1. วันนี้ฉันกับป้าแถวบ้านออกไปข้างนอกมา ไม่จับฤกษ์ จับยาม สงสัยก้าวขาผิดข้างลงจากเตียง ป้าแกเห็นโฆษณาเมื่อหลายวันก่อนแล้วอยากไป เป็นงานฤดูหนาวประจำอำเภอ ปรากฏว่าเขามีงานกันตอนเย็น ตอนย่ำค่ำ เลยว่าจะหา

คำข้าวขาวพราวพราวอยู่บนช้อน อยากออดอ้อนกับเรียงเคียงกันอยู่ ผัดผักเอ่ยทักทายเจ้าปลาทู แกงเมียงมองดูอยู่รู้จัดแจง   เอ่ยถามความชามข้าวเติมอีกไหม อิ่มเอมแล้วหรือไรไขแถลง แก้วน้ำทำอ้ำอึ้งซึ้งตาแดงแด

ตามหาคนในทินเดอร์ค่ะ วี พี่ปอเองนะ ถ้าเธอเห็น ฉันตามหาแกอยู่ ฉันโดนทินเดอร์แบนซะงั้น แต่ฉันไม่คิดว่าแก unmatch ฉันหรอกนะ ใช่ไหม ฉันยังอยากคุยกับแกต่อ มันคือความสบายใจ หากแกเห็นกระทู้นี้  แกตอบฉัน

มุมมองที่สอง (4)                 “หนอย มันจะมากไปแล้วนะโว้ย พอกูยอมให้หน่อยก็เอาใหญ่ กล้าตบกูขนาดนี

พม่าแค่ยิงเตือน . https://www.google.com/url?sa=i&url=https%3A%2F%2Ftoday.line.me%2Fth%2Fv2%2Farticle%2Frm6r25e&psig=AOvVaw232Dkg32AeOu8fefId04om&ust=1733122121997000&source=images&

เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานประจำที่นึง แล้วเจ้านายชอบพูดว่าที่เขาประสบสำเร็จทุกวันนี้ เพราะเขาเริ่มทำงานตั้งแต่เด็ก เริ่มขายของมาตั้งแต่เรียน ตอนแรกเราคิดว่าเขาน่าจะภูมิใจที่เขาประสบความสำเร็จ แต่พอเขาพูด

1. เมื่อวานเป็นวันเปิด วันแรก ฉันไปกับป้าแถวบ้านตอนกลางวัน คนก็มีปานกลาง บูธส่วนใหญ่ยังไม่เงียบ สินค้าบางส่วนคล้ายงาน Expo ต้นไม้รู้สึกจะมีน้อยไปหน่อย หากเทียบกับของ ม.แม่โจ้ ปีก่อน ๆ ไม่รู้น้ำท่วมเกี