ขอบอกก่อน พ่อกับแม่เราเลิกกันไม่ค่อยดี เพราะพ่อชอบทำร้ายแม่ เอาง่ายเราโตมากับการโดนตีไร้เหตุผล และพ่อตีแม่ด้วยเหตุผลบ้าๆ แม่เราทนไม่ไหวเลยหนีไปตอนเราอยู่ป.4 แต่แม่ยังติดต่อกับเพื่อนบ้านให้เพื่อนบ้านค่อยดูแลเรา เพราะแม่เองไม่สามารถติดต่อเราได้เพราะพ่อเลนหลักๆ แม่กลัวพ่อ และพ่อก็ตอบหาแม่ เอาง่ายๆถ้าเจอแม่พ่อคงกระทืบแม่แหละ(แต่ไม่ได้เจอกันนะพ่อหาแม่ไม่เจอ) ตั้งแต่นั้นมาเราคนเดียวเพราะพ่อไปทำงานเช้ากลับดึก เอาดีๆตอนแรกเราคิดว่าดีนะ แต่ก็เหมือนพ่อหล่อมากมั้ง(ไปหาสาวคนอื่นอยู่เรื่อย) ตอนนั้นเราไม่ติดอะไรเลยขอแค่พ่อมีความสุขก็พอ พอผ่านมาสักพักพ่อก็ไปมีคนอื่น คนนี้ไม่สาวไม่สวยเลยจ้าาา  มารยาทที่หนึ่ง ปกติเราอยู่กับพ่อ พ่อจะเสียสระให้เราตลอด เอาง่ายนะอยู่กับป้าคนนี้แล้วต้องห้ามเลือกกิน ห้ามเขี้ยอาหาร ห้ามเขี้ยวเสียงดัง เนี้ยบมากๆ และเขามักไม่เชื่อใจเราเสมอ อีกสักพ่อเริ่มติดการพนัน(ไม่สักพักนะก็พ่อติดการพนันมากโดยตลอด) แต่ครั้งนี้เหมือนหมดตัว ทำให้รถโดนยึด(พ่อทำงานขับรถตู้เช่ารถเขาอยู่) พอโดนยึดรถก็ไม่ทีงานแล้ว ไม่มีเงินจ่ายค่าที่พัก ทำให้เขาตัดน้ำ เราต้องไปขอน้ำห้องข้างๆใช้(ไม่ใช่แค่ครั้งแรก)หลังจากนั้นเราก็ได้เงินไปรร.วันละ20บาท บวกกับกินกระหล่ำผัดไข่ตลอด ขนมเราไม่ได้กินเลย บ้านไม่มีเงินต้องไปยิบยืมคนอื่นมา แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้ต้องซื้อตลอดทุกวันคือเหล้าและบุหรี่ของพ่อ ถึงจะไม่มีเงินแค่ไหนก็ต้องมีตลอด ตัดกับเราที่ไม่ได้กินขนมเลย ขนมเล่นมีเป็นข้าวคลุกพริก ตอนนั้นเราเด็กมากๆยังไม่เข้าใจอะไรหรอก พ่อเราจบป.6 พ่อจำเป็นให้เราไปอยู่กับแม่เพราะพ่อไม่มีเงินส่งเราเรียนต่อ บอกเลยค่ะอยู่กับแม่ชีวิตเราเปลี่ยนมากๆ จากตอนเราเด็กๆพ่อชอบใส่ความแม่ว่าแม่เป็นกะหยี่ รักสนุก รักเที่ยว ทำให้เราเข้าใจแบบนั้น [เข้าเรื่องแล้วนะขอบคุณที่อ่านกันมา>> เราคอลคุยกับพ่อ คุยเรื่อยเปื่อย จนพ่อถามว่ามรอะจะคุยมั้ยถามมาได้ เราเลยขอคำปรึกษาว่าจะขอแม่สอบgadยังไงดี การสอบgadมันโคตรจะตอบโจทย์เราเลยและเป็นสอ่งใฝ่ฝันแรกในชีวิต แต่พ่อกลับตอบมาว่า วุฒิมันก็กันหมด เรียนปวช/ปวส ดีกว่า จบไปก็เข้ามหาลัยได้เหมือนเดิม(แต่มันกินเวลาชีวิตไปมากเลยนะพ่อ!!) เราเลยบอกเหตุผล ว่าแม่เราเพิ่งย้ายที่ทำงาน งานยังไม่ค่อยเยอะแม่เลยยังไม่สาสารถเอาวุฒิเราออกมาได้(แต่เราก็ยังไม่เครียดค่ะเพราะมีเป้าหมายชีวิตแล้ว) พ่อนี้นั่งเครียดเลยค่ะ(เครียดไมอะ55??)เพราะพ่อไม่เคยจ่ายอะไรให้เลย เงียบหายค่าเน็ตก็ไม่จ่ายให้ เอาง่ายๆแม่จ่ายหมด เปรียบเหมือนว่าโกรธเกลียดแม่ที่เลี้ยงเราไม่ดี < ขออนุญาตข้ามเรื่องราว > พ่อไมาอยากให้สอบ เลยให้เราเรียนปกติ เราเลยบอกว่าเรายังหาความฝันตัวเองไม่เจอ ถ้าเราเรียนมอสี่ก็ต้องเลือกสาย แต่ถ้าเราขึ้นมหาลัยแล้วอยากเรียนขณะที่เราไม่เรียนสายนั้นมาหละ?! พ่อบอกเลยจ้าสายเสยอะไรไม่มี เรียนตามปกติ เราพยายามแล้ววว พยามยามอธิบาย จนอยากวางสาย และเราก็บอกอีด้วยว่าอยากทำงานแล่งเบาแม่ พ่อบอกว่าไวเราไม่จำเป็นต้องทำงาน(มันก็จริงนะ)แต่เราอยากแบ่งเบาแม่จริงๆ กว่าจะจบป.ตรี คงเสียเป็นล้าน เราไม่อยู่เฉย อยากช่วยแม่จริง พ่อเถียงกลับอีก !! จริงๆบทสนทนาพ่อกับเรามันมีเยอะมากๆคแล้วเราก็ปวดหัวมากๆ!! เราขอพูดแบบพูดในแง่คิดนะ ไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกพ่อตัวเอง คือพ่อเราความคิดเก่า หรือถ้าเรียกตาม แง่คิดจิตวิทยา(มั้งเคยเห็นแต่ไม่มั้นใจ) ก็คือความคิดคนจนอะค่ะ   

: อย่างที่บอกนะคะบทสนทนามันมีมากมาย แต่นี่คือยกตัวอย่างคนอ่านอาจจะไม่เครียดแต่คนคุยกับพ่อเครียดค่ะบอกเลย
: จริงๆก็แอบคิดนะคะว่าหรือเราความคิดเปลี่ยน โตมาแล้วความคิดแย่
: แต่เราอยากรู้จริงๆค่ะว่าเราไม่เข้าใจพ่อใช่มั้ย 

เราอยากเดินในแนวทางของเราจริงๆ ไม่อยากให้มีใครมาสั่ง

และเรากลัวพ่อจริงๆค่ะ พ่อน่ากลัวกว่าที่คิดนะ บางคนฝันถึงอาจดีใจ แต่เราฝันถึงพ่อแล้วลุกขึ้นมาร้องไห้หนักมากเพราะกลัว แล้วก็ไม่กล้านอนอีกเลย...

🙏🏻พิมพ์ตก หรือ พิมพ์ไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วยนะคะ 🙏🏻