คือเรามีแฟนคบกัน5เดือนแล้วค่ะ ก่อนปิดเทอมเราอยู่ด้วยกันแทบตลอด คลั่งรักกันแทบทุกวัน เจอกันแทบทุกวัน ใส่ใจกันตลอด พอหลังๆปิดเทอม ทุกสิ่งทุกอย่างมันค่อยๆเปลี่ยนไปค่ะ หลังปิดเทอม2-3อาทิตย์ เริ่มที่จะคุยกันน้อยลง แล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันด้วยค่ะ ง่ายๆคือแทบไม่ได้เจอเลยค่ะ เดือนนึงเจอกันวันเดียวพยายามที่จะใช้เวลาร่วมกันให้คุ้มที่สุด สาเหตุที่แทบไม่ได้เจอกันคือบ้านเขาไม่ได้อยู่ในเมืองค่ะ คือบ้านเราอยู่ในเมืองก็เลยเจอกันยากค่ะ พอเริ่มเข้าปลายๆเดือนเมษา เขาทักแชทมาบอกเราว่า เนี่ยจะเริ่มไปเรียนพิเศษกับเพื่อนแล้วนะ เพราะว่าตอนจบจะไปสอบตำรวจให้ได้ อาจจะได้เจอกันน้อยลง บางวันอาจจะไม่ได้โทรไม่ได้คุยบ้างนะ แล้วก็จะไปฟิตเนตกับเพื่อนช่วงค่ำของวันศุกร์ | เขาเริ่มประมาณ16:30หรือบางวันก็17:00นี่แหละค่ะ น่าจะเลิกตอน6โมงกว่า เขาไปเรียนตอนเปิดเทอมพอดี หลังจากที่เขามาบอก เราก็ร้องไห้ทันทีเลยค่ะ ไม่ตั้งใจจะร้องแต่น้ำตามันออกมาเอง ในหัวคิดแต่เรื่องอนาคตว่า เขาจะเบื่อเรา เราจะทนได้มั้ย เขาจะนอกใจมั้ย เขาจะติดเพื่อนมั้ย เพราะเพื่อนเขาสูบพอต เล่นยาค่ะ กลัวจะติดเพื่อนแล้วก็เล่นยาด้วย แต่ว่าตอนที่เขาอยู่รร.เขาค่อนข้างจะอยู่กับเรามากกว่าเพื่อน แฟนเราไม่เคยเล่นยา สูบยาเลยค่ะ แต่พอไปเรียนพิเศษกับเพื่อนพวกนี้พอเรียนเสร็จกลัวจะติดเพื่อนติดยามากค่ะ พอเราคิดเรื่องนี้ในหัว เราก็ทักแชทไปบอกเลิกเขา เขารั้งเราสุดๆ ใจจริงเราไม่อยากเลิกเลยค่ะ ที่บอกเลิกเพราะว่ากลัวอนาคตจะทนไม่ได้ เราพูดคุยกันพักใหญ่เลยค่ะ เราทั้งลบสถานะ ลบทุกอย่างออก เขาก็ทักไปหาเพื่อนเขาค่ะ(เพื่อนผู้หญิงนะคะ) ไปบอกเพื่อนว่าเนี่ย แฟนขอลดสถานะ ทำไงดีวะ แล้วก็เพื่อนแฟนกับแฟนเราก็คุยกันพักใหญ่ค่ะ แล้วเพื่อนแฟนก็มาบอกเราค่ะเนี่ยบอกเลิกทำไม รู้มั้ยว่ามันเพ้อใส่แชทเยอะมาก คุยไปคุยมากับเพื่อนแฟนให้คำปรึกษากันจนได้คืนดีกันค่ะ พอเวลาผ่านไปเรากับแฟนได้เจอกันรู้สึกดีใจมากค่ะ อุ่นใจสุดๆมันเป็นเพียงแค่3-4ชม.ที่เราได้ใช้เวลาร่วมกันแต่รู้สึกแฮปปีเสุดๆเลยค่ะ พอใช้เวลาร่วมกันเสร็จก็ต้องกลับบ้านกลับช่องกัน ก็รู้สึกหงอยไปเลยค่ะ เวลาผ่านไปเราก็เริ่มบอกเลิกเขาบ่อยขึ้นค่ะ แต่ก็ไม่เลิกนะคะเพราะเราขาดเขาไม่ได้ค่ะ พอบอกเลิกก็ร้องไห้หนักมาก สุดท้ายก็โทรหาเขาเหมือนเดิม แล้วแฟนก็กลับมาพูดว่าจะไปเรียนพิเศษอาจจะไม่ได้เจอกันบลาๆ เราเริ่มกังวลและเครียด อารมณ์และความรู้สึกมันกลับมาเฟลเหมือนเดิมค่ะเราคิดมสกเหมือนเดิมและคุยกันน้อยลงแทบทุกวันแต่ก็โทรคุยกันทุกวันนะคะ คุยวันละ2-3ชม.ค่ะบางวันก็1ชม.บางวันก็ไม่ได้คุยค่ะ เมื่อก่อนเขาบอกรักเราทั้งวันคลั่งกันมากเขามักจะฝ่ายบอกคิดถึงตลอด แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันก็ค่อยเปลี่ยนไปค่ะ เราเป็นฝ่ายบอกก่อนตลอด และ2อาทิตย์นี้เรานอนตี3เกือบทุกวันเลยค่ะ นอนแทบไม่ได้เลย เอาแต่ร้องไห้ เอาแต่คิดมาก ร้องไห้จนตาปูดแทบทุกวันเลยค่ะ ขอบตาคือไม่ไหวจริง พยายามข่มตาก็นอนไม่หลับ คิดมากแบบไม่ไหวเลยค่ะ แล้วเราก็ไปดูดวงกับแม่หมอค่ะ แม่หมอบอกว่า เราควรพอแค่นี้กับความรักครั้งนี้ค่ะ ถึงฝืนที่จะคบต่อใจเราก็กังวลและเครียดและเขาก็ไม่สามารถที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ต่อได้ค่ะ นั่นแหละค่ะ เครียดกว่าเดิม เรารักเขามากเลยค่ะ เขาก็รักเรา เราพูดถึงเรื่องอนาคตกันบ่อยมาก สัญญาว่าจะแต่งงานกัน จะประสบความสำเร็จทุกอย่าง เขาก็ต้องไปเรียนตำรวจ7ปีเพื่ออนาคตด้วยค่ะ เราอยากอยู่กับเขาจนประสบความสำเร็จทุกอย่าง อยากใหเป็นรักแท้ แต่เรากลัวที่จะทนไม่ได้ค่ะ เราควรทำไงดีคะให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นหรือไม่ทอดทิ้งไม่เบื่อกันคะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ(ถ้าพิมตกขออภัยด้วยนะคะ)