คือ..พ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เรา1เดือน เราเกิดมาจากความผิดพลาดของพ่อและแม่ ตั้งแต่เล็กจนโตเราอยู่กับย่ามาโดยตลอด ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วพ่อกับแม่ไม่เคยสนใจ ตั้งแต่โตมาจะได้ยินคนพูดคนล้ออยู่เป็นประจำว่าเป็น 'ลูกกำพร้า' รู้สึกแย่มาก การที่พ่อแม่เลิกกันสร้างปมในใจเราได้มากขนาดนี้ พอโตขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้ พ่อกับแม่เขาก็ได้มีลูกใหม่ ซึ่งอายุตามหลังเราแค่1ปี เขาเอาใจใส่เลี้ยงดูลูกของพวกเขาได้อย่างดีพูดเพราะไม่เคยหยาบคาย แต่กับเรามีแต่กับกู ใช้ถ้อยคำที่แรง อะไรๆก็น้อง เอาน้องมาเปรียบเทียบ น้องคือดีทุกอย่าง แต่เรา..เป็นลูกที่พ่อแม่ไม่เอา. เราควรจะมองข้ามไม่ยุ่งกับพ่อแม่อีกเลยแล้วโฟกัสไปที่ย่าจะดีกว่ามั้ย???