ช่วงนี้เราทะเลาะกับแฟนบ่อยมากค่ะทะเลาะบ่อยจนเราขอห่างแล้วเเฟนอ่ะค่ะเป็นคนที่เอาแต่ใจมากถ้าเราทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบคือจะทะเลาะทันทีค่ะเช่นเรื่องกลับบ้านดึกเรามีเหตุผลนะคะที่กลับดึกเพราะเราซ้อมรำมีงานรร.หรือมีงานกลุ่มดึกของเราคือแค่19:00ค่ะแต่สำหรับเขาเขาคงจะไม่ได้คิดแบบนั้นค่ะเขากับเราอยู่ไกลกันไม่แปลกที่จะเป็นห่วงมากขนาดนี้ค่ะยอมรับนะคะว่าเราอาจจะปรับได้ดีไม่มากแต่เวลาเขาไปทำงานมีเรื่องอะไรก็ชั่งเราช่วยซัพพอตเขาถามตลอดว่าเหนื่อยไหมค่ะเขาเปลี่ยนไปเพราะเราไปขอห่างกับเขาซึ่งเรายอมรับนะคะว่าเราพูดโดยที่ไม่คิดแต่ตอนนั้นเราไม่ไหวจริงๆ ถ้าขาดกันไม่ได้ก็ไม่ควรพูดเรายอมรับค่ะว่าเราผิดแต่ตอนนี้เราก็พยายามจะปรับเราพยายามตลอดนะคะพยายามจะเป็นคนที่ดีและอยากให้เขาภูมิใจในตัวเราเราก็แอบน้อยใจนิดนึงอ่ะค่ะที่เวลาเขาทำงานเลิกดีกกลับมาแล้วชอบหลับไปเลยโดยที่ไม่ได้บอกเราเขาไม่เคยถามเราด้วยค่ะว่าเราเหนื่อยไหมอะไรยังไงตั้งแต่เขาไปทำงานทะเลาะกันบ่อยมากค่ะเราพยายามเลี่ยงเรื่องทะเลาะมากที่สุดนะคะแต่เขาดูเหมือนไม่เข้าใจเราอยากให้เราเป็นเหมือนที่เขาหวังทุกอย่างเราก็คิดว่าถ้าเราดีจนไม่มีที่ติถ้าเราปรับข้อเสียของเราให้ได้ถ้าเขายังเปลี่ยนไปและไม่เหมือนเดิมอยู่เราควรจะเอาไงดีคะ