ออกมาจากบ้านแฟนโดยที่เขาไม่รู้ เราทะเลาะกันแต่เราก็คุยกันแล้วคะ คุยแบบไม่ค่อยอยากคุยและที่ออกมาเราก็ไม่ได้เก็บของอะไรออกมา คิดว่าออกมาพักสมองสักวัน2วันคะ เพราะเรากลับมาอยู่บ้านกับแม่

คือเรายุบ้านเขาเราอึดอัดคะกดดัน แบบไม่รู้จะบอกยังไงมันเหมือนไม่เป็นตัวเองเวลาที่อยู่บ้านเขา เราพยายามทำดีกับแม่พ่อและหลานของเขา บางที่ก็หงุดหงิดบ้างคำคาญบ้าง เด็กอะไรนิสัยเสียเราก็ไม่ชอบค่อยชอบเด็กเท่าไรด้วยคะ
ส่วนแฟนเราซึ่งเขาก็ไม่ค่อยสนใจอะไรอยู่แล้วเราจะไปไหนทำอะไรเพราะชีวิตของเขามีแต่เกม
ส่วนตัวเราเหมือนใจมันบอกไม่ไหวคะตอนนี้เรื่องนิดๆหน่อยๆเราจะไม่พูดไม่ว่า ถ้ามันมากไปเราก็จะว่า

คือเมือวานเป็นวันแม่เรากับแฟนก็กับด้วยกันตั้งแต่ เย็นวันที่ 11

แล้วเมือวานเขาบอกเราจะกลับตอนเย็น 5-6โมง
เราก็โอเค

แล้วพอ5โมงพี่เราก็กำลังทำแก้งจืดเราก็รอกินข้าวแล้วจะไหวแม่เสร็จแล้วค่อยกลับ แต่ดูเหมือนเขาไม่เข้าใจเรา

แล้วเขาทักแชทมาบอกเราว่า
คราวหลังถ้าจะหยุดก็หยุดใครหยุดมัน ไม่ต้องหยุดพร้อมกัน ซึ่งเราจะได้กับมาบ้านเราแค่เดือนละ 3-4 วัน แต่เราอยู่บ้านเขาเกือบเต็มเดือน
บางที่เราก็รู้สึกน้อยใจอะคะ แค่อยากให้กับมาบ้านมาบ้านเราเราก็สบายใจที่เวลาเขามาด้วย แต่มาเยี่ยมแม่พ่อเขาก็ยากเหลือเกิน
เขาอยากให้เรารักพ่อแม่หลานเขา แต่เขากับเฉยชากับครอบครัวเรามากคะ

แต่สุดจะทนคือเขาบอกเรามีงานรีบกลับ แต่ที่เราเห็นคือเขากับไปแล้วเพื่อนเขาก็มาแล้วพากันนั่งสังสรรกินเบียร์ คือมันยิ่งทำให้เราน้อยใจไปใหญ่. อยากรีบกลับเร่งเรา เพื่อกลับไปพบปะเพื่อน ทั้งๆที่เจอกันเกือบแทบทุกวันคะ

เหนื่อยใจคะ รึว่าเป็นเพราะตัวเองคิดมากไปคะ เราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คิดทุกสิ่งทุกอย่างเลยละคะ

อาจจะพิมตกรึทำให้คนอ่านสับสนก็ขอโทษด้วยนะคะ