มนต์รักดอกมะลิ

“ทำอะไรอยู่หรือครับ” เจ้าของบ้านใหม่ที่เพิ่งย้ายมาอยู่ ร้องทักหญิงสาวที่กำลังง่วนกับการเก็บดอกมะลิ

ระรินสะดุ้งเล็กน้อย หันขวับกลับมายังรั้วไม้เตี้ยๆที่คั่นระหว่างสองบ้าน เห็นชายหนุ่มที่หล่อนรู้ว่าเขาคือผู้ที่มาซื้อบ้านหลังนี้ ต่อจากเจ้าของเก่า และกำลังยืนมองมาทางนี้

เขาสวมชุดลำลองแบบอยู่กับบ้าน หุ่นและท่าทางก็ดูเก๋ไก๋อยู่หรอก แต่หญิงสาวไม่ชอบสายตาที่ดูเหมือนยิ้มได้เวลามองมายังหล่อน อีกทั้งใบหน้าที่ดูเหมือนประดับรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าจริงหรือเสแสร้ง

หญิงสาวไม่ยิ้มตอบ ความไม่พอใจนั้นเริ่มมาจาก นับตั้งเขาย้ายมาอยู่บ้านหลังถัดไป มักจะแอบมองหล่อน ไม่ว่าจะจากทางหน้าต่างหรือสวนหน้าบ้านเวลาหล่อนเดินมาเก็บดอกไม้

“กำลังรีดผ้าอยู่” พูดจบก็หันหลังหนีแอบยิ้มอย่างสะใจ แล้วเดินเข้าบ้านทันที

“มีอะไรหรือลูก” หญิงวัยกลางคนค่อยไปทางปลายๆถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็น “เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เข้ามาเลย”

ระรินรีบหุบยิ้มทันที พยายามปั้นสีหน้าให้บึ้งตึง

“ยิ้มที่ไหนคะแม่ หนูกำลังหน้าบูดอยู่ต่างหาก”

“เป็นอะไรล่ะ”หญิงร่างท้วมวางนิตยสารเกี่ยวกับอาหารในมือลงบนโต๊ะเตี้ยที่อยู่ข้างหน้า

“ไปเก็บดอกมะลิแค่นี้เอง เจออะไรเข้า”