เราอยู่บ้านกับแม่ ยาย หลาน7เดือน กับแฟนใหม่แม่
พ่อเราเสียคั้งแต่เราเด็กๆแม่ขอบด่าเรา ต่อให้เราพูดดีแค่ไหนแกยังด่า หรือบางครั้งแค่ถามดีๆแกก็ตะคอกใส่ พอเราโตขึ้นเราก็มีเถียงบ้าง ตามปะสาคนไม่ผิด แต่กลับถูกมองว่าผิดที่เถียงแท่เด็กๆแม่ก็ตีเราบ่อย พอโตมาแกก็ไม่ค่อยตีแล้ว จนล่าสุดเราถามแม่เรื่องผักดีๆแม่ก็ด่าเราตะคอกใส่เรา เราเลยบอกว่าทำไมไม่พูดดีๆบ้าง กับคนอื่นทำไมพูดดีจัง แม่ก็บามปามไปทุกเรื่องเราเลยนั่งฟังไม่ได้เถียงอะไร แม่ชอบพูดถึงแฟนเรา บอกให้เราขอเงินแฟนใช้ ค่าเทอมค่าอัไรแม่ก็ไม่ค่อยรับผิดชอบแล้ว แต่แม่กลับพูดเหมือนเราเป็นตัวภาระ ทั้งๆที่เราขอตังแม่แค่ตอนไปรร. ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้ว เราทนไม่ไหว เรารู้สึกว่ามันปวดจิต เรารักเค้ามากแต่เหมือนเค้าอยากมีเราอยู่เป็นทาสเฉยๆ เราทำงานบ้านทุกอย่าง ไม่เคยออกนอกกรอบที่แม่ตีไว้เลย วันหยุดก็ไม่เคยไปไหนกับเพื่อน เราทนไม่ไหว แต่เราก็ไม่รู้จะหนีไปไหน เรายังห่วงเรื่องเรียน เราคิดว่าถ้าจะไม่ได้ตรอมหาลัยก็ขอให้จบม.6 แต่เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราหนีไปไหนไม่ได้เพราะเรามีแค่แฟนที่ให้เงินใช้ ไม่มีพ่อหนือพี่ให้ขอเหมือนคนอื่นๆ ถ้าเป็นคุณคุณจะทำยังไงคะ