กามนิต คำฉันท์

# คุรุปูเชมิ บทบูชาครู

(สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙)

๐  บังคมค้อมศิรเกล้านะโมรัตนวร

มงคลชุลีกร                         ประนม

๐  เบื้องบาทวรปฐมมุนีธุระผคม

พระพุทธโคดม                   วันทา

๐  นบน้อมเกล้ามนะปูชิตาพระปฏิมา

กราบองค์พระราชา                มุนินทร์

๐  ค้อมเศียรแต่พระศิวาวิภูธอมรินทร์

ท้าวเทวะองค์อินทร์                   อมร

๐  น้อมปูชาบุรพาธผู้คุณุปกรณ์

บิดาและมารดร                     ชุลี

๐  ค้อมเศียรเบื้องพิฆเนศอวยไชยปรมี

บำบวงพระฤทธี                   วิภา

๐  โอมอวยจุ่งธเจริดสิปีติวรกล้า

อักษรวิจิตรค่า               มะเลือง   

๐  อวยชัยจุ่งสิรทำนุอักขระลุเฟื่อง

ฟุ้งรุ่งกวีเรือง                 ตระการ ฯ

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

๐  ค้อมก้มศิรเกล้า    มนะเฝ้าชุลีกราน

ไตรรัตนาพาฬ         สิริศุภมงคล

๐  เบื้องบาทพระโคดม   ธ ปฐมศิวาดล

บันดาลสิบรรยล         วรฤทธิเกริกฟ้า

๐  น้อมเกล้ามนะปู           ชิตะผู้อภิญญา

ไตรภูมิฤๅชา           นวมินทร์ระบิลไกล

๐  กราบองค์พระทรงเดช    พิฆเนศสิอวยชัย

บำบวงประสิทธิ์ให้          ละลุล่วงสถาวร

๐  สำนึกและตรึกรู้                  คุรุผู้คุณากรณ์

บิดาและมารดร                 ชุลิน้อมระลึกนำ

๐  โอมจงประศาสน์พร้อง     บ มิข้อง บ ขุ่นคำ

กรองกานท์ละมุนล้ำ  สิละเมียดละไมเทอญฯ

           

   ๐  จงสำเร็จสมทุกประการ เทอญ  อิสวาสุ ๚๛

     .......................

# เอวํเม สุตํ กามนิตฺ สูตรํ ฯ

ข้าพเจ้าได้สดับมาดั่งนี้

            -๑ -

# พระพุทธเจ้าเสด็จกลับเบญจคีรีนคร#

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

๑ ปางเมื่อพระองค์ทรง               จุติลงลุวันวาร

ใกล้สู่พระนิพพาน                      ประลุกาลล่วงวัย

๒ จึ่งทรงเสด็จแคว้น                      ลุมคธพนาลัย

จารึกและตรึกนัย                            ยนะหวนมโนยล

๓ สายัณหะย่ำเย็น                           ศิระเห็นละแลดล

งามธรรมชาติมน                              ปิติเปี่ยมฤดีปรีดิ์

๔  ทรงทอดพระเนตรพลัน               มหปัญจคีรี

รื่นรมย์พระทัยมี                                ก็จะใกล้เสด็จถึง

๕  ใต้สัตบรรณอัน                           วรองค์สิรำพึง  

หวนจิตคำนึง                                   ประลุล่วงอภิญญา

๖ ออกโปรดนิกรสัตว์                      ปรมัตถวาจา

แปดสิบวสาอา-                                ยุจะล่วงพระชนม์มี

๗  ยลยอดคิรินทร           สุริย์ฉาบสุวรรณี

ดุจดั่งรวีมี                ผิวะผ่องประกายกาญจน์

๘ เมฆาสลับพลิ้ว       ก็ละลิ่วละแลลาน

ต้องแสงประพาฬปาน    ประดับทองละอองทราย

๙ เวียงวังพิลาสพิศ       ศิวฤทธิพราวพราย

ปราสาททะมึนราย    ดุจเสียดทิฆัมพร

๑๐ เชิงเทินจรดเขต   นคเรศสิบวร

งามเกินกวีห่อน             บ มิหาญจะบรรยาย ฯ

# พระพุทธเจ้าเสด็จกลับเบญจคีรีนคร#

เมื่อพระพุทธเจ้า ยามเมื่อใกล้จะปรินิพพาน ทรงมีประประสงค์จะเสด็จสู่ กรุงราชคฤห์  แล้วบังเอิญได้พบกับ กามนิต ผู้จาริกแสวงบุณย์ อันมีจิตแรงกล้าที่จะได้เฝ้าพระพุทธองค์เพื่อฟังธรรม โดยมิทราบเลยว่านักบวชซึ่งพักแรมอยู่ด้วยกันในคืนหนึ่ง ณ บ้าน นายกุมภการ ช่างปั้นหม้อนั้น คือพระพุทธเจ้า ฯล 

"ครูเปี๊ยก" 

๒๕  มิถุนายน  ๒๕๖๖