สวัสดีค่ะ เราอายุ 22 เป็นนักศึกษายังเรียนไม่จบ ส่วนแฟนเราอายุ 40 กำลังอยู่ในช่วงว่างงาน คบกันได้ 4 เดือน คือต้องบอกว่าก่อนหน้านี้เขาก็มีงานเล่นดนตรีอยู่บ้าง แต่ไม่ทุกวัน แต่ตอนนี้เขาเลิกจ้างแล้ว ตอนที่มาจีบแรกๆแฟนเล่าให้ฟังว่าทำบริษัทส่วนตัว แต่พัง ลูกค้าหายเพราะช่วงโควิด จนตอนนี้ยังไม่มีงานเป็นหลักแหล่ง และกำลังเดินสายสัมภาษณ์งานอยู่ แต่ก็ดูเขาไม่ได้เดือดร้อนอะไร ยังมีข้าวกิน มีรถขับ มีบ้านอยู่ และเราพยายามมากที่จะซัพพอร์ตเขา เรื่องเงินเราไม่เคยเอาเปรียบเลย เขาเลี้ยงข้าวเช้า เราก็เลี้ยงข้าวกลางวัน สลับๆกัน แต่เรารู้สึกว่ามันเกินกำลังเรามาก เพราะเรายังเรียนอยู่ ยังไม่มีรายได้ของตัวเอง แล้วยังจะต้องเจียดเงินที่พ่อแม่ให้ มาใช้จ่ายกับแฟนด้วย บางครั้งไปคาเฟ่ แฟนก็ทำตัวแบบกลัวๆว่าเราจะให้จ่ายให้ ทั้งๆที่เราก็จะจ่ายของเราเองอยู่แล้ว แต่เขาออกตัวไปก่อนงี้ เวลาอยู่กับเขาเรารู้สึกไม่สบายใจเลย บางทีเห็นเขาซื้อชาไข่มุก ก็ซื้อกินคนเดียวต่อหน้าเรา แบบถ้าเป็นแฟนคนอื่นคงถามว่า"เอาอะไรมั้ย" แล้วเค้ายังมีทริปไปเที่ยว ตปท กับครอบครัวเร็วๆนี้แบบไม่เอ่ยปากชวนเราสักคำ คิดว่าที่บ้านเขาน่าจะออกให้ แต่ถ้าจะให้ที่บ้านเลี้ยงข้าวเลี้ยงทุกอย่างก็คงไม่ใช่ เราเคยน้อยใจเรื่องนี้อยู่พักนึง เราก็ได้แต่ท่องว่า ช่วงนี้เค้าลำบากไม่มีตังมาเลี้ยงเรา แต่นี่มันรู้สึกว่าเกินไปจริงๆ เรารู้สึกทำตัวไม่ถูกเวลาที่เค้าซื้อของกินมากินคนเดียว แล้วไม่ถามเราสักคำว่า อยากกินมั้ย รู้สึกไม่มั่นคงทางจิตใจเลย แต่เขาชอบพูดเรื่องแต่งงานว่าอยากมีอนาคตกับกับเราอย่างนู้นอย่างนี้ เวลาเราเงียบไปเขาจะคอยถามตลอด คอยตาม คอยง้อ ไม่เคยใจร้อนกับเราเลย เราติดเรื่องนี้จริงๆ รู้สึกพึ่งพาอะไรแฟนไม่ได้เลย ทำยังไงดีคะ