ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าเรากับพี่เราแม่เดียวกันแต่คนละพ่อ ตั้งแต่เด็กๆเราไม่ค่อยถูกกับเขาเลยเอาเป็นว่าเห็นหน้ากันทีไรจิกหัวตบเพราะเราเป็นคนหาเรื่องเขาก่อน5555 ตบกันตั้งแต่เราอายุ8-9ขวบเราอายุห่างกับพี่12-13ปีนี่เเหละจำไม่ค่อยได้แล้ว แต่พอโตมาก็ไม่ได้อ่ะไรกันแล้วนะคะเราก็เริ่มมีความเกรงใจพี่เรามากขึ้น ตั้งแต่เราเกิดมาที่เราจำความได้เราไม่เคยมีความคิดที่จะไม่อยากมีเขาเป็นพี่สาวเลย จนมาเจอเหตุการณ์นี้ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า มีอยู่วันหนึ่งพี่เราเขาอยู่ตจว.เขาโทรมาคุยเล่นกับแม่แล้วบอกว่าเราไม่สวย ยังไงก็สู้เขาไม่ได้หรอก เอาจริงบางทีเขาพูดอาจจะได้คิดอะไร แต่คนฟังอะแกรู้สึกแย่มากนะเว้ย จากเด็กคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความมั่นใจอะไรอยู่แล้วอะได้ยินแบบนี้คือรู้สึกแย่มากๆอะ แบบฉันน้ำตาไหลเลยพอได้ยินมันรู้สึกแย่กับหน้าตาตัวเองอะ เรามันหน้าตาแย่ขนาดนั้นเลยหรอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาว่าเราแล้วตัวเองไปเอาความมั่นมาจากไหนที่คิดว่าตัวเองสวยขนาดนั้น แบ้วมาว่าคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีเด๋ห่าอะไร ท้องมีผัวตั้งแต่อายุ13งี้ แล้วก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงเองสุดท้ายก็ต้องลำบากคนอื่นเลี้ยง หมดอนาคตไม่ได้เรียนต่อ ทุกวันนี้นางก็ทำงานเลี้ยงตัวเองไปวันๆอายุจะ30แล้ว ยังยืมเงินแม่อยู่เลย ยืมไปทีละเล็กละน้อยจนเกือบแสนตังค์เรานางก็ติดไว้ตั้งแต่เราอายุ8-9ขวบยืมไป 5,000หรือ3,000นี่แหละจนตอนนี้เราอายุ12จะ13ละ ยังไม่มีปัญญาคืนหมดสักที พูดแล้วโมฌหนะเอาดีมาว่าคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีมากนักหรอก เราก็ไม่ได้ไปว่าอะนางถ้าไม่ได้ว่าเราก่อนหรือทำอะไรให้