องอด เพราะจะไม่มีเงินไปเรียน เราเหนื่อย เราไม่กล้าบอกตา เราไม่อยากให้เขามาคิดมาก เราต้องพยายามไม่ใช้เงินเลยตอนนี้ แล้วถ้าขึ้นปี2ละ ค่าเทอมละ ทำไมชีวิตเรามันถึงเป็นแบบนี้ละ เราอยากจะฆ่าตัวตายไปสะจะได้ไม่ต้องเครียด แต่น้องๆเราละ ตายายละ เขาจะเสียใจไหม ที่เราทำแบบนั้น เขาถามนะ ไม่ออกไปไหนเลยไม่พูดกับใคร เป็นซึมเศร้าหรือป่าว เป็นสิ! เป็นมาตลอดนั่นแหละ แต่ที่ไม่ไปไหนเลย คือไม่มีเงินไง เพราะมันไม่มีเหลือเลย มันไม่มีเลยจริงๆ....