หนูอายุ 14 ค่ะ ตั้งเเต่จำความได้เเม่ก็ชอบมาหงุดหงิดระบายอารมณ์ใส่หนูตลอดเลยทั้งเวลามีเรื่องเเละเวลาของหาย เเม่ก็ชอบตะโกนร้องหรือไม่ก็โวยวายใส่ ยิ่งนับวันยิ่งเป็นมากขึ้นจน เรื่องมันมีอยู่ว่าคือหนูอ่ะนั่งดูยูทูปตามปกกตินะ ตอนนั้นพึ่งกลับมาข้างนอก เเล้วคราวนี้เเม่หนูหาบัตร ATM ไม่เจอด้วยเเม่ก็มีอารมณ์วีดวานเริ่มโมโหเเเล้ว เเม่ใช้หนูไปตามพ่อให้หน่อยเเต่หนูก็ดันไปหยิบ ทรศ. พ่อมา คือหนูความจำสั้นด้วยเลยกลายเป็นว่าขัดคำสั่งเขาไป หนูพยายามอธิบายเเล้วคราวนี้เเม่ก็ปะทุด่าหนูลั่นเลยค่ะ จนเพื่อนบ้านได้ยินหนูรู้สึกเเย่เเละอับอายมาก หนูเลยบอกว่าเเม่เลิกบ่นด่าเเบบนี้ได้เเล้ว พูดเสร็จหนูก็หนีขึ้นบ้านไปเลย ให้เเม่อาละวาดอย่างงั้น มันหลายครั้งมาก สุดท้ายพ่อก็เข้าข้างเเม่ บอกหนูไปเถียงเเม่ เเต่หนูอธิบายให้เเม่ฟังเเละขอให้ท่านหยุดว่าบ่นหนูในตอนนั้นซักทีเพราะหนูอาย
ถึงเวลากินข้าวหนูก็ลงมาทำกับข้าวช่วยเเม่ปกติเเม่มองสายตาโกรธเเค้น หนูรีบกินเเล้วรีบขึ้นห้อง เขาทำเหมือนหนูเป็นอากาศพ่อก็ไม่ได้คุยกับหนู ตอนนี้ผ่านมาเขาวันที่สองเเล้วหนูยังไม่ได้คุยกับเเม่เลย เเม่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรเลย ปกติไม่ว่าหนูจะผิดจะถูกหนูก็ต้องขอโทษเขาเป็นเเบบนี้ตลอดครั้งนี้หนูเลยไม่ยอมขอโทษเเเละเวลาที่พ่อเเม่ทะเลาะกันเเม่ชอบจะคิดจะฆ่าตัวตายมาบ่นมาหัวเราะเสียงดังลั่นบ้าน ทำลายข้าวของเตะของในบ้าน สติเเตกควบคุมตัวเองไม่ได้ จนหนูคิดว่าบางทีเเม่อาจมีอาการประสาท ซึมเศร้า  หรือเป็นคนควบคุมตัวเองไม่ได้หนูไม่กล้าเปิดใจคุยกับเเม่หรือพ่อเลย เพราะนับวันยิ่งหนักขึ้นๆ เรื่อยๆ หนูเองก็เริ่มปวดหัวขึ้นเรื่อยๆ อยากจะถามว่าหนูต้องทำยังไงดีละ หนูอยากให้พ่อพาเเม่ไปตรวจด้วยว่าเเม่เป็นอะไรกันเเน่เเละทำไมผู้ใหญ่ถึงไม่ชอบขอโทษคนที่อายุน้อยกว่า ขอคำเเนะนำจริงๆนะคะ...