จะว่าเราบาปก็ได้ค่ะแต่เรารู้สึกไม่ดีกับมันจริงๆเกี่ยวกับครอบแม่ของเราเขาไม่ค่อยดี(เราใช้คำไม่ถูก)คือเขาเป็นแม่ประเภทที่ลูกๆไม่อยากจะยุ่งด้วยถามนิดหน่อยก็จะอารมณ์เสียใส่บุกรุกความเป็นส่วนตัวเรา เราเคยเปิดใจคุยกับเขาเกี่ยวกับชีวิตทั่วไปแต่คำตอบที่ได้ก็ทำร้ายจิตใจเราอยู่ดีแล้วก็มีอีกหลายๆเรื่องจนเราไม่เคยคิดที่จะบอกหรือคุยอะไรกับเขาอีกเลยเกี่ยวกับชีวิตของเรา เราเคยระบายกับเพื่อนเรื่องนี้ว่าอยากหนีออกจากบ้าน พอเขามารู้เขาก็ถามเรา แต่เราไม่ตอบหลังจากนั้นเขาก็ทำดีกับเรากอดเราบอกรักเราตอนที่เขาทำแบบนี้จู่ๆเราก็รู้สึกขยะแขยงทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อนรู้ตัวอีกทีก็รังเกียจไปมากแล้วค่ะพอเขาเริ่มมาเอาใจใส่เราก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งไม่อยากให้เขามายุ่งกับเราเลยค่ะ คือเราติดสกินชิพมากๆเลยนะคะแต่ทุกครั้งที่เป็นแม่แสดงความรักให้เราเรารู้สึกแย่ ไม่ได้อยากรับมันอ่ะค่ะ คือเราเป็นลูกที่แย่ไหมแต่เราขยะแขยงมันจริงๆ
รังเกียจที่เขามาเอาใจใส่