เราชอบวาดรูปมากๆ เราเพิ่งแข่งหัตถกรรมมาได่เหรียญทองอันดับ5 เราดีใจมากเพราะแข่นกันหลายรร.เลย รีบเอาไปบอกแม่พ่อ พ่อบอกว่าได้ที่โหล่อย่างงี้ยังเอามาบอกอีก แต่พ่อเราก็พูดไปงั้นแหละ แกชอบพูดเล่นแต่เราก็แอบนอยๆ พ่อเราก็สนับสนุนเราตลอดเรื่องสี แต่แม่เรานี้สิ พอเราบอกว่าไปแข่งมาได้เหรียญทองอันดับ5แกก็ไม่ค่อยทำหน้าดีเท่าไร พอมาวันนี้ รร.เรามีแข่งวาดรูป เราก็อยากลง เลยชวนพ่อไปซื้อกระดาษ พ่อก็บอกว่าได้ แต่แม่ดันบอกว่า ถ่อไปถึงนู่นเพื่อซื้อกระดาษเนี่ยนะ  เราก็คิดว่าแกพูดเล่นเลยอธิบายไป เขาก็ถามอีกว่า นอกจากมึ*มีใครลงแข่งปัญญาอ่อ*นี่อีกไหม เราก็เริ่มหน้าไม่สู้ดีแล้ว แต่ก็บอกไปว่าลงกันเยอะเลยนะ แล้วแกก็ด่าว่า การเรียนไม่เคยเอาเอาแต่วาด กูมีลูกมาทำอะไร เราเริ่มน้ำตาไหลแล้ว ด้วยความที่ว่าอ่อนไหวง่ายมากกับเรื่องนี้ เลยบอกไปว่า ก็อยากสะสมเกียรติบัตร เทอมที่แล้วเรียนได้เกรด3.96 การบ้านส่งตลอดทำไมพูดแบบนี้ พ่อก็ช่วยบอกให้แบบดีๆ แต่แกดูไม่อยากฟังอะไรเลย แกบอกวา เออ!จะวาด กี ตวย แดด อะไรก็วาไปเถอะ โตขึ้นคงเป็นควายไถนา กูละอยากกลับไปทำงานจริงๆ ทำให้เราเสียใจมากๆเลย แต้เราอยากให้แม่เห็นว่าเรารักการวาดขนาดไหน เราไม่เคยขอเงินแม่ซื้อกระดาษเลย ที่ไปแข่งหัตถกรรมก็กระดาษครู เราอยากรู้ในมุมพ่อแม่ว่าเขาคิดยังไง ทำไมถึงเกลียดนัก