ใครเคยเจอบ้างปัญหาที่มีพี่น้องแล้วเหมือนมีคนเดียว ซึ่งที่บ้านมีอะไรจะบอกเราก่อนเสมออ้างว่าเราคือพี่คนโตไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรต่างๆนาๆ เราจะต้องเป็นคนรุ้ก่อนปัญหาสะสมตั้งแต่เด็กจนโต น้องทำอะไรจะถุกเสมอในสายตาเขา ทั้งๆที่ความเป็นจริงพอเราทำเรากับโดนว่า เอาจริงๆจะให้เล่าทั้งหมดคงยาว ล่าสุดคือที่บ้านมีปัญหา แม่ก็จะโทรหาเรา เราบอกบอกน้องรึยังเรื่องนี้ เขาบอกว่าจะบอกว่ายังไง!เอ้าคืออะไร จะบอกยังไงแต่มาบอกเรา (ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากรับรุ้ปัญหาที่บ้านนะคะ เราแค่อยากรุ้ความคิดแม่) พอเราบอกทำไมไม่ถามน้องบ้าง ก็หาว่าเราไปโยนให้น้อง บอกว่าน้องทำงาน แล้วเราไม่ทำงานหรอ เขาบอกงานน้องไปไกลแล้วเอ้าแล้วงานเราไม่ดีตรงไหน งงกะคำตอบแม่นะ แล้วก็หาว่าเราโยนไปให้น้องหรอ อ้างว่าเราเป็นพี่คนโตนุ้นนี่นั้น เราบอกที่บอกว่าถามว่าบอกน้องนี่ไม่ได้จะโยนรึอะไรนะ แค่อยากรุ้ความคิดของแม่ว่าคิดยังไงกีบปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้ น้องควรต้องรุ้ไหมรึไม่ต้องก็ได้หรอ ทั้งๆที่เป็นปัญหาในครอบครัว เป็นแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโต เราจะโดนก่อนตลอด ไม่ใช่มีแค่ปัญหานี้นะคะอีกหลายๆปัญหาที่เราเจอ  เราพยามทำดีที่สุดแต่เหมือนเขาไม่ค่อยเห็น มีที่ไหนจดรายละเอียดค่าใช้จ่ายการเรียนทุกบาททุกสตางค์ใส่สมุดแล้วเอามายื่นให้เราดู เราก็พยามมองไม่เห็น แต่ก็เดินตามมาจี้ให้ดู เหตุการณ์นี้ติดตามาถึงทุกวันนี้ แต่เราก็พยามไม่คิดไรมาก อะไรหลายๆเรื่องที่มันบั่นทอนจิตใจเรา บางทีเราอึดอัดไม่รุ้จะเล่าให้ใครฟังได้แต่นั่งร้องไห้คนเดียวตลอด ฟังธรรมะบ้าง สวดมนต์นั่งสมาธิบ้างก็พอช่วยได้ในระดับนึง มีใครมีปัญหาแบบนี้บ้างแล้วจัดการปัญหาอย่างไงคะ