คือเราแอบชอบคนขายผักที่ตลาดนัด เราเป็นผู้หญิงนะแต่เขาน่าจะอายุราวๆ40ขึ้นวันแรกที่เจอเขาโดนตาโดนใจเรามากแล้วเราก็ไปซื้อผักเขา พอวันที่สองเราไปตลาดนัด เราก็เห็นเขาก็ไปซื้อของเขาเหมือนเดิมแต่เขาก็ไม่ได้คุยอะไรกับเรามาก เราก็เดินวนๆร้านเขาอยู่อย่างงั้นแหละก็คนมันอายอะเนอะ พอเราจะกลับเราก็เลยหันหน้าไปมองซักทีจากที่ไม่กล้ามอง พอมองเขาเขาก็มองเราเหมือนกัน คือตอนนั้นเขินมากแล้วเราก็อดยิ้มไม่ไหว เลยยิ้มไปแต่ตอนนั้นเขากำลังจับมวนบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วยิ้มให้เรากลับ วันนั้นเราใจละลายทั้งวันเลย พอวันที่3เราก็ไปซื้อผักเขาเหมือนเดิมแต่วันนี้ดีหน่อยเขาถามเราว่าได้อะไรกินบ้าง เราก็ยกของให้เขาดูแต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร นอกจากคำว่าขอบคุณค่ะตอนที่เขาเอาเงินทอนให้ แต่เขายิ้มเก่งมากเห็นเขาทีไรใจละลายตลอดเลยค่ะไม่นึกว่าจะใจละลายกับรุ่นพ่อแต่เขาก็น่ารักนะคะ พอวันที่4มาเขาก็ถามเราเหมือนเดิมว่าได้อะไรกินบ้างเขาน่ารักมาก แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอยากจะพูดมากแต่มันเขิน เลยตะกุกตะกัก(มีครั้งหนึ่งด้วยนะที่เขินจนลืมเอาเงินทอนจากเขาแต่เขาก็เรียกบอก ตอนนั้นอายมาก) พอวันที่5มาเราก็มาเหมือนเดิมแต่วันนี้เราเริ่มกล้าคุยกับเขา เพราะทุกๆวันที่มาเราซื้อพริกจากเขาไปทุกวัน แต่วันนี้ไม่มีพริกเราก็เลยถามเขาไปว่า ไม่ขายพริกแล้วหรอคะ เขาก็ตอบมาว่า ไม่ใช่ไม่ขายแต่มันหมดแล้วครับ เราก็ตอบอ่อค่ะแบบเขินๆอะน่ะ  แล้วเขาก็ถามเรามาอีกว่าทำไมวันนี้มาตลาดนัดช้าจังซึ่งเราก็ไม่ได้ยินตอนนั้นเราก็ ห้ะๆ หือๆไปตั้งนานกว่าจะได้ยินเราก็ ไม่ได้ตอบอะไรได้แค่ยิ้มไปก็คนมันเขินอะเนอะ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ไปเจอเขาประมาณ8วัน เพราะว่าติดงานเยอะมากแต่ก็ได้โอกาสไปหา แรกๆก็คิดว่าเขาจะเลิกขายหรือยังนะแต่ไปก็มองเห็นตั้งแต่ไกลๆเลย ก็คนมันชอบอะเนาะ เราก็ไปซื้อผักเขาเหมือนเดิมร้านเดิม แต่ครั้งนี้เราไปกับแม่นะเราก็พาแม่ไปเลือกผัก แม่ก็เลือกๆ แล้วก็จ่ายตังเราก็รอเอาเงินทอน ตอนแรกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรหรอกแต่พอแม่เดินออกไปเขาก็ถามว่า ได้อะไรกินหรอวันนี้ เราก็ยกให้เขาดูเหมือนเดิมแล้วก็พูด2-3คำ คือคนมันเขินอะมันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ555 แล้ววันนั้นก็ผ่านมาขอคำแนะนำเร็วๆหน่อยนะคะพอดีจะไปตลาดพรุ่งนี้