มีนิทานมาเล่าให้ทุกคนฟัง แล้วอยากถามว่ามันยุติธรรมกับใครมากกว่า? 
มีคนนึงๆซึ่งเขาขยันมาก ให้เขาทำอะไรเขาทำได้หมด ไม่เคยเกี่ยงงาน ทำจนตัวเองแย่ โบนัสไม่มีให้ ลาไปไหนก็ลำบาก วันนึงเขาได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้า (ผจก.) ซึ่งเขาก็ทำดีมาตลอด วันนึงมีเหตุการณ์ที่ทำให้เขาต้องลาเพื่อไปทำธุระ จังหวะที่ลาอยู่ๆก็มีสายโทรมาว่า เงินหาย? ซึ่งพี่คนที่หนูพูดถึงเขาไม่เคยมีนิสัยขี้ขโมย หายจังหวะที่เขาลา แต่มองในมุมเขาโอเค พี่เขาอาจจะผิดเพราะกุญแจอยู่กับพี่เขาคนเดียว แต่จังหวะใขบางครั้งพี่เขาก็ไม่ได้เฝ้า เพราะงานนอกก็มี แล้วพี่เขาไม่นับทุกวัน ตรงนี้อาจจะผิดจริง แต่โอกาสควรให้เขาหน่อยไหม ทำงานกลับบ้านดึกดืน ทำเกินหน้าที่ส่ะด้วยซ้ำ  กล้องก็ช่วยไม่ได้ โอกาสที่จะให้เขาไม่มีเลย แล้วพี่คนนี้ไม่โทษใคร เพราะพี่เขาเองก็ไม่ได้เอา แล้วเขาก็ไม่เห็นคนที่เอา  นับถือใจที่เขาไม่โทษใครแล้วยอมรับคนเดียว ด้วยการลาออก ส่วนเงินที่หายพี่เขาจะจ่ายคืนทั้งที่เงินนั้นเขาไม่ได้ยุ่ง ไม่ได้ใช่สักบาทเดียว 
#เขาให้เหตุผลว่ามันคือกฎบริษัท
#แล้วความยุติธรรมของพนักงานล่ะ
#ทำดีมาตลอด ต้องยอมรับผิดเพราะหน้าที่ค้ำคอ
#เถอะ🖕🖕🖕🖕🖕🖕🖕🖕