คือเค้าก็พบแพทย์แล้วนะคะ มีการทานยามีการฟอลโล่อัพกับจิตแพทย์เรื่อยๆ เราที่อยู่คลุกคลีกับเค้าก็รับฟังปัญหามาโดยตลอด ซึ่งเราก็คิดว่าชีวิตเค้าเจอความยากลำบากแทบทุกด้านจริงๆ ตั้งแต่ครอบครัวที่ไม่ใช่เซฟโซน ท๊อคซิคในที่ทำงาน การเงิน แล้วเค้ายังเป็นซึมเศร้าอีก

  ในช่วงแรกเราเชียร์อัพตลอดให้มีชีวิตอยู่นะ ให้ผ่านไปแต่ละวันให้ได้ แต่นานๆเข้าเห็นสิ่งรอบตัวในชีวิตเค้าก็เหนื่อยแทนจริงๆ ขนาดเราไม่ได้ป่วยยังรู้สึกได้ แล้วตัวเค้าเองต้องอดทนแค่ไหนให้ผ่านไปแต่ละวัน

  จนเริ่มรู้สึกว่าหรือให้เจ้าของชีวิตเค้าเลือกเอง เราอยากบอกเค้าว่า ทำในสิ่งที่เธอมีความสุขนะ  มันคือการชี้ช่องทางไหมคะ เรากำลังทำผิดอะไรมั้ย