คืออันนี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะถ้าพิมพ์อะไรงงๆหน่อยก็ขอโทษนะ

คือร้านย่าเราจะรับพนักงานจะมีพนักงานหญิง 2 คนเราจะเล่าคนแรกก่อนนะอ๋อลืมบอกถ้าพนักงานอยู่ไกลจากร้านเรามากๆจะสามารถนอนที่บ้านเราได้คือพนักงานคนแรกเขาเป็นคนที่ดีในระดับนึงเลยแต่ว่าเขาชอบพูดแทรกตอนเราคุยตลอดเราก็ไม่ได้อะไรแต่ว่าตอนเขาคุยกับย่าเรา เราก็มองนะดูเขามีความสุขกันมากๆก็รู้สึกอิจฉาหน่อยแค่เปรียบเทียบว่าตอนที่เราพูดอะไรกับย่าก็บางครั้งเขาดูเมินคำพูดเราตอนนั้นก็รู้สึกน้อยใจ และย่าก็จะบ่นเราที่ไม่ช่วยงานเราก็เข้าใจว่าเราก็เป็นคนที่ขี้เกียจแต่ก็ช่วยอยู่นะ ตอนที่งานมันเยอะมากๆแต่เราก็คิดนะเราน่ะอยากจะหาตังค์แล้วก็เป็นเสาหลักของบ้านให้ได้ตอนนี้เรา 14 นะแต่ก็คิดว่าอยากจะหาเงิน เรียนไปด้วยแล้วก็หาเงินไปด้วยย่ากับปู่จะได้ภูมิใจในตัวเรา เราเคยคิดอยากจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือให้เราได้รับบาดเจ็บอะไรสักอย่างเพื่อให้ย่ามาสนใจเรา

แล้วก็คนที่ 2 เราเขียนสั้นๆนะเพราะเขาเพิ่งมาได้ไม่กี่วันแต่เราก็รู้สึกไม่ชอบหน้าเขาเพราะกลัวจะเป็นเหมือนพี่พนักงานคนแรกอีกกลัวเขาจะได้ความรักมากกว่าเราโดยที่เราเป็นหลานเเท้ๆของย่า เเต่ย่าเราก็เทคแคร์เราอยู่นะแต่ก็รู้สึกอิจฉาพี่พนักงานอยู่ดี

เราผิดหรือเปล่าที่อิจฉา