Moon Light: มูนไลท์

กำกับโดย Barry Jenkins

สวัสดีครับทุกท่าน ! ล่าสุดมีโอกาสได้ชมเรื่อง Moon Light (2016) เป็นหนังอีกเรื่องจากค่าย A24 ที่ติดค้างตั้งแต่ปี 2016 เพราะ กลัวความยากในการดู ซึ่งก็ตามนั้นเลย เป็นหนังที่ต้องใช้สมาธิในการเข้าถึงอารมณ์เรื่องมาก

อย่างไรก็ตาม หนังมีประเด็นและความสวยงามหลายอย่างที่น่าสนใจ ดังนั้นอยากจะมาแชร์รีวิว เผื่อท่านใดสนใจรับชมนะครับ 😄

เรื่องย่อ
Moonlight ถูกดัดแปลงมาจากบทละครของ Tarell Alvin McCraney เรื่อง Moonlight Black Boys Look Blue

เนื้อเรื่องหลักเล่าถึงชีวิตของ "ไชรอน" เด็กหนุ่มผิวดำที่เติบโตมาในสภาพสังคมทรุดโทรม ขณะเดียวกันเขาก็ค้นพบว่า ตัวเองอาจจะเป็นคนที่ไม่ได้ชอบเพศตรงข้าม

ความรู้สึกหลังชม

- ดูจบก็รู้สึกว่า สมแล้วที่ได้ Best Picture จากออสการ์ เป็นหนังที่เนี้ยบสุด ๆ ประเด็นในเรื่องมีอิมแพ็คสูง ทั้งเรื่องการเป็นคนผิวสี การมีรสนิยมแบบ LGBT ปัญหาโดนบูลลี่ในโรงเรียน ปัญหายาเสฟติด ปัญหาความยากจน ประเด็นทางสังคมอื่น ๆ ไปจนถึงความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจของ "ไชรอน" จากอดีตที่หลอกหลอนมาถึงปัจจุบัน

ทั้งหมดร้อยเรียงด้วยความประณีตงดงาม และแน่นอนว่า ประเด็นสังคมเหล่านี้ น่าจะสะกิดใจผู้ชมและกรรมการในสหรัฐ ฯ

- หนังถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน "เด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่" ทำให้ตัวหนังเล่าเรื่องได้อย่างชัดเจนถึงช่วงชีวิตต่าง ๆ ของไชรอน

แถมพาร์ทที่เล่า ยังเป็นไปตาม Narrative แบบฮอลลีวู้ดคลาสสิคเป๊ะ ๆ (เริ่มต้นที่ปูเรื่อง, ใส่ Conflict, เข้าสู่ช่วง Climax, และช่วงคลี่คลายปม)

ดังนั้นพอดูจากองค์รวมเรื่อง ส่วนเหล่านี้ก็เป็นแนวทางที่ออสการ์นิยม ทั้งดราม่าชีวิต ประเด็นสังคมที่ดี ขนบวิธีการเล่าตามสไตล์ภาพยนตร์ออสการ์

- งานภาพและงานดนตรีจัดว่ายอดเยี่ยม ✌️

-- ส่วนของงานภาพ ซีนที่ชอบที่สุด ขอยกนิ้วให้กับซีน "ไชอาเล่นน้ำกลางทะเลกับฮวน" ซึ่งเป็นหนึ่งในซีนที่ดีที่สุดของเรื่อง ในซีนนี้ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีระหว่างไชอากับฮวน แน่นอนว่าไชอากำพร้าพ่อ ภาพในซีนนี้สะท้อนความรู้สึกปลอบประโลมที่ทำให้หัวใจของไชอาชุ่มชื้นขึ้นบ้าง

นอกจากนี้ ภาพไชอาที่ลอยคอโดยมีฮวนประคอง ยังดูคล้ายกับพิธีล้างบาปในศาสนาคริสต์ ที่อาจจะหมายถึงการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของไชอาที่มีฮวนเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิต อย่างน้อยก็ในฐานะผู้ที่เติมความอบอุ่นให้กับไชอา

-- ด้านดนตรีประกอบ ประพันธ์โดย Nicholas Britell ดนตรีประกอบส่วนใหญ่ให้อารมณ์สะท้อนความรู้สึกที่อยู่ภายในของไชอา เป็นอีกส่วนที่ทำให้เราเข้าใจสภาพจิตใจอันสับสน ซึ่งสะท้อนออกมาผ่านดนตรี

- เคยอ่านเกร็ดหนัง เห็นว่า ผู้กำกับนำ Reference บางอย่างมาจาก "หว่องกาไว" จากที่สังเกต มีฉากหนึ่งให้นึกถึง อย่างฉากที่มีเพลง Cucurrucucú Paloma เป็นเพลงเดียวกันกับที่ใช้ในเรื่อง Happy Together (1997) 

- พาร์ทนักแสดง แสดงดีทุกคน แต่ที่ชอบสุด รู้สึกชอบ "Mahershala Ali (ฮวน)" และ "Naomie Harris (แม่ไชรอน)"

--  "มาเฮอชาล่า " ออกมาแค่ในช่วงพาร์ทวัยเด็ก แต่แบกอารมณ์เรื่องได้สุดยอด (และมีผลต่อเนื่องไปยังพาร์ทชีวิตถัด ๆ ไปด้วย)

-- ส่วน  "นาโอมี" แสดงได้เยี่ยมเหมือนกัน ในบทแม่ที่ไม่เอาอ่าวที่มีส่วนให้จิตใจของไชอาต้องพังทลาย

สรุป
จัดว่าเป็นหนังออสการ์ที่ดูไม่ง่าย แต่เล่าทุกอย่างด้วยความประณีตงดงาม ทั้งยังทำให้เห็นว่า เรื่องเลวร้ายในอดีต สภาพสังคม ปัญหาความรุนแรง ส่งผลกับสภาพตัวตนของชายคนหนึ่งอย่างสาหัสแค่ไหน

ดังนั้นใครสนใจ ก็แนะนำเลยนะครับ... ดูได้บน Netflix!

ป.ล. อีกหนึ่งช่องทางการติดต่อทาง Facebook เผื่อสนใจอยากพูดคุยติดต่อ