ใช้ชีวิตอยู่วันๆไม่เคยมีความสุขเลย
ได้แต่เป็นตัวปัญหาของคนอื่นตลอด
เป็นตัวถ่วง ตัวปัญหา ของคนอื่น
อยู่ไปวันๆก็เท่านั้น เป็นภาระของคนอื่นตลอดไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม
ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง
ร่างกายก็อ่อนแอ มีโรคประจำตัวด้วย
ทำงานหนักก็ไม่ได้
จะระบายที่ไหนก็ไม่มีใครฟังเลยสักคน
ไม่ว่าพี่น้องหรือแม่ พ่อเลี้ยงไม่ต้องพูดถึงถ้าฆ่าเราได้คงฆ่าไปนานแล้ว
ล้วนแล้วก็คิดว่าเราเป็นตัวปัญหา ตัวซวย ตัวถ่วง ตลอด
พูดอะไรบอกอะไรกับสามีก็ไม่รับฟังไม่สนใจ
เป็นได้แค่ตัวปัญหาของเค้าเหมือนกัน
สถาพตอนนี้วันนึงถ้าไม่ตายก่อนคงเป็นบ้าแน่ๆ