คือว่าหนูเป็นคนภาคใต้นับถือศาสนาอิสลามมาตั้งแต่กำเนิดพ่อเป็นพุทธแม่เป็นอิสลาม ตั้งแต่พ่อแม่แยกทางกันหนูก็อยู่กับแม่นะคะแต่ก็ไป ๆ มา ๆ กันกับพ่อค่ะเวลาอยู่กับแม่หนูก็ใส่ผ้าคลุมนะคะตั้งแต่เล็กจนโต แต่เวลาอยู่กับพ่อหนูจะไม่ใส่ค่ะมันเป็นความเคยชินไปแล้วด้วย ขาสั้นก็ใส่นะคะแต่พอเริ่มโตขึ้นก็ไม่ได้ใส่เท่าไหร่แล้วค่ะบางทีมันดูไม่เหมาะสม ตั้งแต่อนุบาล-ประถมที่บ้านส่งเรียนโรงเรียนเอกชนมีทั้งสามัญและศาสนา มันเริ่มช่วงขึ้นมอ1นี่แหละค่ะ รั้วมัธยมต้นแรก ๆ หนูก็ใส่ผ้าคลุมนะคะแต่หลังจากได้เจอสังคมเพื่อน ๆ ที่ไม่ใส่ผ้าคลุมแบบนี้อ่ะค่ะพอเริ่มนานวันหนูก็มีถอดบ้างแล้วค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ใส่อีกเลยที่บ้านรับรู้นะคะมีบ่น ๆ แต่ก็ไม่ได้ว่า จนขึ้นมอ2ค่ะแรก ๆ ก็ดีนะคะหลัง ๆ มาก็ยอมรับค่ะว่าติดเพื่อน เสียคนทันควัน แก้รแก้0ไม่ไหว555 ก็เลยคุยกับแม่ท่านก็เลยว่า ย้ายไปอีกโรงเรียนนึงดรอปสักปีแล้วกัน ช่วงที่ดรอปมันเหงามากเบื่อจนจะบ้าเลยค่ะอธิบายไม่ถูกแต่ก็มีเที่ยวบ้างนะแต่มันก็เหมือนจะฮีลไม่ได้เท่าไหร่อ่ะค่ะ แล้วนี่อีกไม่กี่วัน รร ก็จะเปิดแล้วอยู่ ๆ แม่แกก็มาคุยเรื่องใส่ผ้าคลุม หนูก็บอกไปตรงๆว่าไม่ใส่เหมือนเดิมนะไม่เอา แต่เหมือนรอบนี้แกจะไม่ยอมไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกันค่ะ หนูก็เถียงกันไปเถียงกันมาแล้วหนูก็บอกแกว่า ถ้าให้ใส่นั้นหนูไม่เรียนนะ ก็อารมณ์แบบประชดอ่ะค่ะ แล้วแกก็บอกถ้าไม่ใส่แกก็ไม่ส่งเรียน แต่หนูอยากเรียนหนูไม่รู้จะพูดกับแกยังไง หนูรู้สึกไม่ได้ศรัทธาไม่ได้เกรงกลัวต่อพระเจ้าศาสนานี้แล้วค่ะ ไม่เชื่อนรก สวรรค์ ไม่เชื่อทุกสิ่ง แบบตอนนี้ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวจิตใจเลยค่ะ มันไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะว่าอยากกินเหล้าอยากแต่งตัวโป๊ ๆ นะคะ แต่มันหลายปัจจัยจริงๆหนูอึดอัดหนูไม่อยากนับถือศาสนาอิสลามแล้ว twt