คือเราอยากทราบค่ะว่าเวลาที่เรารู้สึกหมดสนุกกับชีวิต ไม่ค่อยมีความสุข มีปัญหามากมายเราควรทำตัวยังไงบ้าง
เราพยายามหาเพลงฟัง กินของที่อยากกิน เเต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผลค่ะ ยิ่งพักหลังยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เราไม่กินข้าวติดต่อกันหลายวัน เบื่อที่จะฟังเพลง เล่นเกม อะไรที่เคยชอบก็ไม่ทำ พยายามหาอะไรใหม่ๆเเล้วเเต่ไม่ได้ผล ยิ่งกลับมาเจอครอบครัวยิ่งทรมานมากกว่าเดิม ไม่อยากอยู่กับครอบครัว เหนื่อยที่จะต้องทำตัวให้ตามคาดหวัง พยายามปลอบตัวเอง เเล้วก็พยายามพูดความจริงเผื่อตัวเองจะดีขึ้นเเต่ไม่ได้ผลเลยค่ะ
ครอบครัวเราไม่มีใครที่ควรปรึกษาได้สักคน ยิ่งพ่อเเม่ท็อคซิกมาก อยู่เเล้วไม่สามารถมีความสุขได้ ทั้งบูลลี่ลูกตัวเองเเละลูกคนอื่น เอาความคิดตัวเองไปเปรียบเทียบคนอื่นให้ดูเเย่ เช่น บางครั้งเราก็พยายามบอกว่าการมีสิวเป็นเรื่องปกติ เเต่เเม่เราพูดว่ามีสิวหน้าผีเเบบนั้นปกติตรงไหน คนปกติคือหน้าใสไม่มีสิว เเล้วพอเห็นผู้หญิงบางคนเเต่งตัวอยู่บ้านสบายๆ เเต่บางครั้งไม่มัดผมอาจจะมาหลายปัจจัย ปล่อยตัวให้ดูชิลๆ เเต่เเม่เรากลับบอกว่าโทรมเหมือนคนท้อง ท้องรึป่าวว่าไปอีก เราพยายามเข้าใจครอบครัวเเต่ไม่เป็นผลเลยค่ะ ทรมานที่สุด กินข้าวก็กินไม่ลง เหนื่อยก็เหนื่อย ทั้งๆที่บางทีเราเเค่ตื่นมาเจอเสียงพ่อกับเเม่ก็เหนื่อย ยิ่งเเม่นี้บ่นทุกวัน บางทีไม่ผิดก็พยายามให้เราผิด พอเราพยายามพูดกลับบ้างกลับหาว่าเถียง พ่อเราก็ไม่มีเหตุ ไม่ฟังเราสักคำ ฟังเเต่เเม่ เเล้วมาตบตีที่เรา เราไม่รู้ควรทำยังไงเเล้วค่ะ วอนผู้ใจดีช่วยนำทางเราทีนะคะ เราไม่อยากต้องไปทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ
ส่วนตัวเราอยู่ม.6ปีนี้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ