มีเรื่องจะปรึกษาค่ะเราทุกข์ใจมากและเครียดมากขึ้น คือว่าช่วงนี้ เหมือนกับว่าเพื่อนๆค่อนข้างเทเราอ่ะค่ะ ซึ่งเรากลับมาทบทวนตัวเองนะคะว่าเราทำอะไรไม่ดีเราทำอะไรผิดซึ่งเราก็คิดไม่ออกเราก็ว่าเราไม่ได้ทำอะไรให้เพื่อนไม่ชอบนะ ตอนไปกินข้าวรึเวลาไหนก็ตามเราจะเงียบตลอดในช่วงนี้ ปกติเพื่อนจะคุยด้วยแต่ช่วงนี้คือเหมือนเพื่อนชอบทำหน้าทำตาแบบเบื่อๆเราซึ่งเราพยายามมากๆเลยค่ะคิดว่ามันไม่มีอะไรหรอก แต่ทุกคนเข้าใจไหมคะว่ามันไม่เหมือนเดิมเลยสักนิดเราปรึกษาเพื่อนสนิทคนนึงเขาก็บอกว่าให้เราปล่อยไปอย่าไปแคร์ซึ่งเราพยายามทำแล้วคือตอนนี้เราอยู่คนเดียวบ่อยมากๆบอกตามตรงค่ะเหงามากและรู้สึกว่าเพื่อนไม่พอใจเราไปหมดทำหน้าตาไม่ดีใส่เรา เราเครียดมากค่ะเพื่อนสนิทก็บอกนะคะว่าให้เปิดใจคุยไปเลยแต่เรารู้คำตอบค่ะถ้าเกิดว่าเราไปถามเพื่อนว่าเออแกเป็นอะไรทำไม่ดูเทๆเราเราทำอะไรไม่พอใจรึป่าวทำหน้าทำตาทำไมมีอะไรรึป่าว ซึ่งถ้าเราถามไปแบบนี้ เพื่อนก็คงบอกว่า บ้าหรอไม่ได้เป็นอะไรแกอ่ะจะอะไรนักหนาคิดมากเราก็ทำหน้าปกติของเราแบบนี้อยู่แล้ว ซึ่งเราเคยถามแบบนี้ไปค่ะ กลับผิดใจกับเพื่อนเลยเราก็เลยไม่กล้าถามตรงๆ ซึ่งตอนนี้เราโดดเดี่ยวมากค่ะเพื่อนไม่คุยด้วยไม่ค่อยเล่นด้วยแบบเมื่อก่อนเราทบทวนดูตัวเองแล้วนะคะว่าเราทำอะไรผิดเราพูดตามตรงเลยค่ะไป รร.ทุกวันนี้แทบไม่คุยกับเพื่อนเลยจะบอกว่าไม่คุยเลยก็ได้เพราะเรากลัวว่าพวกเพื่อนจะไม่พอใจ เราแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากนะคะ พยายามไม่แคร์พยายามปล่อยแต่เราทำไม่ได้เลยค่ะเก็บมาคิดมากตลอด เคยคิดค่ะว่าไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไปแต่ก็ต้องเลิกคิดเพราะยังมีคนที่รักเรา ที่ตั้งกระทู้นี้คือไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะคะ แค่เรารู้สึกว่าเราทุกข์ใจมากๆโดดเดี่ยวมากๆและเครียดมากร้องไห้ อาจจะบวกกับเหงาด้วยแล้วก็อยากได้ที่ปรึกษาว่าเราควรทำยังไงดี เราเหนื่อยมากค่ะไปรร.ไม่มีความสุขเลย เคยอยากพบจิตแพทย์นะคะเพราะเครียดมากต้องการที่ปรึกษา เราไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่ค่ะเพราะกลัวท่านจะเครียดแทนเราเลยอยากปรึกษาทุกคนแทนค่ะเราหนักใจจริงๆจนมันแทบจะทนไม่ไหวแล้วเราค่อนช้างเซ้นซิทีฟเรื่องนี้มากๆค่ะอยากให้ทุกคนเข้าใจจริงๆค่ะ ขอบคุณที่มาตอบกันนะคะขอบคุณจริงๆค่ะ