ชลัน
เมื่อทราบว่าเจ้าสัวสุทินมีภรรยาอีกคนแถมยังมีลูกด้วยกันอีก นั่นแปลว่ามีตัวละครเข้ามาเพิ่มอีกคน แถมยังเป็นตัวละครตัวสำคัญอีกหนึ่งตัวเสียด้วย
'เมียน้อย' ของเจ้าสัวตกเป็นเป้าสงสัยไปโดยปริยาย ต้องตามสืบและจับตามองผู้หญิงคนนี้ด้วย ครั้นแทนคุณจะจัดการเองดูท่าจะไม่สะดวกต่อเวลาและภาระหน้าที่ทางนี้เท่าไหร่ นักสืบหนุ่มจึงไหว้วานเพื่อนนักสืบด้วยกันให้ไปทำแทน 'สืบหาข้อมูลบ้านเล็กวรโชติโภคิน'
"น้องนัสครับ พี่คุณมีเรื่องจะขอให้ช่วยสักหน่อยครับ" นักสืบหนุ่มเลือกใช้นักสืบสาวรุ่นน้อง เพราะดูเชื่อฟังไม่ค่อยเถียงเหมือนนักสืบรุ่นพี่ที่ชื่อสามารถ รายนั้นไม่ค่อยลงรอยกับเขาสักเท่าไหร่ แต่เวลาได้ร่วมงานกันทีไรก็เข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
"ได้ค่ะ" นักสืบสาวรับคำ
"ขอบคุณนะครับที่รัก" แทนคุณโปรยเสน่ห์ คำว่า 'ที่รัก' ของเขาใคร ๆ ก็รู้ว่าไม่จริงจัง พูดเล่น เพราะเพื่อน ๆ นักสืบหญิงทุกคนเป็นที่รักของเขาหมด
"เชอะ! ไม่ให้เป็นจริง ๆ อย่ามาพูด" นักสืบสาวค้อนผ่านโทรศัพท์กลับมา ทำให้เขาหัวเราะชอบใจ "แล้วเจอกันค่ะ"
....
"พี่คุณคะ งานที่พี่คุณให้นัสทำ นัสทำมาเรียบร้อยแล้วนะคะ"
"โหเร็วมาก นี่สิถึงจะสมกับเป็นวีนัสนักสืบที่ชาญฉลาด แหะ ๆ"
"ไม่ต้องมาหลอกใช้หรอกคนเค้ารู้ เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"โถ่ที่รัก พี่คุณชมจากใจก็หาว่าหลอกใช้ ยังไงก็ขอบคุณนะคร้าบแล้วเจอกัน"
วันเสาร์หลังหมดเวลางานเป็นวันที่ชายหนุ่มและพยาบาลต้องหยุดพักผ่อน จะไปที่ไหนหรือจะกลับบ้านตนเองก็ได้ หรือถ้าไม่กลับทำงานเหมือนเดิม เจ้าของบ้านก็ยินดีจ่ายค่าจ้างสามเท่า ทว่าสัปดาห์นี้แทนคุณจำเป็นต้องหยุดและออกมาจากบ้านหลังนั้น
เลอดาวเองก็เช่นกันหล่อนจำเป็นต้องกลับบ้าน จากที่ได้รับปากว่าจะให้แทนคุณไปส่งหญิงสาวก็ปฏิเสธและเฉไฉไปเรื่องอื่น ในที่สุดแทนคุณก็ไม่รบเร้าที่จะไปส่งหล่อนให้ได้ เขาเหมือนจำใจปล่อยให้หล่อนกลับเอง คราวหน้าหล่อนคงจะปฏิเสธเขาไม่ได้อีกแน่ เลอดาวนึกและถอนหายใจ เอาเป็นว่าค่อยคิดหาทางหนีทีไล่แล้วกัน ส่วนวันนี้ต้องรีบกลับบ้าน และจะให้ครูหนุ่มคนนั้นรู้เบื้องหลังของตนเองไม่ได้ถ้าหากภารกิจยังไม่จบสิ้น
สุดท้ายก็ต่างคนต่างกลับบ้านของใครของมัน...
.....
รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่อเหลาของแทนคุณโปรยเป็นใบเบิกทางมาก่อนที่เจ้าตัวจะทรุดนั่งลงตรงหน้านักสืบหญิงประจำสำนักงานนักสืบธารา 'วีนัส' หรือ 'น้องนัส' ของแทนคุณยิ้มรับ เป็นรอยยิ้มที่น่ารักจนพี่แทนคุณต้องเอ่ยแซ็ว
"ยิ้มแบบนี้อย่าบอกนะว่าตกหลุมรักพี่คุณ อย่าทำร้ายตัวเองโดยการคิดลึก ๆ กับพี่คุณนะน้องนัส" นักสืบหนุ่มเตือน เพราะสเปกของชายหนุ่มไม่ใช่หญิงสาว แต่ที่ชอบเรียกว่าที่รักหรือพูดหยอกล้อมาโดยตลอดก็เพราะความเอ็นดูและเห็นเป็นน้องสาวที่สนิทและน่ารักคนหนึ่ง
นักสืบหนุ่มพูดจบประโยคก็หน้าทิ่มทันทีด้วยฝ่ามือของโจชัวร์เพื่อนสนิทอีกคน "เลิกหม้อได้แล้ว เสียเวลาคุยงาน" ตบเสร็จโจชัวร์ก็ลากเก้าอี้มานั่งลงข้าง ๆ แทนคุณ ขยับแว่นหยีตามองประกายแดดที่ร้อนระอุอยู่ข้างนอกผ่านประตูกระจกใส
"ปากว่ามือถึงตลอดนะแก ทำตัวแบบนี้จะไม่ให้คนอื่นเขามองว่าแกกับฉันเป็นคู่เกย์ได้ไง น้องนัสครับ พี่โจเขาไม่ได้หึงนะครับ แต่เขาหวงพี่เฉย ๆ" คนหน้าเป็นหันมายิ้มหัวเราะใส่นักสืบสาวรุ่นน้อง
"โห่ นัสยังไม่ทันคิดอะไรเลย จะมาคิดชอบพี่คุณก็เพราะพี่คุณชี้นำนี่แหละค่ะ" วีนัสหัวเราะคิกคัก
"อยากโดนโบกอีกใช่มั้ย" โจชัวร์ปรายตามองแทนคุณ ยกสองมือกอดอกนัยว่าเพื่อป้องกันอาการชักกระตุกอยากเขกกระโหลกเพื่อนอีก
"อย่าเพิ่งค่ะ อย่าเพิ่งจู๋จี๋กัน ขอนัสส่งงานพี่คุณก่อน" นักสืบหญิงห้ามทัพ "นัสได้ลองไปสืบจากแม่ค้าในตลาดใกล้ ๆ อพาร์ทเม้นต์ของผู้หญิงคนนั้นได้เรื่องมาเยอะเลยค่ะ พี่คุณน่าจะใช้ประโยชน์ได้ เรื่องซุบซิบกับผู้หญิงเป็นของคู่กันจริง ๆ ค่ะ"
แทนคุณอมยิ้ม ไม่กล้าร่วมวงเออออเพราะคนตรงหน้าก็คือผู้หญิง "น้องนัสได้เรื่องอะไรมาบ้าง" แทนคุณเปลี่ยนเรื่อง
"เจ้าสัวเป็นคนชอบเล่นการพนัน ชอบเที่ยวผู้หญิง แต่เป็นคนมือขึ้นหยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง คงจะรวยมากกว่านี้ถ้าไม่สูญไปกับบ่อน เจ้าสัวกับคุณแพรทองแต่งงานกันเพราะการแนะนำของแม่สื่อที่ทางพ่อแม่ของทั้งคู่จ้างมา ไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก ครอบครัวเดิมของคุณแพรทองเป็นคนไทยแท้ ฐานะไม่ค่อยดีนัก ส่วนเจ้าสัวเป็นคนเชื้อสายจีน แต่จากพื้นดวงเข้ากับเจ้าสัวได้ดีมาก อยู่ด้วยกันจะร่ำรวย ซึ่งหลังจากแต่งงานกันแล้วเจ้าสัวก็รวยขึ้นมากจริง ๆ คุณแพรทองเองก็ช่วยสามีทำมาหากิน ใคร ๆ ก็บอกว่าคุณแพรทองขยันมาก แต่ไม่ได้ทำงานด้วยกันนะคะ คุณแพรทองชอบค้าขาย มีร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตเล็ก ๆ เป็นของตนเอง ส่วนเจ้าสัวไม่ได้มายุ่งเกี่ยวเท่าไหร่ แกชอบเรื่องการค้าที่ดิน ค้าเพชรพลอย มีธุรกิจอาบอบนวดด้วยนะคะ แต่ตอนหลังขายกิจการไปเพราะมีหมอดูมาทักว่าทำกิจการนี้ไม่เป็นมงคล ชีวิตจะพบเจออุปสรรค อาจจะตายโหงตายห่า แกเชื่อก็เลยรีบขายกิจการไป"
นักสืบสาวสาทยายในสิ่งที่รับรู้มาจากคนแถวนั้นให้กับนักสืบรุ่นพี่ฟังโดยการเล่าอย่างละเอียดถี่ยิบ
"เท่าที่พี่คุณฟังมาเจ้าสัวก็เหมือนคนเชื้อสายจีนยุคเก่า ที่ยังมีความเชื่อแบบเก่า ๆ อยู่มากนะ"
"ใช่ค่ะ แกเป็นคนเสียงดัง เอาจริงเอาจัง ดุ ลูกเมียต้องอยู่ใต้บังคับบัญชา เชื่อมั่นในความคิดของตัวเองไม่ค่อยฟังใคร เห็นว่ามาเพลา ๆ ลงตอนอายุมากแล้ว หรืออีกกระแสหนึ่งก็บอกว่าแกเริ่มมาเบาลงตอนมีเมียน้อยที่ชื่อรุ่งรัตน์ล่ะค่ะ เห็นว่าหลงมาก ขออะไรได้หมด ตอนแรกที่คุณแพรทองยังจับไม่ได้ก็ยังแอบ ๆ ซ่อน ๆ แต่พอความลับแตกแม่ค้าแถวนั้นบอกว่าคุณรุ่งรัตน์ก็เปิดตัวเลยว่าเป็นเมียอีกคนของเจ้าสัว แถมเป็นเมียที่สามีหลงมากกว่าน้ำพริกถ้วยเก่าอีกด้วย คุณแพรทองอาละวาดอยู่พักใหญ่ ครั้งสุดท้ายที่มีเรื่องกันถึงโรงพักเลยนะคะ คุณแพรทองตามไปอาละวาดที่อพาร์ทเม้นต์ซึ่งเจ้าสัวยกให้เมียน้อยไปแล้ว ตบตีจนคุณรุ่งรัตน์หน้าตายับเยิน แต่เห็นเล่าว่าเมียน้อยไม่สู้เลย เหมือนยอมให้โดนตบเพื่อจะอ้อนเจ้าสัวอ่ะค่ะ หลังจากมีเรื่องกันคราวนั้นคุณแพรทองก็ไม่ออกจากบ้านอีกเลย ทราบข่าวภายหลังว่าเกิดอุบัติเหตุตกบันไดจนทำให้พิการ ส่วนเมียน้อยก็ได้รถเบนซ์ปลอบขวัญไป ลูกสาวที่เกิดกับคุณรุ่งรัตน์ก็เป็นลูกที่เจ้าสัวรักและดูแลมากกว่าลูกชายอีก เห็นว่าแม่สอนให้อ้อนจนกลายเป็นขวัญใจเลยนะคะ"
วีนัสเล่าอย่างถึงพริกถึงขิงและแอบหมั่นไส้หญิงสาวที่เป็นเมียน้อยหน่อย ๆ แอบประนามว่าไม่มีปัญญาหาผัวเป็นของตัวเองแล้วหรือไร และเป็นต้นเหตุให้เมียหลวงต้องพิการ อนิจจาจริง ๆ
"ฟังแล้วดูเหมือนเราจะมีผู้ต้องสงสัยหลายคนนะ" โจชัวร์แสดงความคิดเห็น ซึ่งแทนคุณก็พยักหน้าเห็นด้วย
"ใช่ ดูเหมือนใคร ๆ ก็สามารถเป็นฆาตกรได้ทั้งนั้น เพราะเจ้าสัวสร้างคดีไว้เยอะเลย"
"แต่ที่น่าแปลกคือ ปกติคนเชื้อสายจีนมักจะรักลูกชายมากกว่าลูกสาว เท่าที่น้องนัสไปสืบมาเจ้าสัวไม่สนิทกับลูกชายทั้งสองคนสักเท่าไหร่ กิจการร้านเพชรก็ยกให้ลูกชายคนเล็กดูแล แทนที่จะเป็นคนโตตามหลักสากลของคนจีน และก็เห็นว่ากิจการแย่ลงเรื่อย ๆ สู้ร้านขายวัสดุก่อสร้างของพี่ชายไม่ได้เลยสักนิด"
"อือ จะว่าไม่สนิทก็ไม่เชิง เท่าที่ฉันรู้จากน้องนก เจ้าสัวกับคุณแพรทองรักลูกชายคนเล็กมากกว่า มีอะไรก็ประเคนให้ลูกชายคนเล็กก่อนลูกชายคนโตเสมอ ส่วนมากลูกชายคนโตจะดิ้นรนหามาเองทั้งนั้น..." แทนคุณทำท่าครุ่นคิด ถ้าคิดแบบง่าย ๆ เลยคนที่น่าสงสัยที่สุดคงจะเป็นอภิเชษฐ์ที่พ่อแม่ไม่ใส่ใจใยดีเลย อยากได้อะไรต้องขนขวายหาเอาเองทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่อยากปรักปรำใครหากไม่มีหลักฐานแน่นหนาพอ
"แกกำลังจะสงสัยคุณอภิเชษฐ์ว่างั้น" โจชัวร์ถามสมกับเป็นเพื่อนรู้ใจ
"ไม่รู้ว่ะ แต่ก็เข้าข่ายที่สุด"
"สนิทแต่ไม่สนิทเท่าที่พ่อลูกควรจะเป็น หรือเป็นไปได้มั้ยว่าจะเกี่ยวกับการแต่งงานที่ไม่ได้มาจากการรักกัน" หนุ่มเนอร์ดหน้าลูกครึ่งถาม
"ไม่รู้สิ แต่คนจีนยุคก่อนก็แต่งงานกันด้วยวิธีนี้ทั้งนั้น คงจะรักแหละแต่พอมีลูกสาวและช่างเป็นลูกสาวที่ขี้อ้อนมาก ๆ คนเป็นพ่อก็เลยหลงจนลืมลูกชายไปเลย" แทนคุณเดาส่ง ๆ
"นัสก็ว่าอย่างนั้นนะคะ คนเป็นพ่อมักจะรักและหวงลูกสาวมากกว่าลูกชาย ยิ่งมามีลูกตอนที่อายุมากแล้วด้วย อ้อ มีอีกกระแสหนึ่งนะคะ" วีนัสเบิกตากว้างเมื่อนึกข้อมูลได้เพิ่ม "พวกแม่ค้าเล่าว่าเจ้าสัวโดนทำเสน่ห์ด้วย ที่นัสลืมเพราะรู้สึกว่ามันไร้สาระไปหน่อยค่ะ แต่คิดว่าพี่คุณน่าจะอยากรู้" สาวเจ้ายิ้มเจื่อน ๆ ที่ยังไงหล่อนก็มองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระจึงยังไม่คิดอยากจะบอก สุดท้ายก็ยอมเล่าจนจบ
แทนคุณหัวเราะกับความใสซื่อไร้เดียงสาของนักสืบรุ่นน้องคนนี้ เขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แอบชอบสาวเจ้ามานาน "รู้ไว้ก็ดีครับ แต่ถ้าถามว่าเชื่อมั้ยพี่คุณก็ไม่เชื่อ ถ้าบอกว่าเป็นเสน่ห์จากลีลาของคุณรุ่งรัตน์ที่น่าจะเร้าร้อนสุดใจอย่างนั้นล่ะไม่แน่"
นักสืบหญิงหน้าแดงพูดเสียงสูงปรี๊ด "พี่คุณ!"
"ขอโทษ ๆ พี่คุณไม่ได้ตั้งใจทำน้องนัสเขินนี่นา พี่คุณก็พูดตามที่สมองคิด" นักสืบหนุ่มว่า ส่วนรอยยิ้มและสายตามองไปยังเพื่อนสนิท แล้วก็โดนโจชัวร์โยนค้อนมาให้อีก
"มีความเป็นไปได้ว่าศูนย์จุดห้าเปอร์เซ็นต์ว่าถ้าโดนโบกอีกทีหมอนี่จะไม่พูดจาไม่เหมาะสมต่อหน้าน้องนัสอีก" โจชัวร์พูดพร้อมยกมือขึ้นจะโบกแทนคุณอย่างที่พูด
"ไม่ต้องค่ะพี่โจ ทะลึ่งวันละนิดจิตแจ่มใสค่ะ นัสเข้าใจ นัสชินกับพี่คุณละ" คนที่ยังไม่หายหน้าแดงพูดยิ้ม ๆ
"แหนะ ๆ เข้าใจพี่ดีมาก แต่ก็อย่าลืมเข้าใจคนบางคนด้วยล่ะ" แทนคุณอดแซ็วไม่ได้อีก และสายตาที่เขามองทั้งสองไม่ต้องถามก็รู้ว่าใคร นั่นยิ่งทำให้วีนัสเขินหน้าแดงเข้าไปอีก
"ไอ้หมอนี่ทะลึ่งวันละนิดจิตวิปริตด้วย" โจชัวร์แก้สถานการณ์ขึ้นมาได้นิดหน่อย
"เฮ้ย ๆ เกินไปแล้ว พี่ไม่ได้วิปริตนะครับน้องนัสที่รัก คุณโจชั่วชอบใส่ร้ายพี่ตลอดเลยอ่ะครับ"
"โจชัวร์โว้ย" คนโดนด่าพูดสวนทันควัน และทำหน้าตาขึงขัง ทำเอาผู้หญิงเพียงคนเดียวในขณะนี้หัวเราะชอบใจใหญ่
"อ้าวเรียกชื่อจริงทำโกรธ น้องนัสดูไว้นะครับในอนาคต คนไม่ยอมรับความจริง" แทนคุณได้ทีเอาใหญ่
"อนาคตอะไร พูดดี ๆ"
สองคนทะเลาะกันอย่างกับเด็ก ๆ วีนัสทำหน้าละอาปนเอ็นดูให้กับเพื่อนคู่หูสองคนนี้ ไม่เหลือมาดนักสืบสุดหล่อกับนักไอทีสุดเท่เลย... หมดกัน กว่าทั้งคู่จะเลิกทะเลาะกันแล้วหันมาคุยเรื่องข้อมูลกันต่อก็เมื่อคุณธาราเดินเฉียดเข้ามาใกล้
"คุณแทนคุณ อันที่จริงพี่ก็ดีใจหรอกนะที่นักสืบของสำนักงานนักสืบธาราจะเป็นคนสุขภาพจิตดี แต่การที่คุณสุขภาพจิตดีเกินไปจนเกือบจะเรียกว่าล้น แถมยังทำให้คุณโจชัวร์เสียกิริยามารยาทอันดีงามไปกับคุณเนี่ย พี่ว่ามันออกจะเกินไปนิด" ธาราเรียกนำหน้าลูกน้องหนุ่มทั้งสองว่า 'คุณ' อย่างประชด
แทนคุณลุกขึ้นยืนและยิ้มตาหยีอันเป็นเอกลักษณ์ "ผมขอเรียกคุณสมบัตินี้ว่าพรสวรรค์นะครับคุณธารา ผมสามารถปลุกความมีชีวิตชีวาที่ซุกซ่อนอยู่ภายในของทุกคนออกมาได้" แทนคุณยังหาทางหนีทีไล่ได้ เรื่องอะไรเขาจะต้องให้คนอื่นต้อนจนมุม เห็นด้วยหางตาว่าเพื่อนสนิทกลอกตาขึ้นฟ้า แทนคุณก็ยังคงยิ้มหน้าทะเล้น มีเสน่ห์ จนแม้แต่คุณธาราผู้แสนจะเริดเชิดและเย็นชายังมุมปากกระตุก
"ช่วยใช้พรสวรรค์ของคุณปลุกความคืบหน้าในคดีด้วย เพราะตอนนี้ความคืบหน้าเดียวที่ฉันเห็นคือเด็กชายพ็อตเตอร์มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ส่วนความคืบหน้าในคดีเปรียบเทียบเกรดละก้อ เกรดศูนย์ย่ะ"
"ชะอุ๊ย" นักสืบหนุ่มแกล้งทำคอย่น "สอบตกอดโบนัสแหง ๆ"
วีนัสและโจชัวร์ขยับตัวลุกจากเก้าอี้พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย แล้วค่อย ๆ เดินจากไป ทิ้งให้แทนคุณเผชิญชะตากรรมเพียงลำพังกับเจ้านายหญิงแสนเพี้ยนที่ทำท่าจะปักหลักบ่นอีกยาว
สืบลับฉบับเลิฟ (6)
ชลัน
เมื่อทราบว่าเจ้าสัวสุทินมีภรรยาอีกคนแถมยังมีลูกด้วยกันอีก นั่นแปลว่ามีตัวละครเข้ามาเพิ่มอีกคน แถมยังเป็นตัวละครตัวสำคัญอีกหนึ่งตัวเสียด้วย
'เมียน้อย' ของเจ้าสัวตกเป็นเป้าสงสัยไปโดยปริยาย ต้องตามสืบและจับตามองผู้หญิงคนนี้ด้วย ครั้นแทนคุณจะจัดการเองดูท่าจะไม่สะดวกต่อเวลาและภาระหน้าที่ทางนี้เท่าไหร่ นักสืบหนุ่มจึงไหว้วานเพื่อนนักสืบด้วยกันให้ไปทำแทน 'สืบหาข้อมูลบ้านเล็กวรโชติโภคิน'
"น้องนัสครับ พี่คุณมีเรื่องจะขอให้ช่วยสักหน่อยครับ" นักสืบหนุ่มเลือกใช้นักสืบสาวรุ่นน้อง เพราะดูเชื่อฟังไม่ค่อยเถียงเหมือนนักสืบรุ่นพี่ที่ชื่อสามารถ รายนั้นไม่ค่อยลงรอยกับเขาสักเท่าไหร่ แต่เวลาได้ร่วมงานกันทีไรก็เข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
"ได้ค่ะ" นักสืบสาวรับคำ
"ขอบคุณนะครับที่รัก" แทนคุณโปรยเสน่ห์ คำว่า 'ที่รัก' ของเขาใคร ๆ ก็รู้ว่าไม่จริงจัง พูดเล่น เพราะเพื่อน ๆ นักสืบหญิงทุกคนเป็นที่รักของเขาหมด
"เชอะ! ไม่ให้เป็นจริง ๆ อย่ามาพูด" นักสืบสาวค้อนผ่านโทรศัพท์กลับมา ทำให้เขาหัวเราะชอบใจ "แล้วเจอกันค่ะ"
....
"พี่คุณคะ งานที่พี่คุณให้นัสทำ นัสทำมาเรียบร้อยแล้วนะคะ"
"โหเร็วมาก นี่สิถึงจะสมกับเป็นวีนัสนักสืบที่ชาญฉลาด แหะ ๆ"
"ไม่ต้องมาหลอกใช้หรอกคนเค้ารู้ เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"โถ่ที่รัก พี่คุณชมจากใจก็หาว่าหลอกใช้ ยังไงก็ขอบคุณนะคร้าบแล้วเจอกัน"
วันเสาร์หลังหมดเวลางานเป็นวันที่ชายหนุ่มและพยาบาลต้องหยุดพักผ่อน จะไปที่ไหนหรือจะกลับบ้านตนเองก็ได้ หรือถ้าไม่กลับทำงานเหมือนเดิม เจ้าของบ้านก็ยินดีจ่ายค่าจ้างสามเท่า ทว่าสัปดาห์นี้แทนคุณจำเป็นต้องหยุดและออกมาจากบ้านหลังนั้น
เลอดาวเองก็เช่นกันหล่อนจำเป็นต้องกลับบ้าน จากที่ได้รับปากว่าจะให้แทนคุณไปส่งหญิงสาวก็ปฏิเสธและเฉไฉไปเรื่องอื่น ในที่สุดแทนคุณก็ไม่รบเร้าที่จะไปส่งหล่อนให้ได้ เขาเหมือนจำใจปล่อยให้หล่อนกลับเอง คราวหน้าหล่อนคงจะปฏิเสธเขาไม่ได้อีกแน่ เลอดาวนึกและถอนหายใจ เอาเป็นว่าค่อยคิดหาทางหนีทีไล่แล้วกัน ส่วนวันนี้ต้องรีบกลับบ้าน และจะให้ครูหนุ่มคนนั้นรู้เบื้องหลังของตนเองไม่ได้ถ้าหากภารกิจยังไม่จบสิ้น
สุดท้ายก็ต่างคนต่างกลับบ้านของใครของมัน...
.....
รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่อเหลาของแทนคุณโปรยเป็นใบเบิกทางมาก่อนที่เจ้าตัวจะทรุดนั่งลงตรงหน้านักสืบหญิงประจำสำนักงานนักสืบธารา 'วีนัส' หรือ 'น้องนัส' ของแทนคุณยิ้มรับ เป็นรอยยิ้มที่น่ารักจนพี่แทนคุณต้องเอ่ยแซ็ว
"ยิ้มแบบนี้อย่าบอกนะว่าตกหลุมรักพี่คุณ อย่าทำร้ายตัวเองโดยการคิดลึก ๆ กับพี่คุณนะน้องนัส" นักสืบหนุ่มเตือน เพราะสเปกของชายหนุ่มไม่ใช่หญิงสาว แต่ที่ชอบเรียกว่าที่รักหรือพูดหยอกล้อมาโดยตลอดก็เพราะความเอ็นดูและเห็นเป็นน้องสาวที่สนิทและน่ารักคนหนึ่ง
นักสืบหนุ่มพูดจบประโยคก็หน้าทิ่มทันทีด้วยฝ่ามือของโจชัวร์เพื่อนสนิทอีกคน "เลิกหม้อได้แล้ว เสียเวลาคุยงาน" ตบเสร็จโจชัวร์ก็ลากเก้าอี้มานั่งลงข้าง ๆ แทนคุณ ขยับแว่นหยีตามองประกายแดดที่ร้อนระอุอยู่ข้างนอกผ่านประตูกระจกใส
"ปากว่ามือถึงตลอดนะแก ทำตัวแบบนี้จะไม่ให้คนอื่นเขามองว่าแกกับฉันเป็นคู่เกย์ได้ไง น้องนัสครับ พี่โจเขาไม่ได้หึงนะครับ แต่เขาหวงพี่เฉย ๆ" คนหน้าเป็นหันมายิ้มหัวเราะใส่นักสืบสาวรุ่นน้อง
"โห่ นัสยังไม่ทันคิดอะไรเลย จะมาคิดชอบพี่คุณก็เพราะพี่คุณชี้นำนี่แหละค่ะ" วีนัสหัวเราะคิกคัก
"อยากโดนโบกอีกใช่มั้ย" โจชัวร์ปรายตามองแทนคุณ ยกสองมือกอดอกนัยว่าเพื่อป้องกันอาการชักกระตุกอยากเขกกระโหลกเพื่อนอีก
"อย่าเพิ่งค่ะ อย่าเพิ่งจู๋จี๋กัน ขอนัสส่งงานพี่คุณก่อน" นักสืบหญิงห้ามทัพ "นัสได้ลองไปสืบจากแม่ค้าในตลาดใกล้ ๆ อพาร์ทเม้นต์ของผู้หญิงคนนั้นได้เรื่องมาเยอะเลยค่ะ พี่คุณน่าจะใช้ประโยชน์ได้ เรื่องซุบซิบกับผู้หญิงเป็นของคู่กันจริง ๆ ค่ะ"
แทนคุณอมยิ้ม ไม่กล้าร่วมวงเออออเพราะคนตรงหน้าก็คือผู้หญิง "น้องนัสได้เรื่องอะไรมาบ้าง" แทนคุณเปลี่ยนเรื่อง
"เจ้าสัวเป็นคนชอบเล่นการพนัน ชอบเที่ยวผู้หญิง แต่เป็นคนมือขึ้นหยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง คงจะรวยมากกว่านี้ถ้าไม่สูญไปกับบ่อน เจ้าสัวกับคุณแพรทองแต่งงานกันเพราะการแนะนำของแม่สื่อที่ทางพ่อแม่ของทั้งคู่จ้างมา ไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก ครอบครัวเดิมของคุณแพรทองเป็นคนไทยแท้ ฐานะไม่ค่อยดีนัก ส่วนเจ้าสัวเป็นคนเชื้อสายจีน แต่จากพื้นดวงเข้ากับเจ้าสัวได้ดีมาก อยู่ด้วยกันจะร่ำรวย ซึ่งหลังจากแต่งงานกันแล้วเจ้าสัวก็รวยขึ้นมากจริง ๆ คุณแพรทองเองก็ช่วยสามีทำมาหากิน ใคร ๆ ก็บอกว่าคุณแพรทองขยันมาก แต่ไม่ได้ทำงานด้วยกันนะคะ คุณแพรทองชอบค้าขาย มีร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตเล็ก ๆ เป็นของตนเอง ส่วนเจ้าสัวไม่ได้มายุ่งเกี่ยวเท่าไหร่ แกชอบเรื่องการค้าที่ดิน ค้าเพชรพลอย มีธุรกิจอาบอบนวดด้วยนะคะ แต่ตอนหลังขายกิจการไปเพราะมีหมอดูมาทักว่าทำกิจการนี้ไม่เป็นมงคล ชีวิตจะพบเจออุปสรรค อาจจะตายโหงตายห่า แกเชื่อก็เลยรีบขายกิจการไป"
นักสืบสาวสาทยายในสิ่งที่รับรู้มาจากคนแถวนั้นให้กับนักสืบรุ่นพี่ฟังโดยการเล่าอย่างละเอียดถี่ยิบ
"เท่าที่พี่คุณฟังมาเจ้าสัวก็เหมือนคนเชื้อสายจีนยุคเก่า ที่ยังมีความเชื่อแบบเก่า ๆ อยู่มากนะ"
"ใช่ค่ะ แกเป็นคนเสียงดัง เอาจริงเอาจัง ดุ ลูกเมียต้องอยู่ใต้บังคับบัญชา เชื่อมั่นในความคิดของตัวเองไม่ค่อยฟังใคร เห็นว่ามาเพลา ๆ ลงตอนอายุมากแล้ว หรืออีกกระแสหนึ่งก็บอกว่าแกเริ่มมาเบาลงตอนมีเมียน้อยที่ชื่อรุ่งรัตน์ล่ะค่ะ เห็นว่าหลงมาก ขออะไรได้หมด ตอนแรกที่คุณแพรทองยังจับไม่ได้ก็ยังแอบ ๆ ซ่อน ๆ แต่พอความลับแตกแม่ค้าแถวนั้นบอกว่าคุณรุ่งรัตน์ก็เปิดตัวเลยว่าเป็นเมียอีกคนของเจ้าสัว แถมเป็นเมียที่สามีหลงมากกว่าน้ำพริกถ้วยเก่าอีกด้วย คุณแพรทองอาละวาดอยู่พักใหญ่ ครั้งสุดท้ายที่มีเรื่องกันถึงโรงพักเลยนะคะ คุณแพรทองตามไปอาละวาดที่อพาร์ทเม้นต์ซึ่งเจ้าสัวยกให้เมียน้อยไปแล้ว ตบตีจนคุณรุ่งรัตน์หน้าตายับเยิน แต่เห็นเล่าว่าเมียน้อยไม่สู้เลย เหมือนยอมให้โดนตบเพื่อจะอ้อนเจ้าสัวอ่ะค่ะ หลังจากมีเรื่องกันคราวนั้นคุณแพรทองก็ไม่ออกจากบ้านอีกเลย ทราบข่าวภายหลังว่าเกิดอุบัติเหตุตกบันไดจนทำให้พิการ ส่วนเมียน้อยก็ได้รถเบนซ์ปลอบขวัญไป ลูกสาวที่เกิดกับคุณรุ่งรัตน์ก็เป็นลูกที่เจ้าสัวรักและดูแลมากกว่าลูกชายอีก เห็นว่าแม่สอนให้อ้อนจนกลายเป็นขวัญใจเลยนะคะ"
วีนัสเล่าอย่างถึงพริกถึงขิงและแอบหมั่นไส้หญิงสาวที่เป็นเมียน้อยหน่อย ๆ แอบประนามว่าไม่มีปัญญาหาผัวเป็นของตัวเองแล้วหรือไร และเป็นต้นเหตุให้เมียหลวงต้องพิการ อนิจจาจริง ๆ
"ฟังแล้วดูเหมือนเราจะมีผู้ต้องสงสัยหลายคนนะ" โจชัวร์แสดงความคิดเห็น ซึ่งแทนคุณก็พยักหน้าเห็นด้วย
"ใช่ ดูเหมือนใคร ๆ ก็สามารถเป็นฆาตกรได้ทั้งนั้น เพราะเจ้าสัวสร้างคดีไว้เยอะเลย"
"แต่ที่น่าแปลกคือ ปกติคนเชื้อสายจีนมักจะรักลูกชายมากกว่าลูกสาว เท่าที่น้องนัสไปสืบมาเจ้าสัวไม่สนิทกับลูกชายทั้งสองคนสักเท่าไหร่ กิจการร้านเพชรก็ยกให้ลูกชายคนเล็กดูแล แทนที่จะเป็นคนโตตามหลักสากลของคนจีน และก็เห็นว่ากิจการแย่ลงเรื่อย ๆ สู้ร้านขายวัสดุก่อสร้างของพี่ชายไม่ได้เลยสักนิด"
"อือ จะว่าไม่สนิทก็ไม่เชิง เท่าที่ฉันรู้จากน้องนก เจ้าสัวกับคุณแพรทองรักลูกชายคนเล็กมากกว่า มีอะไรก็ประเคนให้ลูกชายคนเล็กก่อนลูกชายคนโตเสมอ ส่วนมากลูกชายคนโตจะดิ้นรนหามาเองทั้งนั้น..." แทนคุณทำท่าครุ่นคิด ถ้าคิดแบบง่าย ๆ เลยคนที่น่าสงสัยที่สุดคงจะเป็นอภิเชษฐ์ที่พ่อแม่ไม่ใส่ใจใยดีเลย อยากได้อะไรต้องขนขวายหาเอาเองทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่อยากปรักปรำใครหากไม่มีหลักฐานแน่นหนาพอ
"แกกำลังจะสงสัยคุณอภิเชษฐ์ว่างั้น" โจชัวร์ถามสมกับเป็นเพื่อนรู้ใจ
"ไม่รู้ว่ะ แต่ก็เข้าข่ายที่สุด"
"สนิทแต่ไม่สนิทเท่าที่พ่อลูกควรจะเป็น หรือเป็นไปได้มั้ยว่าจะเกี่ยวกับการแต่งงานที่ไม่ได้มาจากการรักกัน" หนุ่มเนอร์ดหน้าลูกครึ่งถาม
"ไม่รู้สิ แต่คนจีนยุคก่อนก็แต่งงานกันด้วยวิธีนี้ทั้งนั้น คงจะรักแหละแต่พอมีลูกสาวและช่างเป็นลูกสาวที่ขี้อ้อนมาก ๆ คนเป็นพ่อก็เลยหลงจนลืมลูกชายไปเลย" แทนคุณเดาส่ง ๆ
"นัสก็ว่าอย่างนั้นนะคะ คนเป็นพ่อมักจะรักและหวงลูกสาวมากกว่าลูกชาย ยิ่งมามีลูกตอนที่อายุมากแล้วด้วย อ้อ มีอีกกระแสหนึ่งนะคะ" วีนัสเบิกตากว้างเมื่อนึกข้อมูลได้เพิ่ม "พวกแม่ค้าเล่าว่าเจ้าสัวโดนทำเสน่ห์ด้วย ที่นัสลืมเพราะรู้สึกว่ามันไร้สาระไปหน่อยค่ะ แต่คิดว่าพี่คุณน่าจะอยากรู้" สาวเจ้ายิ้มเจื่อน ๆ ที่ยังไงหล่อนก็มองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระจึงยังไม่คิดอยากจะบอก สุดท้ายก็ยอมเล่าจนจบ
แทนคุณหัวเราะกับความใสซื่อไร้เดียงสาของนักสืบรุ่นน้องคนนี้ เขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แอบชอบสาวเจ้ามานาน "รู้ไว้ก็ดีครับ แต่ถ้าถามว่าเชื่อมั้ยพี่คุณก็ไม่เชื่อ ถ้าบอกว่าเป็นเสน่ห์จากลีลาของคุณรุ่งรัตน์ที่น่าจะเร้าร้อนสุดใจอย่างนั้นล่ะไม่แน่"
นักสืบหญิงหน้าแดงพูดเสียงสูงปรี๊ด "พี่คุณ!"
"ขอโทษ ๆ พี่คุณไม่ได้ตั้งใจทำน้องนัสเขินนี่นา พี่คุณก็พูดตามที่สมองคิด" นักสืบหนุ่มว่า ส่วนรอยยิ้มและสายตามองไปยังเพื่อนสนิท แล้วก็โดนโจชัวร์โยนค้อนมาให้อีก
"มีความเป็นไปได้ว่าศูนย์จุดห้าเปอร์เซ็นต์ว่าถ้าโดนโบกอีกทีหมอนี่จะไม่พูดจาไม่เหมาะสมต่อหน้าน้องนัสอีก" โจชัวร์พูดพร้อมยกมือขึ้นจะโบกแทนคุณอย่างที่พูด
"ไม่ต้องค่ะพี่โจ ทะลึ่งวันละนิดจิตแจ่มใสค่ะ นัสเข้าใจ นัสชินกับพี่คุณละ" คนที่ยังไม่หายหน้าแดงพูดยิ้ม ๆ
"แหนะ ๆ เข้าใจพี่ดีมาก แต่ก็อย่าลืมเข้าใจคนบางคนด้วยล่ะ" แทนคุณอดแซ็วไม่ได้อีก และสายตาที่เขามองทั้งสองไม่ต้องถามก็รู้ว่าใคร นั่นยิ่งทำให้วีนัสเขินหน้าแดงเข้าไปอีก
"ไอ้หมอนี่ทะลึ่งวันละนิดจิตวิปริตด้วย" โจชัวร์แก้สถานการณ์ขึ้นมาได้นิดหน่อย
"เฮ้ย ๆ เกินไปแล้ว พี่ไม่ได้วิปริตนะครับน้องนัสที่รัก คุณโจชั่วชอบใส่ร้ายพี่ตลอดเลยอ่ะครับ"
"โจชัวร์โว้ย" คนโดนด่าพูดสวนทันควัน และทำหน้าตาขึงขัง ทำเอาผู้หญิงเพียงคนเดียวในขณะนี้หัวเราะชอบใจใหญ่
"อ้าวเรียกชื่อจริงทำโกรธ น้องนัสดูไว้นะครับในอนาคต คนไม่ยอมรับความจริง" แทนคุณได้ทีเอาใหญ่
"อนาคตอะไร พูดดี ๆ"
สองคนทะเลาะกันอย่างกับเด็ก ๆ วีนัสทำหน้าละอาปนเอ็นดูให้กับเพื่อนคู่หูสองคนนี้ ไม่เหลือมาดนักสืบสุดหล่อกับนักไอทีสุดเท่เลย... หมดกัน กว่าทั้งคู่จะเลิกทะเลาะกันแล้วหันมาคุยเรื่องข้อมูลกันต่อก็เมื่อคุณธาราเดินเฉียดเข้ามาใกล้
"คุณแทนคุณ อันที่จริงพี่ก็ดีใจหรอกนะที่นักสืบของสำนักงานนักสืบธาราจะเป็นคนสุขภาพจิตดี แต่การที่คุณสุขภาพจิตดีเกินไปจนเกือบจะเรียกว่าล้น แถมยังทำให้คุณโจชัวร์เสียกิริยามารยาทอันดีงามไปกับคุณเนี่ย พี่ว่ามันออกจะเกินไปนิด" ธาราเรียกนำหน้าลูกน้องหนุ่มทั้งสองว่า 'คุณ' อย่างประชด
แทนคุณลุกขึ้นยืนและยิ้มตาหยีอันเป็นเอกลักษณ์ "ผมขอเรียกคุณสมบัตินี้ว่าพรสวรรค์นะครับคุณธารา ผมสามารถปลุกความมีชีวิตชีวาที่ซุกซ่อนอยู่ภายในของทุกคนออกมาได้" แทนคุณยังหาทางหนีทีไล่ได้ เรื่องอะไรเขาจะต้องให้คนอื่นต้อนจนมุม เห็นด้วยหางตาว่าเพื่อนสนิทกลอกตาขึ้นฟ้า แทนคุณก็ยังคงยิ้มหน้าทะเล้น มีเสน่ห์ จนแม้แต่คุณธาราผู้แสนจะเริดเชิดและเย็นชายังมุมปากกระตุก
"ช่วยใช้พรสวรรค์ของคุณปลุกความคืบหน้าในคดีด้วย เพราะตอนนี้ความคืบหน้าเดียวที่ฉันเห็นคือเด็กชายพ็อตเตอร์มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ส่วนความคืบหน้าในคดีเปรียบเทียบเกรดละก้อ เกรดศูนย์ย่ะ"
"ชะอุ๊ย" นักสืบหนุ่มแกล้งทำคอย่น "สอบตกอดโบนัสแหง ๆ"
วีนัสและโจชัวร์ขยับตัวลุกจากเก้าอี้พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย แล้วค่อย ๆ เดินจากไป ทิ้งให้แทนคุณเผชิญชะตากรรมเพียงลำพังกับเจ้านายหญิงแสนเพี้ยนที่ทำท่าจะปักหลักบ่นอีกยาว