สวัสดีค่ะ 
เรื่องมีอยู่ว่า..เรารู้สึกไม่โอเคกับคำพูดของเเฟนเราที่พูดถึงพ่อเเม่เรา (เป็นพ่อเลี้ยงนะคะ เเต่เขาเลี้ยงเรามาตั้งเเต่ อายุ2-3ขวบได้มั่ง ตอนนี้อายุ 21ปีเเล้ว)
เคยคุยกันเเล้วค่ะ ว่าเราไม่โอเคกับสิ่งที่เขาพูดออกมา เเต่ก็มีพูดบ่อยๆ เราเงียบมานาน ไม่อยากตอบโต้ เราไม่เคยล่วงเกินอะไรกับพ่อเเม่เขาเลย วันนี้เราไปซื้อของจะเข้าร้าน (มาช่วยพ่อขายของค่ะ) เเล้วเราพูดว่า
ระหว่างขี่รถ...
เรา: วันนี้เดินซื้อของคนเดียวเลย"
เเฟน : เอ้า! ไหนว่าน้าเหมียวช่วย
เรา : ไม่รู้ ตอนนั้นก็ถามพ่ออยู่ว่าน้าเหมียว (นามสมมุติ) ไปด้วยไหม พ่อก็ตอบว่าไป
เเฟน : เเล้วทำไมถึงไม่ให้พี่ไปช่วยซื้อของ
เรา : ก็ไม่มีคนเฝ้าร้าน 
เเฟน:  "ปิดร้านเเป๊บเดียวมันคงไม่ตายหรอกมั่ง"  น้ำเสียงเเบบ..อ่าาาา บอกไม่ถูก 
(เราปี๊ดเเตกกันเลยทีเดียว) 
เรา: ทำไมชอบพูดเเบบนี้ เคยบอกแล้วว่าไม่ชอบให้พูดแบบนี้
เเฟน : พี่ไม่ได้พูดถึงใครเลยนะ 
เรา: ก็พ่อเป็นคนบอกให้พี่อยู่ร้าน นี่จะได้ไปซื้อของ
เขารีบขี่มอไซ์อย่างเร็ว อารมณ์แบบโกรธมากแล้วอะ

สักพักเขามาถามว่าเป็นอะไร เราตอบไปว่า
เรา : ก็รู้หนิว่าโกรธเรื่องอะไร
เเฟน : เรื่องเเค่นี้ต้องโกรธขนาดนี้เลยปะ (ปิดประตูเสียงดัง ปั๊ง!)

ไม่รู้นะว่าสำหรับคนอ่านเเล้ว รู้สึกกันยังไง เลยอยากรู้ถึงความรู้สึกคนอ่านว่าเป็นเเบบไหนยังไงเรา อยากฟังหลายๆมุม จากคนที่กำลังอ่าน
ขอไม่ด่านะคะ เราโคตรอ่อนไหวกับคำด่ามากค่ะ