เราคุยกับคนๆนึงอยู่ค่ะ เค้าดีกับเราทุกๆอย่างเลย ที่ผ่านมาเราไม่เคยเจอใครที่ทำให้เราเป็นตัวเองได้เลย ผิดหวัง เสียใจมาตลอด เคยจะปิดกั้นทุกคนที่เข้ามา ไม่เลือกใคร ไม่จริงจังกับใครเลย จนวันนึงเราได้คุยกับคนๆนึงที่คิดเหมือนกัน ไม่ว่าจะทัศนคติ การวางแผนชีวิต หรืออะไรหลายๆอย่าง เราเข้ากันได้ดีมาก เค้าใส่ใจเรามาก เราคุยกันมาตลอด ยอมรับว่าตอนแรกมีลังเลอยู่ว่าจะไปต่อดีมั้ย ไม่เคยมั่นใจในตัวเค้าเลย เพราะเค้าตรงตามที่เราชอบแค่นิสัย แต่ภายนอกไม่ตรงเลย อีกอย่างอยู่ไกลกันด้วย เราเคยถามเค้าว่ารักทางไกลมันไปด้วยกันได้หรอ เค้าบอกว่าถ้าเชื่อใจกัน ไม่เอาระยะทางมองเป็นปัญหาต่อให้อยู่ไกลแค่ไหนก็รักกันได้ มาหากันได้ เราก็ไม่เคยเชื่อที่เค้าพูดนะ จนคุยไปเรื่อยๆเราเริ่มมั่นใจว่าเค้าคงอยากจริงจังกับเราจริงๆ ยิ่งคุยเหมือนยิ่งรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆจนมาวันนี้เรารู้สึกว่าเราอยากคบกับเค้าแบบจริงจัง แต่ติดปัญหาที่เราชอบคิดไปเอง ระแวงไปเองค่ะ เราลืมบอกไปเค้าทำงานบริษัท เราทำราชการ เค้าจะว่างให้เราก็วันอาทิตย์ และตอนวันธรรมดาตอนเย็นๆค่ะ แต่วันนี้เค้าไม่ว่างให้เราเลยค่ะ ทั้งๆที่เค้าก็บอกแล้วนะคะว่าช่วงนี้ยุ่งๆ เราก็ไม่อยากเป็นคนที่ทำให้เค้าไม่สบายใจ หรือเหนื่อยนะ เราอยากให้เค้าคบกับเรา แล้วสบายใจที่เลือกเรา แต่ติดปัญหาระยะทางนี่แหล่ะ ทำไรไม่ถนัดเลย ช่วยไรไม่ได้เลย อีกอย่างการที่เค้าไม่ว่างมันทำให้เราคิดเองเออเอง ชอบระแวงไปเองตลอด ทำไงเราถึงจะไม่เป็นคนขี้ระแวงคะ ทำไงให้รักกันยืนยาวได้ ช่วยบอกเราทีคะ เราอยากเป็นเหมือนคู่อื่นๆที่เค้าอยู่ไกลแต่เค้าก็รักกันดี เราไม่อยากนับ1ใหม่กะใครแล้วค่ะ  เราไม่อยากเสียใจซ้ำซากแล้ว 😥😓
ปล.ที่เราเคยเป็นคนขี้ระแวงเพราะเราเคยเสียใจจากระยะทางค่ะ เราเลยกลัว แล้วไม่อยากเจอแบบนั้นอีก