คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
แล้วทุกวันที่เป็นอยู่มีความสุขไหมอ่ะครับ แต่ผมว่าเค้ามีนะ และก็พยายามรักษาไว้เท่าที่เค้าจะทำได้และครับ เค้ามีความสุขแม้มันจะมีให้กันได้แค่นี้อ่ะครับ เรื่องเวลาที่ไม่ตรงกัน ที่คุณให้ทบทวนเค้าก็อยากเออแต่งกันไหมละ ได้อยู่ด้วยกันไปเลย เข้าใจนะภาระหน้าที่มันไม่อำนวยอ่ะ แต่เค้าก็พร้อมรับฟังและหาทางออกนะ ถ้าเราเอาแต่คิดแบบนี้มันก็เป็นแบบที่เค้าบอกอะครับเราถอยออกมาตลอด แต่ผมเข้าใจว่าคุณแค่กลัว จะรักเค้ามากกว่านี้จะคิดถึงเค้ามากกว่านี้จะโหยหาเค้ามากกว่านี้ พอคุณรู้สึกแค่ว่าที่เป็นอยู่เริ่มไม่พอ แต่มันก็มีหลายๆอย่างยังรั้งไว้ แต่อย่างน้อยๆถามตัวเองหน่อยดีกว่าครับ ถ้าคิดว่าเราไม่ไหวก็ปล่อยเค้าไปเลย บอกให้ชัดเจน แต่ถ้าคิดจะไปต่อก็สู้ให้ถึงที่สุดหน่อยเถอะครับ ก่ำๆกึ่งๆแบบนี้มันไม่ดีเลย ทบทวนตัวเองก่อนนะ คิดเยอะๆแต่ไม่ว่าจะทางไหนก็ขอให้เรื่องทางที่เราเจ็บน้อยที่สุดและไม่เสียใจกับมันทีหลัง
แสดงความคิดเห็น
จะเยียวยาจิตใจเขายังไงดี
เรื่องมีอยู่ว่า คุยกับแฟนมาได้เดือนนิดๆ แต่ด้วยภาระหน้าที่ที่ค่อนข้างไม่เอื้อให้ได้เจอกัน ว่างไม่เคยตรงกัน
ผู้ชายทำธุรกิจ และเป็นหนุ่มใหญ่ ค่อนข้างอ่อนไหวในเรื่องความรัก ปิดตายหัวใจมานาน
ส่วนดิฉันก็รับราชการเติบโตในหน้าที่การงานก็ปิดตายหัวใจเช่นเดียวกัน
เหตุมันก็เกิดจาก ดิฉันขอให้เราทั้งคู่กลับไปทบทวน และขอห่างกันก็ไลน์คุยกันตั้งแต่ 10โมง จนบ่ายสอง
ซึ่งเขาต้องการเหตุผล และประโยคที่เขาบอกคือ ทำไมต้องให้เขาไป ทำไมต้องห่าง พี่ผิดอะไร
พอสักพักแอดมิดเรียบร้อย ด้วยอาการเครียด ความดันขึ้น ตอนนี้เป็นดิฉันเองที่รู้สึกผิด
ที่ไม่ถนอมน้ำใจเขาเลย ดิฉันไม่เคยไลน์สวัสดีตอนเช้า แต่จะเป็นพี่เขาที่ทักมาเช้า เที่ยง เย็น ก่อนนอน
ด้วยภาระหน้าที่ก็ไปเฝ้าไข้ไม่ได้ ตอนนี้ก็ได้แต่บอกเขาว่า ขอโทษ
พี่เขาบอกว่าดิฉันเป็นฝ่ายถอยห่างเขาตลอด เขาต้องวิ่งตามตลอด ที่บอกว่ารัก มันแค่ลมปากหรือเปล่า
เมื่อคืนเขาก็ไลน์มาชวนแต่งงาน แต่ก็ไม่เข้าใจกันอีก ดิฉันพยายามจะเยียวยาหัวใจของพี่เขา แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
ก่อนจะป่วย พี่เขาบอกว่าดิฉันเป็นฝ่ายถอยห่างเขาตลอด พี่เขาบอกว่า น้องเป็นคนที่เก่ง ฉลาด วางตัวดี เข้าสังคมไม่อายใคร
แต่สิ่งที่น้องมีมันใช้กับคนรักไม่ได้น้องไม่เคยเห็นเลย ไม่เคยมองด้วยซ้ำว่าพี่อยู่ตรงนี้ คอยอยู่ข้างๆตลอด