หลังจากเพลิงภพให้ความเห็นว่าทั้ง 17 คนไม่ได้ตายจริง
ทั้งหมดเป็นกลลวง ข่าวเรื่องนี้จึงค่อย ๆ เงียบไป
วันนี้นายพล 3 คนมีโอกาสได้มาเจอกันคือนายพลรามัญ
นายพลแม็ก และนายพลเฉิน จึงขอคุยกันเป็นการส่วนตัว
นายพลเฉินหันไปทางนายพลรามัญแล้วถามว่า
"นึกไม่ถึงนะว่าวันนี้นายจะมาคุยกับพวกเรา"
"เราคิดถึงอดีตนะที่เราทั้ง 4 มีฝันที่จะรวมแผ่นดินโสฬส
โชกุนโพและหนานนูเปียเป็นอาณาจักรหนานหล้าป่านูเปีย
เราฝันถึงการทำสงครามกับอาเซียนเพื่อเอาอาเซียนทั้งหมด
เป็นดินแดนของอาณาจักรของเรา พวกเราอยากให้เป็นอย่างนั้น"
นายพลรามัญกล่าวแล้วก็หยุด

นายพลเฉินกล่าวต่อว่า "พวกเราทำจนสำเร็จกับหนานนูเปีย
ประเทศที่เล็กกว่า เลยจัดการได้ง่าย เราวางแผนกันมาอย่าง
ยาวนาน แล้วเข้าไปมีส่วนช่วยให้ทหารของหนานนูเปียปฏิวัติ
แล้วฆ่าเชื้อพระวงศ์ทุกคนทิ้ง โชคดีที่เชื้อพระวงศ์มันก็เลวอยู่แล้ว
เลยจัดการได้ง่าย รัฐบาลทหารให้ความหวังกับประชาชน
แต่ทำให้เศรษฐกิจโคตรแย่ แล้วยังยุให้คนในครอบครัวทะเลาะกันเอง
เอาเอไอเข้ามาจนทำให้คนตกงานมหาศาล พอถึงวันดีเดย์
พวกทหารก็สอดแนมเข้าไปฆ่าพ่อกับลูกแล้วกุข่าวว่าพวกมันฆ่ากัน
ไม่นานพวกมันก็ฆ่ากันเอง แต่ถ้าใครไม่ฆ่า ทหารก็จัดการให้
จนทำให้หนานนูเปียกลายเป็นนรกจนถึงปัจจุบัน
และรอพวกเราไป take over"

นายพลแม็กมองหน้านายพลเฉิน "แต่ก็มีเหตุให้เราขัดแย้งกับชวน"
นายพลเฉินตอบว่า "ใช่ เพราะชวนอยากให้เราฆ่าเชื้อพระวงศ์
ทุกคนในโสฬส แต่เราทำไม่ได้หรอก เราไม่กล้าทำ
มันน่าจะมีหนทางที่จะทำให้เรามีอำนาจได้โดยที่ไม่ต้องไปฆ่าพวกเขา"
นายพลแม็กกล่าวต่อว่า "ตอนนั้นเราคุมอำนาจได้
ภาคธุรกิจกับกษัตริย์แทบโงหัวไม่ขึ้น มันก็มาพลาดเพราะชวนอีก
มันดันยัดเงินพวก ส.ส. กับ ส.ว. ให้โหวตผ่านกฎหมายเสียภาษี
แค่กิจการในประเทศ ซึ่งไม่มีใครที่ไหนเขาทำกัน ชวนมันโง่
มันเริ่มทำธุรกิจกับต่างชาติ มันไม่อยากเสียภาษี
นั่นคือการเปิดโอกาสให้หลายธุรกิจในโสฬสรวยแบบก้าวกระโดด
ที่เห็นชัดก็พวกวิลล่าพาเลซ ป่าเดือนพันดาว มหาเวหน
ประภาคารเคียงดาว และอีกหลายสิบแห่ง
แล้วพวกนี้ยังกลายเป็นพระสหายกับกษัตริย์อีก
แล้วยังดันไปขุดให้พวกเชื้อพระวงศ์กลับมาโด่งดัง"

นายพลรามัญเริ่มกล่าวบ้าง "ชวนมันไม่รู้หรอกว่ามันทำพลาดอะไรไปบ้าง
ตอนที่มันขัดแย้งกับนายสองคน มันก็ดันสั่งให้พวก ส.ส. กับ ส.ว.
โหวตให้กวินมันเป็นนายกฯ มันพลาดมาก พลาดในหลายจุด"
นายพลเฉินถามนายพลรามัญ "แล้วที่พวกเรานำกองเกียรติยศ
ไปช่วยงานวิมลลักษณานี่ พวกเราพลาดไหม"
นายพลรามัญนิ่งคิดก่อนจะหันมาตอบว่า "พวกเราเห็นใจวิมลลักษณา
เธอเป็นเจ้าหญิงเพียงองค์เดียวของวังทั้ง 7 ที่รอดพ้นจาก
มหกรรมอำมหิตในการฆ่าลูกสาวเพียงเพราะลูกสาวเป็นกษัตริย์ไม่ได้
แล้วเธอยังขัดแย้งกับเจ้าชายปารีส คนรักของเธออีก
เราไม่คิดว่าเธอจะมีวันนี้นะ เราจึงอยากให้ของขวัญเธอ
ชวนคงไม่พอใจ แต่เราอยากให้ของขวัญเธอนะ พวกนายคงเช่นกัน
วิมลลักษณาทำให้เราคิดได้ว่าที่เราเป็นทหาร มีอำนาจมีเงิน
ถึงทุกวันนี้ ก็เพราะสถาบันกษัตริย์ ผู้หญิงคนนี้มีพลังในการเตือนเรา
มากกว่ากษัตริย์หลุยส์ คงเพราะว่าวิมลลักษณาเป็นผู้หญิง
และเราก็มีลูกสาวด้วย"

นายพลเฉินพูดว่า "แต่เรากับแม็กแยกออกมาแล้ว นายน่าจะรับบทหนัก
ขวนต้องไม่พอใจแน่ที่นายทำอย่างนั้น"
นายพลรามัญนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า "การให้ของขวัญกับวิมลลักษณา
ใช่ว่าเราจะทิ้งอุดมการณ์ในการสร้างอาณาจักรนะ ก็แค่
อยากให้ของขวัญกับงานอภิเษกฯของวิมลลักษณา ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ถ้าชวนจะมาหาเรื่องเพราะเรื่องแค่นี้ เราก็ไม่ยอมเหมือนกันนะ"