สวัสดีครับ ผมชื่อเต้ ตอนนี้อายุ16ปีแล้วครับ
ครอบครัวผมมีอยู่ทั้งหมด3คน พ่อแม่ลูกครับ
ปัจจุบันผมอาศัยอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่ง ที่ กทม
ด้านหลังของโรงงานจะมีที่พักของ คนงานครับ
สภาพคือถ้าทุกคนเคยเห็นแคมป์คนงานก่อสร้างประมาณนั้นเลยครับ ผมอาศัยอยู่ที่นี้มา16ปีเลยครับทุกๆอน่างทรุดโทรมไปตามกาลเวลาเลยครับ มันจะเป็นห้องแถวยาวครับมีทางเดิน แล้วถัดจากทางเดินก็เป็นคลองครับ ทั่งสกปรกทั้งเหม็นมากครับ แล้วห้องน้ำก็เป็นห้องน้ำรวมมีแค่สองห้องครับ มันแย่สุดๆเลยครับ เวลาฝนตกน้ำก็รั่วเต็มไปหมดเลย ผมต้องอยู่ห้องกับพ่อแม่3คนครับไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยครับครอบครัวเราได้2ห้องครับ พ่อกับแม่ แยกกันคนละห้องครับเพราะเขาอยู่ร่วมกันไม่ได้ครับ ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีพื้นที่ส่วนตัวเลยครับ แต่ผมก็เข้าใจนะครับจะเอาแค่ความสุขตัวเองก็ไม่ได้ก็นึกถึงพ่อแม่ตลอดครับ ตั้งแต่จำความได้ ผมก็เห็นพ่อทำร้ายแม่ครับ พ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันตลอดทั้งสองต่างฝ่ายต่างจะเอาชนะกัน ไม่มีใครยอมใครครับ ส่วนความลำบากตกมาที่ผมเต็มๆเลยครับ ส่วนเรื่องการเงินก็พอไหวครับ บางครั้งอาจขัดสน จนต้องกู้ยืมครับ บางทีเงินก็ไม่พอครับ เวลาวันหนุดผมก็ไปช่วยพ่อทำงานครับพอเงินออกพ่อก็ให้ผม1000บ้าง500บ้างครับ แต่กับงานที่ทำมันหนักมากครับถ้าผมไม่ทำก็ไม่มีเงินซื้อของที่อยากได้ครับ เพราะอยากได้อะไรก็ต้องหาเองครับเห็นเพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวที่ผมไม่เคยไปได้ไปทานของอร่อยๆ ได้ดูหนังได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอน่างเต็มที่ แต่ตัดมาที่ผมต้องออกไปทำงานแต่เช้า ไม่เคยมีเวลาที่จะได้ไปไหนเลยครับ เหนื่อยครับแล้วก็เครียดเรื่องครอบครัวครับ และยังต้องมาเจอสภาพความเป็นอยู่ที่ย่ำแย่ครับ เครียดมากครับ ผมก็ไม่ได้โทษโชคชะตาหรือพ่อแม่หรอกนะครับ ที่ทุกอยางเป็นแบบนี้
แต่ผมก็แค่เด็ก16คนนึงที่ไม่มีโแกาสได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นครับ อยากฝากถึงคนรอบครัว ที่อยากจะมีลูกนะครับต้องเตรีนมพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะที่อยู่เงินสิ่งต่างๆความพร้อมความอบอุ่นของครอบครัวมันสำคัญที่สุดเลยครับ ไม่อยากให้มีเด็กคนไหนเกิดมาต้องลำบากแบบผมครับมีอีกหลายล้านชีวิตที่บำบากกว่าผมครับผมแึ่อยากแชร์เรื่องราวของเด็กคนนึงครับ ขอบคุณนะครับที่อ่านจนจบ มีอะไรแนะนำผมได้นะครับพี่ๆผมเหนื่อยครับผมเครียด หรือใครมีงาน ให้เด็กคนนี้หารายได้เสริม แนะนำได้นะครับ ขอบคุณครับ