ความเคลื่อนไหววันที่ 3
23.00 น.

ณ พระราชวังวริศรา

อรชุนกำลังสนทนากับเพื่อนสนิทที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ
เขาชื่อปรัสสา ทั้งอรชุนและปรัสสามีความเห็นที่ลงรอยกัน
"งานครั้งนี้ไม่น่าพลาดเลย" อรชุนพร่ำบ่น
"แล้วไอ้โจอี้ก็หายตัวไปใช่ไหม"
"ใช่ มันคงไม่กลับมาหรอก มันคงรู้ว่าถ้ากลับมา มันก็ต้องตาย"
"มันทำงานพลาดได้ยังไง คนอย่างมัน ไม่น่าทำงานพลาดเลยนะ"
"ถ้าจะให้เดา คนของนายพลชวนต้องเข้ามาเกี่ยวแน่"

ปรัสสาพอจะนึกอะไรออก "อ๋อ นายพลชวน คนที่อยากเป็นปาธานาธิบดีของโสฬส"
"ใช่ มันคงไม่อยากให้กษัตริย์หลุยส์ตายตอนนี้"
"ทำไม"
"ถ้ากษัตริย์หลุยส์ตายตอนนี้ คนที่ครองราชย์แทนก็คือเจ้าชายจามร
ยังไงมันก็ไม่ได้เป็นประธานาธิบดีอยู่ดี" อรชุนสาธยาย
ปรัสสาถามต่อ "แล้วต่อไปท่านจะทำอย่างไร"
"ก็ต้องหาทางกำจัดกษัตริย์หลุยส์ให้ได้ แต่ไม่อยากให้มันตายที่นี่
มันจะจัดการเหตุการณ์ภายหลังลำบาก"
"ก็ต้องให้ตายที่อื่นสินะ"
"ใช่ คงต้องเป็นอย่างนั้น"
อรชุนและปรัสสาพยายามขบคิดแผนต่าง ๆ แต่ก็ยังคิดไม่ออก

23.30 น. ณ ทิวทิวา

"การขู่วันนี้ใช้ได้เลย" นายพลรามัญกล่าวชมนายพลชวน
"แต่มันแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกเลยว่าจะทำอย่างไร
ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากระบอบที่กษัตริย์เป็นประมุขกลายมาเป็นระบอบประธานาธิบดี"
"ทำไมถึงไม่จัดการแค่นายกฯล่ะ"
"เงินเดือนนายกฯมันแค่หางอึ่ง แต่งบกษัตริย์มันมากมายมหาศาล มันควรจะเป็นของเรา"
"อย่างนี้ก็ต้องปฏิวัติเลยดิ"
"ใช่ แต่กำลังของเรายังน้อย"

นายพลรามัญสงสัย "ยังไง"
"นายกับเรา กำลังทหารมีแค่ 50% แล้วยังไม่แน่ว่าพวกมันจะแปรพักตร์มั้ย
กำลังอีก 50%ยังอยู่กับแม็กและเฉิน ส่วนพวกตำรวจอาจไม่อยู่กับเราทั้ง 100%"
"ทำไมล่ะ"
"เฟอดินานกับกาเร็ตตกลงกันได้เรื่องระบบรับส่วย ทำให้พวกมันมีรายได้มหาศาล
จึงกลับไปเป็นพันธมิตรกัน ไม่อยู่กับเราแล้ว อยู่กับเรา เราก็ไม่มีเงินให้มันขนาดนั้น"
"แล้วพวกนักธุรกิจล่ะ"
"พวกหลัก ๆ เช่น วิลล่าพาเลซ มหาเวหน ประภาคารเคียงดาวและป่าเดือนพันดาว
ไม่มีใครมาทางพวกเราเลย"
"ก็พวกมันรวยกันอยู่แล้วนี่ จะมาสนเราทำไม" นายพลรามัญถามเองแล้วก็ตอบเอง

นายพลรามัญยังถามต่อว่า "แล้วพวกแม็กกับเฉินล่ะ ตอนนี้มีอะไรเคลื่อนไหวบ้าง"
"พวกมันอยากจะเป็นนายกกันใจแทบขาด แต่ตกลงกันไม่ได้ สุดท้ายไอ้กวินเอาไปกิน"
"ยังไงนะ จำไม่ค่อยได้แล้ว"
"ก็มันสองคนทะเลาะกันเอง ตอนโหวตเลือกนายก พวก ส.ส.กับ ส.ว. เลยสั่งสอนพวกมัน
รวมใจกันเลือกกวิน นายกหนุ่มขวัญใจประชาชน"
"พวก ส.ส. กับ ส.ว. นี่ก็หมาขี้เรื้อนตัวจริง ริอาจจะไปสั่งสอนพวกมัน ทั้ง ๆ ที่เงินที่พวก ส.ส.
เอาไปซื้อเสียงก็เงินไอ้แม็กมันทั้งนั้น ส่วนพวก ส.ว.ก็ไอ้เฉินเลือกมาทั้งนั้น ไม่มีหมาตัวไหนเลือกหรอก"

"ตอนนี้ไอ้เฉินน่าจะอยากกลับมาเป็นนายกอีก หลังจากพลาดไปหนึ่งดอกเมื่อคราวก่อน" นายพลรามัญเอ่ยขึ้น
นายพลชวนถาม "แล้วมันจะกลับมาเป็นนายกได้ยังไง"
"คงกะอภิปรายไม่ไว้วางใจจนทำให้กวินต้องออกจากตำแหน่ง"
"ไอ้นี่หวังเงินเท่าก้อนขี้หมา"
"ก็สมองมันคิดได้แค่นั้น"

นายพลชวนมีแผนในใจ "เรามาแกล้งมันดีกว่า"
"ยังไง"
"ก็ทำให้กวินได้เป็นนายกต่อไง แต่ต้องเจรจากับไอ้กวินมัน"
"ยังไงล่ะ"

"ก็ไอ้เฉินคงทุ่มสุดตัวให้พวก ส.ส. และ ส.ว. โหวตไม่ไว้วางใจกวิน
แต่ทางเราจะทุ่มมากกว่า โดยมีข้อแม้กับกวินว่าต้องแบ่งงบให้ทหาร 50%
ทางเราเองก็ต้องมีเงินให้มาก จะได้ทำปฏิวิติสำเร็จ จะปฏิวัติได้ ต้องใช้เงินเยอะจริง ๆ"
"แล้วกวินมันจะยอมเหรอ"
"มันก็ต้องยอมสิ มันน่าจะต้องเกาะเก้าอี้ของมันไว้"
"แล้วจะไม่บอกไอ้เฉินก่อนล่ะ"
"ไม่บอกหรอก จะแกล้งให้มันเสียเงินฟรี มันจะได้ยอมสยบพวกเรา" นายพลชวนยิ้มอย่างมีความสุข

23.50 น. ณ ตึกรามายนะ

กริชโหดขอเข้าพบธนัช ธนัชก็ยอมให้เข้าพบ
พอมาพบกัน กริชโหดได้พาโจอี้มาด้วยและเล่าเรื่องราวอย่างละเอียดให้ธนัชฟัง
"แสดงว่าอรชุนอยากปลงพระชนม์กษัตริย์หลุยส์ก็เป็นเรื่องจริง"
"ใช่ครับ" โจอี้ยืนยัน
"แล้วนายยอมทำได้อย่างไร"
โจอี้พูดเสียงสั่น ๆ "ผมจำเป็นต้องทำเพื่อครอบครัว"
"ไม่ว่านายจะพลาดหรือไม่พลาด นายก็ไม่รอด" ธนัชให้ความเห็น

"ขอฝากเขาไว้กับนายด้วยนะ ที่เขาหลงผิดเพราะจำเป็น" กริชโหดขอร้องธนัช
ธนัชจ้องหน้ากริชโหด แล้วก็หันมาจ้องหน้าโจอี้
"คืนนี้พวกนายค้างที่นี่ก็แล้วกัน แล้วตอนเช้ามืดค่อยว่ากันอีกที"