คือช่วงนี้เราตกงาน และกำลังหางานใหม่ทำ และเราอยู่กับแม่เลี้ยง(ป้า)ที่เขาเลี่ยงเรามาตั้งแต่ออกตากท้องแม่ คือก่อนหน้านี้เราทำงานอยู่ที่ในตัวจังหวัด แต่เงินเดือนกับค่ายใช้จ่ายมันไม่พอดีกัน เพราะอยู่ในเมืองมันต้องเช่าห้อง มันต้องมีค่าน้ำมันรถอีก ค่าอาหารอีก เราเลยตัดสินใจลาออกแล้วมาหางานทำที่บ้าน ช่วงนี้ก็สมัครไปหลายที่แล้ว รอการติดต่อกลับจากที่ทำงานอยู่ แต่พอมาอยู่บ้าน เราไม่ค่อยอยากออกจากบ้าน เราชอบดูหนัง ฟังเพลง มีช่วยงานบ้านบ้าง แต่ทีนี้พี่ชายเรา(ลูกชายของป้า)เขาไม่เข้าใจ เขาว่าเราเอาเปรียบเขา ถึงขั้นจะไล่เราออกจากบ้านเลย คือแม่เรา(เราเรียกแม่เลี้ยงว่าแม่) เขาก็แก่แล้ว อายุย่างเข้า 60 แล้ว แล้วร่างกายเขาไม่แข็งแรงมีอาการเจ็บออดๆแอดๆทุกวัน เราต้องนวดให้ทุกวัน แล้วพี่ชายก็ไม่ค่อยดูแลเขา คือส่วนใหญ่จะไปทำงาน ซึ่งเป็นงานช่าง บ้านไหนเขาจ้างไปซ่อมอะไรก็ไป ทำนองนี้ เงินที่ได้มาก็เอาไปซื้อเหล้าและดูดกัญชาจนหมด มีบ้างที่เอาอาหารมาให้แม่เช่นตกปลา หาเห็ดมาให้ แต่นานๆที แต่กินเหล้านี้หนักเลยทุกวัน และส่วนใหญ่กัยข้าวแม่กับพ่อ(สามีของป้า)จะหามาเอง พวกตกปลา หาเห็ด อะไรพวกนี้ เราเองก็ไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้ ที่ทำได้คือหุงข้าว ก่อไฟ นึ่งข้าว เลี้ยงวัวช่วย และทำงานบ้าน พวกกรอกน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้านช่วย เวลาที่เหลือก็จะดูหนังฟังเพลง (ซึ่งเป็นเวลาส่วนใหญ่)  งานนอกบ้านและพวกงานช่างเขาเลยต้องพึ่งพี่ชายเป็นหลัก แต่ช่วงนี้พี่ชายไม่ช่วยงานอะไรที่บ้านเลย ทุกครั้งที่แม่บอกแม่สอนเขา เขาก็จะแว้งมาที่เราตลอด แบบทำไมไม่ใช้เราบ้าง ทำไมไม่ด่าเราบ้าง ซึ่งความเป็นจริงแม่ด่าเราแทบจะทุกครั้งที่เราตื่นสาย แต่เราก็ยอมรับว่าเราสายจริงและพยายามปรับ แต่จะมีบ่อยมากที่เราพยายามทำดีเท่าไรพี่ชายก็ไม่เคยเข้าใจเลย คือแบบเราตื่นสายนิดเดียวนี่แว้งเราเลย แล้วสิ่งที่เราพวกงานบ้าน ทำกีบข้าว กรอกน้ำ หุงข้าว หุงปลา เงินเก็บที่มีก็เอามาซื้อของกินของใช้ที่บ้าน ได้บัตรสวัสดิการแห่งรัฐเขาใช้ส่วนตัวแทบจะไม่ได้คือซื้อของกินของใช้มากินร่วมกันมาฝช้ร่วมกันหมดทำเขาไม่เห็นเลย เขาอยากให้เราออกจากบ้านไปทำงานแบบเขาบ้าง ออกไปข้างนอกบ้าง แต่ก็อย่างที่ว่าละครับเราก็หางานอยู่ ที่ไหนเปิดรับสมัครคือสมัครไปหมด แต่ช่วงนี้ที่ยังไม่ได่งานเรารู้สึกว่าอยู่บ้าน ทำงานบ้าน ว่างก็ดูหนังฟังเพลง บางทีก็ทำเพจเขียนบทความให้ความรู้(พอดีว่าเราขอบเขียนบทความ ชอบอ่านหนังสือ ซึ่งเป็นสิ่งที่พี่มองว่าไร้ประโยชน์)เพราะมันรู้สึกปลอดภัยกว่าและเป็นตัวของตัวเองมากกว่า แต่พี่เขาไม่เข้าใจตรงจุดนี้ และนับวันมันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ล่าสุดจะไล่เราออกจากบ้าน แต่เราต้องอดทนอยู่เพราะไม่มีคนดูแลแม่กับพ่อ เพราะท่านป่วยมากแล้วและมีอาการปวดแข้งปวดขา เดินแทบจะไม่ไหว เราต้องนวดให้ทุกวัน เราจะทำยังไงดี กลัววันหนึ่งไม่มีพ่อไม่มีแม่แล้ว มันจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ครอบครัวจะแตกแยก และตอนนี้พี่เขาไม่ฟังอะไรเราเลย เอาแต่คว่มรู้สึกตัวเองเป็นหลัก ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น