ความเคลื่อนไหววันที่ 4
10.20 น.

พอกลับมาถึงตึกใหญ่ จักรภพก็เข้าไลน์หาราชินีโซเฟียทันที
พร้อมเล่าเรื่องของจอห์นหรือโจอี้ให้ราชินีทรงทราบ
"ท่านทรงรู้มาก่อนหรือไม่กระหม่อม"
"เราเคยแค่สงสัย แต่กษัตริย์หลุยส์ไว้ใจอรชุนมาก"
"คนที่ทำให้ภารกิจนี้ล้มเหลวคือนายพลชวน"
"แสดงว่า"
"นายพลชวนอาจไม่หวังชีวิต แต่หวังจะได้เป็นประธานาธิบดี"
"เราคงไม่สามารถไว้ใจใครในพระราชวังวริศราได้อีก"
"ทรงสามารถเปลี่ยนที่ประทับได้ไหมกระหม่อม"
"คงยาก เพราะวังที่เหลือตกเป็นของวังทั้ง 7 และวังดาร"
"กระหม่อม"

"และที่สำคัญไปกว่านั้น วริศราคือบ้านเกิดของพระองค์"
"กระหม่อม"
"เดิมที ที่นี่มีแต่คนที่ไว้ใจได้ พออรชุนมีอำนาจ เขาก็เอาคนเก่าออก
และเอาคนใหม่เข้ามา ซึ่งเกือบทั้งหมด ไว้ใจไม่ได้เลย"
"แล้วพระองค์รู้จักกระหม่อมได้อย่างไร"
"ลอร่าแนะนำมา เธอเคยเรียนที่สถาบันศิลปแห่งชิคาโก เธอรู้จักคุณ"
"กระหม่อม"
"เธอเล่าวีรกรรมต่าง ๆ ของคุณให้ฟังเยอะเลย เธอน่าจะแอบชอบคุณนะ"
"กระหม่อม"
"ลอร่าบอกว่าคุณไว้ใจได้ พรรคพวกเยอะ น่าจะช่วยฉันกับกษัตริย์หลุยส์ได้"
"กระหม่อมพร้อมที่จะช่วยเหลือพระองค์ในทุกด้านกระหม่อม"
"ขอบใจมากเลยนะจักรภพ"
"ยินดีกระหม่อม"

11.00 น. ณ ทำเนียบรัฐบาล

แดนสรวงรีบเข้ามาหากวิน
"เปิดช่องพีวีแอลด่วน"
กวินรีบทำตาม

ในช่องพีวีแอลกำลังมีการสัมภาษณ์ศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิงโฉมสะคราญ
"จริงเหรอคะคุณหญิง"
"จริงค่ะ นายกกวินนี่แย่มากเลย แถมยังดูถูกผู้หญิงโสฬสทุกคน"
"คุณหญิงลองย้ำอีกทีสิคะ"
"คือการ์ตูนใจโกะนี่แหละตัวปัญหา ที่เป็นการ์ตูนเล่มอ่ะค่ะเพราะมีฉากใจโกะถอดเสื้อ
มันอนาจารสุด ๆ ไม่มีใครรับได้หรอกค่ะ"
"แต่นายกกวินไม่ได้วาดใจโกะนี่คะ"
"ถึงไม่ได้วาด แต่ก็อยู่ทีมเดียวกันค่ะ มันก็ตะเภาเดียวกันอยู่ดี"
"ที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา เหมือนจะกลั่นแกล้งนายกกวินนะคะ"
"ดิฉันเป็นถึง ส.ว. มีเกียรติยศสูงส่ง ไม่กลั่นแกล้งใครหรอกค่ะ"

ณ คฤหาสน์นายพลเฉิน

"มีเกียรติยศสูงส่ง นังหมาขี้เรื้อน พูดออกมาได้ กูนี่แหละที่โยนเศษเงินให้ไง
ถึงได้พูดแบบนี้ได้ นังตัวเงินตัวทองหน้า คนอย่างเนี่ย ไม่มีใครเห็นว่ามีเกียรติยศสูงส่งหรอก
มีแต่ประชาชนชาวโสฬสหน้าโง่ ๆ ที่เชื่อคนแบบนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" นายพลเฉินหัวเราะร่วน
"ทำแบบนี้ไปทำไมเนี่ย" นายพลแม็กถามขึ้น"
"อ้าว เราต้องดิสเครดิตไอ้กวินก่อน พอถึงคราวอภิปรายไม่ไว้วางใจ จะได้มีน้ำหนักในการโหวตคว่ำมัน"
"ยัยคุณหญิงนี่ได้ไปเท่าไหร่"
"ล้านเดียวเอง มันก็ยอมพูดให้แล้ว เหมือนโยนเศษกระดูกให้หมามัน- พวก ส.ส. และ ส.ว.ของโสฬส
นี่ก็หมาทั้งนั้น อยากได้แต่เศษกระดูก เศษเงิน ไม่สนใจปัญหาชาวบ้านหรอก หมากันทั้งสภา"

ณ คฤหาสน์นายพลชวน

"เฉินมันเริ่มแล้วเหรอ อยากจะเป็นนายกจนอกจะแตกตาย ฮ่าฮ่าฮ่า" นายพลชวนหัวเราะร่วน
"แล้วยัยคุณหญิงนี่มันยอมพูดให้เฉินเหรอ" นายพลรามัญสงสัย
"ยัยหน้าชักโครกปากขี้ล้นคนเนี่ยเหรอ มันทำได้ทุกอย่างแหละเพื่อเงิน ให้มีอะไรกับหมามันก็คงทำอ่ะนะ
ถ้าเงินหนักหน่อย ประวัติยัยนี่ไม่มีอะไรดีหรอก ทำตัวเหมือนผู้หญิงชั้นต่ำไปวัน ๆ
แหม บอกว่าเป็น ส.ว.ชั้นสูง ใคร ๆ ก็รู้ว่าไอ้เฉินเป็นคนแต่งตั้ง ไอ้เฉินอ่ะ
ชอบยกพวกเศษสวะ เศษขยะขึ้นมาเป็น ส.ว. แล้วก็จูงจมูกเหมือนจูงหมาขี้เรื้อน ซึ่งเราก็อาจจะต้องทำแบบนั้นบ้าง"
"แล้วเมื่อไหร่ล่ะ" นายพลรามัญสงสัย
"ก่อนจะทำอะไรก็ต้องต่อรองกับไอ้กวินมันก่อน ก่อนจะทำงานใหญ่ เราก็ต้องดูดเงินที่เราควรได้มาให้หมด"

ทหารรับใช้มากระซิบข้างหูนายพลชวน นายพลชวนจึงหันไปบอกนายพลรามัญ
"อืม ฉันต้องไปแล้ว มีธุระสำคัญต้องไปจัดการ"

14.30 น. ณ โรงแรมมอนติคาโล

นายพลชวนมาถึงโรงแรมตามเวลานัดหมาย
มีคนรอบอกทางว่าเขาจะต้องไปทางไหน ห้องไหน
พอถึงห้องเป้าหมาย นายพลชวนเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป
ในห้องมีผู้หญิงอยู่หนึ่งคน เธอยืนหันหลังให้นายพลชวนในสภาพเปลือยเปล่า
แล้วเธอก็หันหน้ามา นายพลชวนตกตะลึงในความงาม แล้วเข้าจู่โจมทันที
นาถรพีไม่รอช้า จัดหนักให้สาสมใจและสะใจ

ทางเดียวที่จะต่อกรกับวิลล่าพาเลซได้คือทางนี้
เป็นทางเดียวที่นาถรพีนึกออก เธอจะไม่ยอมให้พวกนั้นมีความสุข
เธอต้องหาทางถือแต้มเหนือกว่าตลอดเวลา 
ครั้งนี้ เธอคิดว่าไม่น่าพลาด