สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องทุกข์ใจค่ะ แบบว่าเราเป็นคนเพื่อนค่อนข้างจะมากนะคะแต่เรียกว่าเพื่อนได้รึป่าวก็ไม่รู้
เพราะแบบเรารู้จักคนเยอะแต่พอในตอนที่เดือดร้อนไม่มีใครช่วยเราเลยค่ะ อีกทั้งเพื่อนไม่เคยนึกถึงเราเลย
เขาไปเที่ยวกันไปเล่นกันแต่ไม่เคยทักมาถามเราบ้างเลยค่ะว่าไปด้วยรึป่าว ทั้งๆที่เราจะไปไหนเราก็ชวนเขา
เราชวนแทบทุกคน แต่ก็ได้แต่ความผิดหวังคือทุกคนแทบไม่ตอบกันเลยค่ะ หนูพยายามคิดบวกนะคะว่า
เดี๋ยวโตขึ้นอีกข้างหน้าอาจจะมีคนเข้ามาอีกเยอะแยะ แต่ในตอนนี้คือหนูไม่ไหวแล้วค่ะหนูโดดเดี่ยว
หนูคิดมาก พอได้เห็นคนอื่นๆลงเล่นสงกรานต์กันเป็นกลุ่ม ไปนั่นไปนี่กัน หนูรู้สึกน้อยใจเพื่อนมากเลยค่ะ
เขาไปกับเพื่อนคนอื่นๆแต่เขาไม่เคยชวนหนูไปเลยค่ะ หนูต้องจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงคะ
ให้เลิกคิดมากเรื่องนี้สักที
ไม่ค่อยมีเพื่อนสนใจ
เพราะแบบเรารู้จักคนเยอะแต่พอในตอนที่เดือดร้อนไม่มีใครช่วยเราเลยค่ะ อีกทั้งเพื่อนไม่เคยนึกถึงเราเลย
เขาไปเที่ยวกันไปเล่นกันแต่ไม่เคยทักมาถามเราบ้างเลยค่ะว่าไปด้วยรึป่าว ทั้งๆที่เราจะไปไหนเราก็ชวนเขา
เราชวนแทบทุกคน แต่ก็ได้แต่ความผิดหวังคือทุกคนแทบไม่ตอบกันเลยค่ะ หนูพยายามคิดบวกนะคะว่า
เดี๋ยวโตขึ้นอีกข้างหน้าอาจจะมีคนเข้ามาอีกเยอะแยะ แต่ในตอนนี้คือหนูไม่ไหวแล้วค่ะหนูโดดเดี่ยว
หนูคิดมาก พอได้เห็นคนอื่นๆลงเล่นสงกรานต์กันเป็นกลุ่ม ไปนั่นไปนี่กัน หนูรู้สึกน้อยใจเพื่อนมากเลยค่ะ
เขาไปกับเพื่อนคนอื่นๆแต่เขาไม่เคยชวนหนูไปเลยค่ะ หนูต้องจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงคะ
ให้เลิกคิดมากเรื่องนี้สักที