เป็นคนหัวอ่อน แต่เด็ก ควบคุม ตัวเองไม่ได้ พอทำอะไรไม่ดีลงไป พอสติกลับมาก็รู้สึกผิด
ชีวิตก็หลงผิดทำบาปเอาไว้มาก ที่งที่ รู้ แหละ ไม่รู้ ว่ามันไม่ดี เพราะ สมองไม่ค่อยดี 
เรียนไม่เคยรู้เรื่อง เพราะไม่เรียนช่วงนึงตอนเด็กอายเพื่อน ไม่อยากไปเรียนเพราะ ขี้แตกใส่กางเกง
เป็นคนขี้อาย ทำอะไรก็ไม่กล้า พูด ปวดท้อง จะขอไปเข้าห้องน้ำยังไม่กล้าเลย โดนเพื่อนบลูลี่
จนไม่อยากไป โรงเรียน เลยอธิฐาน ผิด ๆ ขอให้ตัวเอง เป็นไข้ เพราะไม่อยากไป โรงเรียน
กลับเป็นจริง ๆ ไข้หนักเป็นเดือนปวดหัวแท๊บระเบิด หลังจากนั้นหนักกว่า เดิม เพราะ สมองเบลอ
จากพิษไข้ ปกติ ร่างกาย ก็ อ่อนแออยู่แล้ว เลือดกำเดาออกบ่อยมาก ผมก็ ไม่รู้ว่า เพราะ อะไร
ผมดื้อมาก ๆ พูดอะไร ก็ไม่ฟัง บางครั้ง ก็เงียบ ๆ ซึม ๆ ไม่พูด บางครั้งก็ ดื้อ ขี้หงุดหงิดโวยวาย
คงจะเกิดจากเวรกรรมด้วยแหละ ที่ ทำให้ชีวิตผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ แต่มันไม่ใช่กรรมผมทั้งหมดนี่สิ
เพราะโลกนี้ คนโง่เป็นเหยื่อของคนฉลาด ผมโดน ลองใจมาตลอด ที่ผ่านมา แต่ผมคิดเองไม่เป็น
เลยไม่รู้ว่ามันคือการลองใจ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด แต่ถึงรู้ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว หลงอยู่ในกิเลศ
โทษแต่คนอื่น ตลอดว่าจนลืมความผิดตัวเอง แล้วก็มานั้งซึมคนเดียว เพราะ รู้สึกผิด
คิดอยากห่าตัวตาย พอลองทำแล้ว ก็เกิดกลัวตายขึ้นมา เพราะ ขี้ขลาด ไม่กล้า 
ทำผิดาเยอะ หลังจากนี้ ก็ไม่รู้จะตายตอนไหน ไม่ตายเองก็ มีคนอื่นทำ 
ถ้าเวียนไหวตายเกิดมีจริง ไม่อยากลืม ตอนเคยมีชีวิตอยู่เลย อยากแก้ไข ในสิ่งที่ตัวเอง เคยทำผิดใน อดีตชาติ
อยากเป็นคน ฉลาดกว่านี้ เพื่อ กลับ มา สอนผู้คนไม่ให้หลงทางผิดแบบผม ตอนนี้ก็ทำแต่ผมเป็นคนโง่ไม่สามารถสอนใครได้
อยากเป็นคนเก่งแหละฉลาด เพื่อเปลี่ยนโลกให้ดีกว่านี้ ก็ทำได้แค่เพ้อฝัน ตายไปไม่รู้จะได้เกิดมั้ย เพราะ บาปหนา
แต่ชดใช้กรรมหมด ถ้าเลือกได้ เกิดมาโง่เหมือนเดิม กับไม่เกิดเลย ขอไม่เกิดมาสร้างความเดือดร้อนให้ใครดีกว่า
ถ้าเป็นคนแล้วช่วยผู้คนไม่ได้ ขอเป็นวิญญาณ ที่ช่วยผู้คนดีกว่า ถ้าผีมีจริงก็จะแนะนำผ่านฝันก็ยังดี
อ่านแล้วอาจจะงง ๆ ก็ สิ่งที่ผมพยายามสื่อ ผมแค่อยากระบายอะไรสักอย่างออกมา