เรื่องมีอยู่ว่า  :  เราเป็นพ่อเราเป็นลูกคนโตของครอบครัวใหญ่พ่อเราบอกเราว่าปู่จะไม่ชอบเราเพราะปู่ไม่ชอบแม่ที่คลอดเรามา     แต่อย่ากับเรารักกันมากปู่เลยทำอะไรเราไม่ได้ พ่อบอกกับเราแบบนี้พ่อเราเลี้ยงเราจนจบ ป.6 แต่อย่าอยากไห้บวชเรียนไห้แต่อย่าเราเสียก่อนเราจะบวชไห้ 3 วัน เราก็บวชเรียนจนจบ ม.6 ออกมาพ่อเราก็มาป่วยเส้นเลือดในสมองตีบเป็นผู้ป่วยติดเตียง เราก็หางานทำอยากได้รถเราเก็บเงินซื้อรถไว้ขับไปทำงาน พอเราซื้อรถได้แทบจะไม่ได้ใช่เลยเพราะบางที่ก็ยึดกุญแจไปบ้างไห้เหตุผลว่ากลัวเราไปแว้น เราได้ไห้เพื่อนมารับไปทำงานยุ 2 อาทิตย์เราก็ไปปรึกษาพ่อที่นอนป่วยอยู่พ่อเราพูดได้แต่แกขยับตัวไม่ค่อยได้ พ่อบอกเราว่าอย่ากลับบ้านแต่พ่อเราอยู่บ้านไม่กลับก็ไม่ได้ แต่พอเราได้รถไปทำงานประมาณ 5 วัน ก็โดนยึดอีก เราก็เลยบอกไปว่ารถเรา เราซื้อมาด้วยเงินเราทำแบบนี้มันไม่ถูก แล้วไม่มีเหตุผลเลยแกก็ไห้เหตุผลเดิมคือกลัวเราไปแว้น ทั้งที่ทำงานมาเราก็อยู่แต่บ้านไม่ออกไปไหนเพราะเราต้องดูพ่อที่นอนป่วยแต่มาวันหนึ่ง พ่อเราเถียงกะปู่ว่า อย่ามาทำแบบนี้กับหลานนะถึงมันจะเป็นลูกของคนๆนั้น แต่มันก็เป็นหลานพ่อ พอปู่เราได้ยินพ่อพูดแบบนั้นอีกวันต่อมาปู่เราเอารถเราไปทำเป็นรถพ่วงข้าง แถมยังบอกเราว่ามาอยู่บ้านกูต้องเชื่อฟังกู ต้องทำตามที่กูบอก ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปจากบ้านกูเราก็เถียงว่าผมโตมาไม่เคยใช่ตังปู่สักบาท ปู่เราด่าและไล่เราพ่อเราก็บอกไปเถอะลูกไปหาที่อยู่ของตัวเองไปสร้างครอบครัวที่ฝันไว้ปล่อยพ่อๆว้เถอะพ่อยังมีน้องสาว(อา)คอยดูแลอยู่เดี๋ยวเดินได้แล้วเราร้องไห้หนักมากแต่พอเราจะไปจะเอาของๆเราไปเขาก็ไม่ไห้เราเอาของๆเรามาสักอย่างแม้แต่รถเรายังไม่ไห้เราร้องไห้ก่อนออกมากราบคนในครอบครัวทุกๆคน ทุกคนเหมือนกับปู่เราหมดยกเว้นพ่อเราดีกับเรามาก แล้วเขาก็ด่าเราแถมแช้งเราอย่าได้มีชีวิตดีๆแบคนอื่นเขาขอไห้ทุกไปตลอดชีวิตไอ้คนอักตัญญูครอบครัว เราเลยมาอยู่ที่หอเพื่อนตอนนี้ก็ได้แระมาน3เดือนแล้ว
เราติดต่อพ่อไม่ได้เลยอยากไปหามากแต่กลัว เราคิดว่านี้อาจจะเป็นวิทีสอนของแกแต่เราทนไม่ไหวเพราะเราไม่เคยอยูกับแกมาตั้งแต่เด็กเราอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ 12 จนถึ 18 เราไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับคนรอบครัวเลย บางครั้งเรานั้งคิดจนปวดหัว ว่าเราทำถูกแล้วหรอ แต่เรายังสงสัยว่าทำแบบนี้สอนแบบนี้ทันถูกหรอ ถ้าใครอ่านเข้าใจก็ช่วยตอบหน่อยนะครับผมอยากรู้