ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเกลียดการสัมผัสแบบมากๆ เข้าขั้นขยะแขยงเลยทีเดียว แม้แต่คนในครอบครัวก็ไม่เว้น
มีครั้งหนึ่งน้องสาวเราจู่ๆก็มาหอมแก้มเรา สักพักก็เริ่มอยากอาเจียน พอทำอะไม่ได้เราก็ร้องไห้ออกมาเฉยเลยค่ะ แม้แต่กอดก็ไม่ให้กอดนอกจากเราอยากกอดเอง เพื่อนเราเราก็ไม่ชอบให้จับตัวไม่ให้แตะเลยสักนิด ประมาณว่าไม่จำเป็นอย่าจับค่ะ
บางครั้งก็ไม่ใช่การสัมผัสอย่างเดียวแต่เป็นมองด้วยค่ะ เวลาเดินไปไหนมาไหนก็ไม่ชอบให้คนมอง ไม่ได้หลงตัวเองนะคะแต่รู้สึกแย่ที่โดนมองมากๆ
ตอนนี้เรายังรู้สึกแย่ไม่หายเลยค่ะ รู้สึกผิดด้วยที่ไปรังเกียจคนอื่นทั้งๆที่บางคนก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
เกลียดการโดนสัมผัสแม้แต่กับคนในครอบครัว เราควรทำยังไงดี
มีครั้งหนึ่งน้องสาวเราจู่ๆก็มาหอมแก้มเรา สักพักก็เริ่มอยากอาเจียน พอทำอะไม่ได้เราก็ร้องไห้ออกมาเฉยเลยค่ะ แม้แต่กอดก็ไม่ให้กอดนอกจากเราอยากกอดเอง เพื่อนเราเราก็ไม่ชอบให้จับตัวไม่ให้แตะเลยสักนิด ประมาณว่าไม่จำเป็นอย่าจับค่ะ
บางครั้งก็ไม่ใช่การสัมผัสอย่างเดียวแต่เป็นมองด้วยค่ะ เวลาเดินไปไหนมาไหนก็ไม่ชอบให้คนมอง ไม่ได้หลงตัวเองนะคะแต่รู้สึกแย่ที่โดนมองมากๆ
ตอนนี้เรายังรู้สึกแย่ไม่หายเลยค่ะ รู้สึกผิดด้วยที่ไปรังเกียจคนอื่นทั้งๆที่บางคนก็ไม่ได้ทำอะไรผิด