คนสมัยนี้ชอบหลักฐานเชิงประจักษ์ ชอบสิ่งที่เห็นกันตรงๆ ไม่เห็นด้วยตัวเองไม่เชื่อ
คนสอนศาสนาพุทธควรปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย สอนให้แทงใจคนฟัง
การสอนเรื่องเวียนว่ายตายเกิดไม่ต่างอะไรจากการสอนเรื่องนรกสวรรค์
คนไม่เคยเห็นจะเชื่อได้อย่างไรว่านรกสวรรค์มีจริง ทำให้คนแอนตี้ศาสนาพุทธโดยไม่จำเป็น
การเวียนว่ายตายเกิดไม่ใช่สาระสำคัญของศาสนาพุทธ
บางคนแย้งถ้าการเวียนว่ายตายเกิดไม่มีจริงแล้วจะอยากหลุดพ้นไปทำไม ตายแล้วสูญเหรอ
คนฟังต้องยอมรับเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดก่อนไหม ถึงจะยอมรับว่าการหลุดพ้นมีจริง
ผมว่ามันไม่จำเป็น พูดตามปรมัตถ์ทุกอย่างเป็นอนัตตา ไม่มีตัวเราในชาตินี้ด้วยซ้ำ
จะเอาอะไรไปพูดเรื่องชาติที่แล้วหรือชาติหน้า หลุดพ้นก็หลุดพ้นชาตินี้ ไม่มีชีวิตหน้า
ผู้สอนควรสอนตรงใจของผู้ฟัง ไม่ใช่กางตำราสอนหน้าชั้นเรียนแล้วนักเรียนนั่งหลับ
ถ้าผมสอนคนกลุ่มนี้ผมจะสอนในเชิงชักชวนให้ลองทำในชาตินี้เลย ไม่ต้องรอชาติอื่น
ที่ผ่านมาความสุขสูงสุดในชีวิตของเธอเป็นอย่างไร อยากสุขกว่านั้นไหม
ผมมีความสุขสุดยอดยิ่งกว่ามาแนะนำนะ สนไหม เธอเองก็ทำได้
ชีวิตมีทุกข์วุ่นวายอยู่ทุกวันนี้เพราะเธอสร้างความกดดันขึ้นมาเอง ยึดติดในสิ่งที่สร้างขึ้นมา
พิจารณาความจริงทีละนิด อะไรคือความจริง อะไรสร้างขึ้นเอง ทำลายกรอบความคิดนั้นออกไป
สุดท้ายเมื่อไม่เหลือกรอบเธอจะเป็นอิสระ ไม่มีแม้กระทั่วตัวตนหนักอึ้งที่แบกโลกนี้
เป็นอิสระโดยไม่ขัดแย้งกับโลก ไม่อยู่เหนือโลก แต่กลมกลืนกับโลกอย่างเป็นธรรมชาติ
ยิ่งกว่าเกิดใหม่ชาติหน้า ยิ่งกว่าตายแล้วสูญ ยิ่งมีชีวิตในชาตินี้ ทุกอย่างเป็นธรรมดามาก
แล้วค่อยๆ เพิ่มบทเรียนการปฏิบัติทีละนิด ชี้ให้เห็นการเกิดดับ ไม่มีตัวตนใครครอบครอง
คนเขาไม่ชอบศัพท์เฉพาะทาง มันยาก ฟังไม่รู้เรื่อง พยายามใช้คำสามัญแบบชาวบ้าน
อะไรยากเกินวิสัยปกติอย่าพูดถึง พวกฌาน อภิญญา กรรม บุญบาป อย่าพูดโดยไม่จำเป็น
สอนไปทางปรัชญาชีวิต พิจารณาด้วยตัวเอง เกิดปัญญาเอง ไม่ยัดเยียดเนื้อหาเข้าหัว
ชี้ให้เห็นความจริงทีละจุด เป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งรุ่นพี่คอยประคองให้ถึงฝั่ง
วิธีสอนแบบนี้น่าจะตรงใจคนสมัยนี้ได้ดีกว่า ไม่ขัดความคิดของเขา และไม่ทำลายตำราเดิม
เลือกสอนเฉพาะสอนที่ตรงใจผู้ฟัง ไม่สอนในสิ่งที่ผู้ฟังแอนตี้ต่อต้าน
แต่ละท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ
สมัยนี้ควรมีเทคนิคการสอนศาสนาพุทธอย่างไรให้เข้าถึงในวงกว้าง
ไม่สอนเรื่องเวียนว่ายตายเกิด น่าจะดึงศรัทธาจากคนสมัยนี้ได้มากกว่าหรือไม่?
คนสอนศาสนาพุทธควรปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย สอนให้แทงใจคนฟัง
การสอนเรื่องเวียนว่ายตายเกิดไม่ต่างอะไรจากการสอนเรื่องนรกสวรรค์
คนไม่เคยเห็นจะเชื่อได้อย่างไรว่านรกสวรรค์มีจริง ทำให้คนแอนตี้ศาสนาพุทธโดยไม่จำเป็น
การเวียนว่ายตายเกิดไม่ใช่สาระสำคัญของศาสนาพุทธ
บางคนแย้งถ้าการเวียนว่ายตายเกิดไม่มีจริงแล้วจะอยากหลุดพ้นไปทำไม ตายแล้วสูญเหรอ
คนฟังต้องยอมรับเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดก่อนไหม ถึงจะยอมรับว่าการหลุดพ้นมีจริง
ผมว่ามันไม่จำเป็น พูดตามปรมัตถ์ทุกอย่างเป็นอนัตตา ไม่มีตัวเราในชาตินี้ด้วยซ้ำ
จะเอาอะไรไปพูดเรื่องชาติที่แล้วหรือชาติหน้า หลุดพ้นก็หลุดพ้นชาตินี้ ไม่มีชีวิตหน้า
ผู้สอนควรสอนตรงใจของผู้ฟัง ไม่ใช่กางตำราสอนหน้าชั้นเรียนแล้วนักเรียนนั่งหลับ
ถ้าผมสอนคนกลุ่มนี้ผมจะสอนในเชิงชักชวนให้ลองทำในชาตินี้เลย ไม่ต้องรอชาติอื่น
ที่ผ่านมาความสุขสูงสุดในชีวิตของเธอเป็นอย่างไร อยากสุขกว่านั้นไหม
ผมมีความสุขสุดยอดยิ่งกว่ามาแนะนำนะ สนไหม เธอเองก็ทำได้
ชีวิตมีทุกข์วุ่นวายอยู่ทุกวันนี้เพราะเธอสร้างความกดดันขึ้นมาเอง ยึดติดในสิ่งที่สร้างขึ้นมา
พิจารณาความจริงทีละนิด อะไรคือความจริง อะไรสร้างขึ้นเอง ทำลายกรอบความคิดนั้นออกไป
สุดท้ายเมื่อไม่เหลือกรอบเธอจะเป็นอิสระ ไม่มีแม้กระทั่วตัวตนหนักอึ้งที่แบกโลกนี้
เป็นอิสระโดยไม่ขัดแย้งกับโลก ไม่อยู่เหนือโลก แต่กลมกลืนกับโลกอย่างเป็นธรรมชาติ
ยิ่งกว่าเกิดใหม่ชาติหน้า ยิ่งกว่าตายแล้วสูญ ยิ่งมีชีวิตในชาตินี้ ทุกอย่างเป็นธรรมดามาก
แล้วค่อยๆ เพิ่มบทเรียนการปฏิบัติทีละนิด ชี้ให้เห็นการเกิดดับ ไม่มีตัวตนใครครอบครอง
คนเขาไม่ชอบศัพท์เฉพาะทาง มันยาก ฟังไม่รู้เรื่อง พยายามใช้คำสามัญแบบชาวบ้าน
อะไรยากเกินวิสัยปกติอย่าพูดถึง พวกฌาน อภิญญา กรรม บุญบาป อย่าพูดโดยไม่จำเป็น
สอนไปทางปรัชญาชีวิต พิจารณาด้วยตัวเอง เกิดปัญญาเอง ไม่ยัดเยียดเนื้อหาเข้าหัว
ชี้ให้เห็นความจริงทีละจุด เป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งรุ่นพี่คอยประคองให้ถึงฝั่ง
วิธีสอนแบบนี้น่าจะตรงใจคนสมัยนี้ได้ดีกว่า ไม่ขัดความคิดของเขา และไม่ทำลายตำราเดิม
เลือกสอนเฉพาะสอนที่ตรงใจผู้ฟัง ไม่สอนในสิ่งที่ผู้ฟังแอนตี้ต่อต้าน
แต่ละท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ
สมัยนี้ควรมีเทคนิคการสอนศาสนาพุทธอย่างไรให้เข้าถึงในวงกว้าง