ก็คือเราจะขอไม่บอกชื่อนะคะ เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเนี่ยโตมากับตายายแต่เค้าด่าเราทุกวันเลยค่ะ ด่าแบบเหมือนไม่ใช่คนอ่ะค่ะ เราก็พายายามทนมาโดยตลอด จนมาถึงสิ้นปีที่ผ่านมาไอเราก็ทนไม่ได้แล้วเพราะโดนด่ากรอกหูมาทุกวันว่าโง่ ไม่เอาไหน ถ้าจะเป็นแบบนี้ไปอยู่กับพ่อเลยไป(ยายกับพี่) เราก็เลยโทรให้พ่อมารับ พอเราจะไปจริงตากับยายก็เอากฏหมายมาอ้างหรือก็คือข้อหาภาคผู้เยานั้นแหละค่ะ หนูอยากถามพี่ๆน้องๆที่เข้ามาอ่านนะคะว่าการที่เราโดนด่าว่าโง่ ไม่เอาไหน พี่ๆน้องๆจะเอากำลังใจไหนไปเรียนคะ ตอนป.6เราผลการเราเรียนดีนะคะแต่ไม่ได้ดีมาก พอขึ้นม.1มาเราก็ผลการเรียนตกเลยค่ะ ปิดเทอมมาก็หนักกว่าเดิมอีกค่ะ ต้องบอกก่อนว่าพ่อเราเป็นคนดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดเลยค่ะเผื่อบางคนเข้าใจผิด ตอนนี้ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว เราไม่รู้จะเอากำลังใจที่ไหนไปเรียนเลยค่ะ พ่อก็พายายามโทรมาปลอบ แต่ก็ทำได้แค่ดูแลอยู่ห่างๆ เราอยากได้คำตอบค่ะว่าเมื่อไหร่เราถึงจะย้ายไปอยู่กับพ่อได้ อยู่ในบ้านหลังนี้เราแทบจะเป็นเด็กมีปัญหาอยู่แล้วค่ะ บางครั้งก็คิดสั้น แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าเราไปจากโลกนี้ เราไม่อยากให้ใครมาร้องไห้ในงานศพเราเพราะเราไม่สามารถลุกขึ้นมาปลอบได้ เราทุกข์ใจมาเลยค่ะอยากได้คำตอบมาก เราก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่อายุ13และต้องการความรักจากครอบครัว ใครเจอปัญหาแบบเดียวกันบ้างคะแต่แค่ไม่มีคำตอบให้กับตัวเอง