ผมเป็นเด็กอายุ 20 ปี ที่ย้ายมาเรียนมหาลัยในกรุงเทพ
ปกติเป็นคนชอบที่ชอบไปหาศิลปินอยู่แล้ว เรียกได้ว่าถ้าวันไหนตัวเองว่างและศิลปินมีงานก็จะไปหาทันที และมันรู้สึกอิสระมากๆ ตัวเองได้ใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่ แทบจะไม่เที่ยวเลยนอกจะไปคอนเสิร์ตหาศิลปิน
ทีนี้ในช่วงปิดเทอมที่ใกล้จะถึง คุณแม่ของผมอยากให้ผมกลับไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัด แต่ผมรู้สึกใจหายมากเพราะมันจะทำให้เรารู้สึกห่างไกลและไม่ได้มีโอกาสไปหาศิลปินเหมือนที่ผ่านมา
จริงๆตอนแรกตัวเองจะวางแผนไว้ว่าอยากหางานทำที่กรุงเทพ เพราะอย่างน้อยมันยังไปหาศิลปินได้ แต่ก็ยังไม่กล้าบอกแม่ กลัวจะทำให้แม่เสียใจ
เพราะสำหรับผม การได้ไปหาศิลปินที่ชอบ แทบจะเป็นความสุขเดียวของผมเลย ที่ทำให้ผมมีความสุขมากขนาดนี้ และเราก็ไม่ได้ทิ้งเรื่องการเรียนหรือทำเรื่องไม่ดีแต่อย่างใดเลย
หรือเป็นเพราะว่าผมยึดติดกับความสุขที่ไปหาศิลปินมากเกินไปเลยทำให้คิดมากขนาดนี้ หรือผมควรจะกลับไปและพยายามไม่คิดเรื่องศิลปินดี
ใครเคยพอมีประสบการณ์แนวนี้และแนวทางบ้างไหมครับ ขอบคุณครับ
รู้สึกไม่อยากกลับบ้านตอนปิดเทอมเพราะจะไม่ได้มาหาศิลปิน
ปกติเป็นคนชอบที่ชอบไปหาศิลปินอยู่แล้ว เรียกได้ว่าถ้าวันไหนตัวเองว่างและศิลปินมีงานก็จะไปหาทันที และมันรู้สึกอิสระมากๆ ตัวเองได้ใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่ แทบจะไม่เที่ยวเลยนอกจะไปคอนเสิร์ตหาศิลปิน
ทีนี้ในช่วงปิดเทอมที่ใกล้จะถึง คุณแม่ของผมอยากให้ผมกลับไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัด แต่ผมรู้สึกใจหายมากเพราะมันจะทำให้เรารู้สึกห่างไกลและไม่ได้มีโอกาสไปหาศิลปินเหมือนที่ผ่านมา
จริงๆตอนแรกตัวเองจะวางแผนไว้ว่าอยากหางานทำที่กรุงเทพ เพราะอย่างน้อยมันยังไปหาศิลปินได้ แต่ก็ยังไม่กล้าบอกแม่ กลัวจะทำให้แม่เสียใจ
เพราะสำหรับผม การได้ไปหาศิลปินที่ชอบ แทบจะเป็นความสุขเดียวของผมเลย ที่ทำให้ผมมีความสุขมากขนาดนี้ และเราก็ไม่ได้ทิ้งเรื่องการเรียนหรือทำเรื่องไม่ดีแต่อย่างใดเลย
หรือเป็นเพราะว่าผมยึดติดกับความสุขที่ไปหาศิลปินมากเกินไปเลยทำให้คิดมากขนาดนี้ หรือผมควรจะกลับไปและพยายามไม่คิดเรื่องศิลปินดี
ใครเคยพอมีประสบการณ์แนวนี้และแนวทางบ้างไหมครับ ขอบคุณครับ