เรามีปัญหากับแม่ค่ะ คือที่บ้านคนอื่นๆเขาเข้าใจที่เราอธิบายค่ะ ยกเว้นแม่ เราพยายามอธิบายแล้วแต่เขามักจะตอบกลับมาว่าเราปีกกล้าขาแข็ง ประมาณว่าเลี้ยงลูกได้แต่ตัวจริงๆ ระวังตกนรกนะ ไม่อยากให้ตกนรกขุมลึกกว่านี้ทำนองนี้ แล้วก็มักจะพูดเรื่องบุญคุณอยู่ตลอด ไม่ว่าเราจะพยายามอธิบายเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ก่อนหน้านี้เราทะเลาะกับแม่ค่อนข้างเถียงกันหนักค่ะ ไม่เข้าใจกันเลย ซึ่งเราเข้าใจในความเป็นห่วงของเขา แต่เราก็พยายามอธิบายความคิดของเราเหมือนกัน จนแม่เราเขาโมโหมากๆและตีเรานั่นแหละค่ะ พอโดนตีเราก็เริ่มรู้สึกน้อยใจมากๆ+แม่พูดกับเราให้เราไปผูกคอตายเลย เราเลยติบเขาว่างั้นก็ตีให้ตายเลยที่บ้านก็เลยมาห้ามไว้ เรื่องที่เถียงกันมันก็ประมาณเรื่องที่เราไปเที่ยวค่ะ คือเราทำงานแล้ว เราทำงาน6ต่ออาทิตย์ ก็จะมีวันหยุด1วัน 1วันนั้นเราเลยหาเวลาไปเที่ยวนั้นนี่ แต่เราจะไปไหนเราบอกคนที่บ้านนะคะ ไม่ได้ไปค้าง กลับกี่โมงก็บอก ทักมาก็ตอบกลับตลอดเลยค่ะ เนื่องจากช่วงเรียนเราไม่ได้ไปไหนเลย พอโตเราก็อยากลองไปดูบ้าง เพราะแม่ไม่ให้ไป พอเข้ามหาลัยแม่กับเราก็ตกลงกันว่าถ้าทำงานได้จะไปเที่ยวก็ไป ทำนองนี้ แต่พอเอาเข้าจริงเขามักจะบอกไม่ให้ไป จนมาล่าสุดเราพยายามคุยกับเขาค่ะ ว่าโอเคจนตกลงกันได้ว่าให้เราไปเที่ยวอาทิตย์เว้นอาทิตย์เราก็ตกลง แต่เขามักจะพูดว่าแม่พูดให้ฟัง"คนไปเที่ยวไม่มีใครมองว่าดี ไม่มีใครเขาอยากได้" ซึ่งเขาพูดแบบนี้กับเราบ่อยมาก เราเลยถามประมาณว่าทำไมเขาถึงมองไม่ดี แล้วทำไมใครถึงไม่อยากได้ เราก็พยายามบอกเขาว่าเรามาคุยด้วยเหตุผลดีกว่า พร้อมบอกเขาว่าถ้าเรามันมันไปเที่ยวมันไม่ดี งั้นแม่แล้วที่บ้านก็ไปกับเราด้วยเลยทำนองนี้ค่ะ พร้อมกับอธิบายความคิดที่ตอนนั้นเรากับแม่มีเรื่องกันไป แต่เราได้คำตอบมาแบบตอนอรกที่บอก คือ ปีกกล้าขาแข็ง แม่พูดไม่ฟัง ไม่อยากให้ตกนรก ฉันจะไม่ยุ่งกับเธอ อยู่ใครอยู่มัน แบบนี้ ซึ้งที่บ้านเราเนี่ยมีอีกปัญหานึงคือเขากลัวคนนั้นคนนี้ว่า หรือนินทา จะซื้อของผ่อนก็กลัวโดนว่าว่าจน ทำนองนี้ เราเลยบอกเขาไปว่าลองมองแค่ความสุขของตัวเองกับครอบครัวเรามั้ย จะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกัน แม่อยากทำอยากเที่ยวที่ไหนบอกหนู หนูจะพาไปทำนองนี้ แต่เราก็โดนว่าแบบเดิมๆ ตลอด ซึ่งเราก็พยายามให้เขาอธิบายสิ่งที่เขาคิด ไม่ใช้อารมณ์คุยกัน ะยายามบอกให้เขาไม่ใช้ความรุนแรงแล้วค่ะ แต่เขาบอกเราเนรคุณอยู่ตลอดๆ