คือผมมีเรื่องจะมาเล่า เป็นความเจ็บปวดเล็กๆในหัวใจผม ในช่วงที่ผมจบ ม.3 ผมรอที่จะมีคนมาร่วมยินดีกับผมแต่กลับมีมีแต่ความว่างเปล่าในตอนนั้นผมก็เสียใจน่ะแต่ผมก็พยายามไม่แสดงมันออกแต่พอมาวันนี้ผมคิดกลับไปทำไมอยู่ดีๆผมก็น้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ตัวแต่ผมก็รู้แหละว่า คนที่ผมรอในวันนั้นเขาก็มีภารกิจมีจำเป็นกว่าแค่มาดูเด็กคนคนหนึ่งเรียนจบ ผมก็เข้าใจได้  (อยากฟังความคิดเห็นจากพี่ๆครับ)