นี่กลับบ้านมาเหนื่อยๆยังไม่ทันถอดร้องเท้าก็โดนใช้ไปซื้อของพอกลับมาก็ทำงานทำการบ้านวาดรูปส่งแข่งขันก็พยายามทำให้ดีที่สุดปกตินี่เป็นคนล้างจานดึกอยู่แลเวแล้วก็เป็นแบบนั้นมาตลอดแต่ก็ล้างตลอดพอโฟกัสเรื่องการบ้านการเรียนเพื่อที่จะได้เข้ามหาลัยให้ง่ายมากขึ้นก็โดนด่าว่าขี้เกียจนี่ก็เหนื่อยเป็นนะเหนื่อยมากด้วยพ่อนิสัยเสียแบบนี้ตั้งแต่อนุบาล2เรื่องอนุบาล2เราก็ไม่ผิดด้วยซ้ำคือตอนอนุบาล2เราได้เป็นนางรำเลยฝากบอกเพื่อนที่ขึ้นรถคันเดียวกันว่ากลับกลับพ่อไม่ต้องรอออกรถได้เลยพ่อเราสั่งไว้ว่าไม่ต้องให้เพื่อนกลับด้วยเพราะเพื่อนชอบขอกลับกลับเราในบางครั้งแต่คนที่เรารู้จักก็มีแค่เพื่อนคนนี้กับน้องของเพื่อนคนนี้เราเลยจำเป็นต้องบอกสุดท้ายเพื่อนขอกลับพ่อก็ตกลงสุดท้ายก็เด็ดกิ่งมะยมหน้าบ้านเพื่อนมาตอนแรกเราก็ไม่ค่อยเข้าใจเด็ดมาทำไมด้วยความที่ว่าหน้าบ้านเราเป็นเนินลงพ่อเขาจอดหน้ารั้วบ้านเรากลงปกติแต่ที่ไม่ปกติคือเขาถีบเราถไลลงมาบางคนอาจจะคิดว่าเรื่องแต่งแต่คนแบบนี้มีอยู่จริงๆใครไม่มีมาไม่รู้หรอกแล้วก็เอาก้านมะยมตีเป็นเลือดซิบ
พอตอนป.6เราก็โดนอีกเพื่อนเราคนเดิมคนเดียวกันเขาบอกว่สพ่อเขาจะมารับก็เลยบอกเราว่าไม่ต้องกลับกลับรถนะเดี๋ยวให้พ่อมารับด้วยสรุปรอจน5-6โมงพ่อมันก็ไม่มาแต่พ่อเรามาแทนแล้วก็ตบตรงหูเราเต็มๆจนเกือบไม่ได้ยินดสียงอะไรเลยและมีคุณครูอยู่ตรงนั้นด้วยแต่ก็ไม่มีความข่วยเหลือใดๆเลยพอถึงบ้านเรารีบวิ่งลงเนินเพราะไม่อยากถูกถีบอีกแต่สุดท้ายก็โดนถีบตำตอไม้จนแขนช้ำ แถมเอาไม้พองไม้ลูกเสือสีขาวมาฟาดเราด้วยคนแบบนี้เรียกพ่ออีกหรอพอเราพูดความจริงก็ไม่เชื่อไม่ฟังสรุปเหตุการณ์2อันข้างบนเราก็เป็นคนผิดถ้าถามว่าจำได้ไงมันฝั่งใจเลยจำมาตลอดแต่ตอนนี้หนักเกินไปจริงๆบางทีก็ทำเหมือนเราไม่ใช่คนเพร่ะแค่เราเป็นพวกนอนตอนเย็นตื่นดึกก็จะไม่ได้กินข้าวแม่เราก็จะมาตามตลอดเราก็ไม่เข้าใจว่าการกระทำแบบนี้มันหนักส่วนไหนของเขาสันดานเสียเองคนไม่อยากอยู่ใกล้หรอกพอพูดว่าเเล้วได้สันดานนี้มาจากใครละก้รับไม่ได้ตัวเองเป็นคนทำแบบนี้เองแท้ๆแต่กลับรับไม่ได้อย่างนี้แหละคน ชอบอายุยืนยาวแต่ละเรื่องที่เจอมาหนักจริงๆทนมาถึงม.ปลายเราคิดว่าเราเก่งแล้วแต่ตอนนี้ไม่อยากไปต่อแล้วเหนื่อยมากๆเราแทบจะไม่ใช่คนแล้วอ่ะ