เราป่วยเป็นจิตเวชมานานแล้วค่ะ ตอนนี้สบายดีมากแล้ว เรามีเพื่อนคนนึงมีอาการซึมเศร้าและPTSDค่ะ เลิกไปหาหมอ, เลิกกินยา, ทำบำบัดมาหลายอย่าง ตอนนี้พยายามหาการบำบัดโดยไม่ใช้ยาใหม่ๆอยู่

ครั้งหนึ่งเขาเคยพูดถึงการฆ่าตัวตายแต่สุดท้ายเขาบอกว่าเขาขี้ขลาด คงไม่ทำหรอก (แต่จิตใจคนยากแท้จะเข้าใจค่ะ) พูดตรงๆคือเป็นห่วงค่ะ แต่มีเรื่องหลายๆอย่างเกิดขึ้นทำให้เราไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว มันทำให้สุขภาพจิตเราแย่

อยากสอบถามวิธีที่นุ่มนวลที่สุดที่จะห่างจากเขาออกมา หรือเราควรปฏิบัติตัวยังไงดีคะ เราไม่อยากทิ้งหรือตัดขาด เราเป็นห่วงเขาแต่ก็ห่วงตัวเองเหมือนกัน ทุกครั้งที่คิดจะห่างๆออกมาเราจะรู้สึกแย่กับตัวเอง เราเองเคยมีความรู้สึกเหมือนทุกคนทิ้งเราไปตอนเราอาการแย่มากๆค่ะ ไม่ชอบความรู้สึกตอนนั้นเลย

[ระบาย]
เขาใช้ชีวิตสุดโต่งมามาก ทั้งเรื่องเพศ เรื่องการนอกใจ เราไม่อยากยุ่งเรื่องนี้ค่ะ เราได้แต่เตือนๆเขาให้ระวังผลที่ตามมา แต่สุดท้ายเรากลายเป็นหมาค่ะ นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เรารู้สึกเหนื่อย แต่ก็ยังรักและเห็นใจในฐานะเพื่อนและผู้ป่วยด้วยกันค่ะ