เราในตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เหมือนมันเกิดจากที่เคยรักคนๆนึงมากๆแต่เราก็เลิกกันเพราะเราเจอกันผิดเวลารึเปล่า เรายอมรับว่าที่คบกันครั้งนั้นเพระเราแอบคุยกันแต่ไม่ได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้ง เราที่เป็นฝ่ายใจแข็งมาตลอดว่าแค่คุยกันเล่นๆไม่คิดไรแต่เอาเข้าจริงเราเริ่มเอาใจเข้าไปเล่น เราอยู่ใน คสพ แบบคนคุย คุยจริงๆปประมาณ1เดือนแล้วเราก็เริ่มใจอ่อน และไม่โฟกัสแฟนแล้ว เราตัดสินใจบอกเลิกแฟน ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำผิดอะไรเลย เราก็บอกความจริงแฟนทุกอย่างว่าเรามีคนอื่นแอบคุยกัน แฟนก็เค้นถามว่ามันเป็นใคร แต่แฟนก็บอกเรานะว่าแค่ถามเฉยๆไม่ได้ไปทำร้ายเขาหรอก แค่อยากรู้ว่ามันหน้าตาเป็นแบบไหนเขาจริงใจกับเราจริงรึเปล่าหรือแค่อยากได้ แฟนถามด้วยความเป็นห่วงแต่ตอนนั้นเรารู้ว่าแฟนต้องแบบ โกรธ แค้น เสียใจ เสียความรู้สึก หมดหวังกับเรามากแน่ๆแฟนที่พยายามจะยื้อเราสุดๆไม่เลิกได้ไหมเพราะเรากับเขาคบกันมานาน6ปีแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ คบแบบไปมาหาสู่ไม่เคยไปนอนบ้านแฟนด้วยซ้ำตลอด6ปีแต่ตอนไปเที่ยว ตจว ก็นอนด้วยกันแหละ อ่ะๆเข้าเรื่องต่อ คือเราตอนที่บอกเลิกกันตอนนั้นเราว่าเราคุยแบบดีๆนะไม่ได้ทะเลาะอะไร แล้วเลิกกันปุ๊บเราก็ดิ่ง ไม่รู้ตอนนั้นสับสนว่าเราคิดดีแล้วใช่มั๊ยเราก็ร้องไห้แบบเสียใจที่เป็น ผญ แบบนี้เลวมาก เราก็อยู่กับตัวเอง เราบล็อกทุกช่องทางการติดต่อกับแฟน เขาพยายามตื้อเราทุกอย่าง แต่เราก็ไปแล้วอ่ะคนมันหมดใจแล้วอ่ะ แล้วเราก็เริ่มทักไปหาคนคุย ว่าเราโสดละนะ เราเลิกกันแล้ว คนคุยอึ้งและเขาก็เสียใจที่ทำให้เรากับแฟนเลิกกันเขาโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเขารึเปล่าที่ทำให้เราเลิกกับแฟน เราก็ตอบว่าไม่ใช่เราบอกคนคุยว่า เราไม่ได้อะไรกับแฟนตั้งนานแล้วหลังจากที่แยกกันทำงานคนละที่ เราเริ่มห่างกับแฟนจนรู้สึกว่าอยู่คนเดียวมาตลอดไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด จนมาเจอเธอนี่แหละทำให้เรากลับมาใจเต้นแรงอีกครั้ง ทุกคนที่อ่านต้องคิดว่าเราแบบเxี้ยมากๆแน่นอน มันก็คงแบบนั้นจริงๆแหละมั่ง 🥲 พอคนคุยรู้เรื่องปุ๊บเขาเริ่มถอยเขาบอกให้เราไปคืนดีกับแฟน แต่เราซึ่งให้ใจมันไปหมดแล้วอ่ะ แต่มันกลับมาทำงี่กับเราอ่ะ เราเริ่มหมดแรงรู้สึกว่าที่เราทำมันเลวร้ายมากเราจะไม่เหลือใครแล้ว เกิดจากที่เราทำตัวเองทั้งนั้น เราก็ตามง้อคนคุยบอกว่าเราเลือกคนคุยแล้วแต่เขาดันผลักใสเรา เราเริ่มอยู่ยากแล้วกระวนกระวายร้องไห้ไม่เป็นอันทำงาน ทำอะไรก็ไม่มีสติเหม่อลอย ร้องไห้3วันติดไม่หลับไม่นอนทรมานมากตอนนั้นเราคิดผิดแบบสุดๆที่มาคุยกัน แต่เราเชื่อว่าเรากับคนคุยยังไปกันต่อได้ เราก็รอเขาแต่เราไม่รู้จะง้อยังงัยเขาที่รู้สึกผิดกับเรื่องทั้งหมดที่เขาเป็นฝ่ายดึงเราเข้าไปในเกมส์ แต่เรารู้สึกดีต่อกันมากๆเราเองที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนในชีวิต เราเริ่มหลุดตั้งแต่ตอนนั้นเริ่มเข้าสู่ภาวะซึมเศร้า ไม่อยากทำอะไรเลยเอาแต่อยู่กับตัวเองร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน จนตอนที่เลิกงานขี่มอไซค์กลับบ้านเราที่ไม่อยากกลับบ้านและไม่รู้จะเอาไงกับชีวิตเราคิดแค่ว่าขี่มอไซค์ไปเรื่อยๆไปให้ไกลที่สุด ตลอดระยะทางที่เรานั่งรถไปเราก็คิดว่าสมควรแล้วที่เป็นแบบนี้สมน้ำหน้าตัวเอง แล้วก็ร้องไห้สะอื้นตลอดทางความรู้สึกตอนนั้นมันเจ็บ เสียใจ เสียดาย รู้สึกผิด เศร้ามากๆหลายอารมณ์ ขี่ไปไกลจนคิดว่าไปวัดก็ได้ว่ะ ไม่มีที่ไปแล้ว แต่พอไปถึงวัดเราไม่ได้ขึ้นไปไหว้พระเรากลับนั่งเงียบๆมองดูแชทที่คุยกันมันดีมากๆเลยแต่ก็ได้แค่นั้น เราไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้วโดนเขาปั่นหัวมาตลอด สุดท้ายเขาก็ทิ้งเราไป เรานั่งตั้งแต่3โมงกว่าๆจนเวลามันเดินไปเรื่อยๆจนมืดเราคิดว่าดีขึ้นนึดนึงละตัดสินใจขี่รถกลับบ้าน เราว่าเราไม่ได้ขี่รถเร็วเลยนะ40ได้มั่งแต่ตอนนั้นฝนมันเริ่มตกด้วยตกหนักขึ้นเรื่อยๆถนนมันลื่นด้วยทันไดนั้น โคร้มมม รถล้มค่ะโดยที่เราไม่รู้ว่าล้มได้งัยแต่มันเป็นทางโค้งอ่ะถนนลื่นแหกโค้งเกือบตกถนนแล้ว ตอนนั้นเข้าใจmvเพลงอกหักหรือเศร้าๆเลย แบบเราที่ร้องไห้มาด้วยแล้วรถล้มตอนฝนตกอีก พอตอนล้มไปเรานอนอยู่กลางถนนเลยดีนะไม่มีรถมาเหยียบเราลุกขึ้นได้เราร้องไห้ หนักเข้าไปอีก รถกระจกบิดเบี้ยวไปหมดตอนนั้นยังไม่รู้หรอกว่ามีแผลถลอกเยอะมั้ยเราตั้งสติได้รีบปลุกรถขึ้นแล้วขี่กลับบ้านสภาพยับเยินมาก ก้ยังคงร้องไห้ท่ามกลางสายฝน เปียกกลับบ้าน ถึงบ้านปุ๊บกลิ่นน้ำมันรถคือมันน่าจะคว่ำออกมาจากถังแบบกระทกจมูกอ่ะ แต่เราก็จัดการตัวเองก่อนโดยรีบถอดเสื้อผ้าเช็คร่างกายตัวเองว่ามีแผลตรงไหน ที่แน่ๆแผลใจแน่นอน แฮร่ 😂หยอกๆ หัวเข่าค่ะ ถลอกแบบเนื้อหายไปเยอะอ่ะ แล้วก็ฟกช้ำตามร่างกายอีกเยอะเลย เราคงไปทำงานพรุ่งนี้ไม่ไหวแน่ๆรีบโทขอลางาน บอกรถล้ม เราที่ในใจก็ยังมีหวังว่าเขาจะถามหาเรามั๊ยนะที่ไม่เห็นเราไปทำงาน สรุปนางทักมาแบบเป็นห่วงเรามากๆ เขาบอกขอโทษเราเขาจะไม่ไปไหนอีกแล้ว ที่นางรู้เพราะเป็นเพื่อนกับเพื่อนในแผนกเรานี่แหละ ไอ้นี่ก็เป็นพ่อสื่อให้ เราก็ดีใจมากๆเลยหลังจากนั้นเราก็ไปทำงานแบบขาเป๋ไปทำงาน เพราะเจ็บแผล  เราดีใจมากๆที่ได้กลับมาคุยกัน เราเริ่มเจอกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้นเริ่มไปเที่ยวด้วยกัน เขาพาเราไปเจอครอบครัวเขาด้วย เรารู้สึกว่ามันดีไปหมดเรารัก ผช คนนี้มากๆ ขนาดที่แบบไปนอนบ้านเขาเลย ผช คนแรกที่ทำให้เราเปิดโลกได้ขนาดนี้ เราก็รักกันหวานชื่นจนเพื่อนๆจะอ้วก แต่พอเวลาผ่านไป4-5เดือนเขาเริ่มเย็นชากับเรามากขึ้นและเขาที่เปลี่ยนงานใหม่ทำให้เวลาอยู่ด้วยกันน้อยลง เจอกันน้อยลง เขาที่มีอนาคตใหม่ เขาตั้งใจทำงานเขาเครียด เจอหลายเรื่องหลายปัญหา เราที่เริ่มน้อยใจ เริ่มงอแง เราขอแค่เวลาจริงๆแค่นิดหน่อยก็ยังดี ปกติเขาดูแคร์เรามากกว่านี้ แต่เราเริ่มรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เริ่มงานใหม่ เขาให้เวลากับอย่างอื่นได้หมดแต่กับเราเขาให้ไม่ได้  เราที่เริ่มเอาแต่ใจมากขึ้นงี่เง่ามากขึ้นเพราะเราอยากได้เขาคนเดิมที่ทำให้เรายิ้มมากกว่าร้องไห้ในตอนนี้ เรื่องเกิดตอนที่เราจะไปนอนบ้านเขาเราก็รอเขามารับแต่เขากลับให้เราขี่รถไปบ้านเขาเอง ตอนนั้นเราจุกและเราคิดว่าเมื่อก่อนเขาไม่เคยปล่อยเราแบบนี้ทำไมตอนนี้เขาไม่ใส่ใจเราเลย ให้ ผญ ขี่รถไปหาตอนเที่ยงคืนกว่าเนี้ยนะ เราเริ่มท้อเริ่มร้องไห้และเศร้าแบบแทบจะร้องไห้ทุกๆวันเลย เราได้แต่ถามตัวเองว่าเราเรียกร้องเขามากไปหรอ เราเป็นฝ่ายขอให้เขามารักเราใช่ไหม เรารอแล้วรออีกรอจนแบบข้ามวัน เราทนไม่ไหวตัดสินใจโดยการขี่มอไซค์ไปง้อขอโทษเขาที่บ้าน เกิดมาฉันคนนี้ที่ไม่เคยคิดง้อใครแล้วดูสภาพตัวเองตอนนี้ เรากลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ ที่เป็นฝ่ายวิ่งตาม เราซื้อเบียร์ไปกินด้วยแหละกะจะเมาเต็มที่อ่ะ ไปถึงบ้านเขาปุ๊บครอบครัวเขานั่งเต็มบ้านเลยจ้าแล้วเรารู้สึกเหมือนเข้าไปทำให้บรรยากาศมันอึมครืมรึเปล่าว่ะจากที่เขาสนุกเฮฮากันเราเดินเข้าบ้านปุ๊บทุกคนในวงเหล้าคือเงียบกริบ เขาเองก็นั่งคอตก เราพยายามไปนั่งด้วยกลั้นใจกลั้นน้ำตา คุยด้วย เราว่าเขาคงไม่อยากมีเราในชีวิตแล้วแหละ เราก็ยกเบียร์กินเลยกะจะเมาให้พังไปเลย เราทนไม่ไหวเราเริ่มไม่อยากอยู่ตรงนั้น เราคว้ากุญแจรถกะจะขี่กลับบ้าน แต่ ครอบครัวเขาห้ามไว้เอากุญแจไปซ่อนแล้วให้เราขึ้นไปนอนพัก เราอาการหนักเริ่มไม่อยากเอาไรแล้ว เมาก็เมา จะให้หลับได้งัยว่ะ เพื่อนก็มานั่งปลอบ เพื่อนเราเป็นพี่ของเขานั้นแหละ เขาเด็กกว่า2ปี ปัญหาทุกอย่างที่ผ่านมาเพื่อนเราเล่าให้ฟังว่ามันก็กลัวเหมือนกันที่คนเก่าเราทำไว้ดี ดูแลเราดีมาตลอด มันสู้คนเก่าเราไม่ได้เลย มันเด็กด้วยพึ่งเริ่มทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็อย่าไปหวังกับมันเยอะเลย เราที่ได้แต่นั่งฟังและร้องไห้แบบตาบวมเส้นเลือดในตาจะแตกแล้ว เราก็นั่งปรับทุกข์จนเพื่อนมันก็ง่วงมันไปนอนแล้วมันก็ยังห่วงเรานะ ว่าไปนอนกับกูก้ได้นะ แต่เราก้บอกไม่เป็นไร กูok แล้วมันก็ไปหลับ แล้วเราที่นอนซึมอยู่ก็ได้ยินเสียงนางกับอานางคุยกัน2คนแบบคนเมาคุยกันอ่ะ เขาเป็นอาเขาก็ห่วงหลานแหละ ถามหลานว่าจะเอายังงัยมีคนอื่นหรอ เขาตอบเขารักอยู่คนนึงเขาเคยคุยกันนานแล้วเขาบังเอิญเจอกันตอนไปส่งของงี้มั่ง แค่นั้นแหละเอ้ยยยย เราเสียใจสุดๆความจริงมาโป๊ะตอนนี้ เราไม่เอาแล้วเราพอแล้วจริงๆวิ่งไปที่รถจะกลับบ้านให้ได้ เราสติหลุดโคตรๆตอนนั้น  ทุกคนพยายามมาห้ามไม่ให้เรากลับวุ่นวายไปหมด เราที่กลัวว่าจะไปทำงานสาย จำได้ว่าเช้าวันนั้นเราเข้าทำงานกะเช้า เรานอนไม่หลับทั้งคืนแต่เขาที่เมาและนอนหลับสบายใจ เราเลยลุกไปหากุญแจรถ แต่หาไม่เจอตัดสินใจเดินจากบ้านเขาไปประมาณ5โลกว่าๆในเวลาตี3 เดินคนเดียวแบบไม่กลัวอะไรแล้ว เสียใจอย่างเดียวเลย เราคิดว่าอยากหนีไปไกลๆเราไม่อยากเจอเขาอีก เราคิดว่าถ้าเจอรถทัวร์หรือถตู้จะโบกขอติดรถไปให้ไกลๆเลยแต่เราก็ทำไม่ได้ใจไม่กล้าพอ วันนั้นเป็นวันที่เสียใจที่สุดในชีวิตแล้ว เราไม่รู้จะทำงัยนั่งรอที่ป้ายรถเมล์ โทรไปปลุกเขาให้เฮามอไซค์มาส่งเราหน่อยเราจะไปทำงาน เขาก็แว๊นมอไซค์มารับเราเขาทำหน้าโกรธเรามากตอนไปรับเราทำไมทำแบบนี้อย่าทำอีกนะ เราไม่รู้ตอนนั้นเราก็ดีใจปนเสียใจ เรากอดเขาแบบแน่นมากๆเราที่พึ่งจะได้นอนตอนเช้า6โมงได้มั่ง สะดุ้งตื่นมาเพราะเขาเปิดเพลงเศร้า จำได้เลยว่าเพลงนั้นคือ kryptonite -pun เราที่ลืมตามาพร้อมน้ำตา คิดว่าเขาคงรักคนนั้นมากๆแน่เลยถึงเปิดเพลงนี้ เราเข้าประเด็นนอนเปิดปากถามเขาเลยสรุปจะเอางัยยังอยากอยู่กับเค้ามั๊ย เราที่ถามโดยที่รู้คำตอบอยู่แล้ว เขาก็ตอบ ไม่อยาก เรารู้สึกโล่งนะตอนนั้น เราร้องไห้ไม่ออกแล้วอ่ะเหมือนมันจุกไปหมด เราเลยขอกอดเป็นครั้งสุดท้าย เพราะหลังจากนี้คงไม่ได้กอดแล้ว เราอวยพรให้เขารักคนนั้นเหมือนที่เรารักนะ แล้วเราก็เลิกกันจริงๆ เราขี่รถกลับพร้อมน้ำตาและรู้สึกว่าเสียงานเสียการหมดเลย เราโคตรแย่เลย ไปเช้าไม่ทันหัวหน้าเลยให้เข้าบ่ายแทน เราทำพังหมดหลายอย่างเลย เราซึมตั้งแต่คบเขา เราไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน จนตอนนี้เราต่างก็แยกย้ายกันไปมีใหม่ แต่ทำไมเรายังเจ็บอยู่เลย เราไม่เคยลืมเขาเลยทั้งๆที่เราก็มีคนปัจจุบันแล้วแต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้รักคนนี้เลย เราฝันหาแต่กับแฟนเก่า เรารักแค่เขา ตอนนี้เราเฉยชากับปัจจุบันมาก เพราะเขาไม่เป็นแบบแฟนเก่าเลย เขาดูเห็นแก่ตัว และไม่มีอะไรดีเลย เราไม่อยากจะเปรียบเทียบแต่ เรามองไม่เห็นว่าเขาจะทำให้เรามีความสุขได้เลย หรือเป็นเพราะเราที่ไม่เคยรักเขาเลย เราไม่แคร์ใครอีกเลยตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าไป เราไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย เราควรทำยังไงกับคนปัจจุบันดี เราไม่กล้าที่จะรับใครเข้ามาอีกแล้วเราทำกรรมไว้เยอะแล้วอ่ะ   อยากบอกทุกคนที่เข้ามาอ่าน ปสก ของเราว่า อย่าผิดศีลข้อ3เลย มันไม่ดีกับชีวิตหรอก กรรมมันติดจรวด ไม่เจอวันนี้วันหน้าก็ต้องเจอ ที่เล่ามาทั้งหมดเป็นบทเรียนสอนใจเรามากใช้ชีวิตอย่างมีสตินะคะ ทุกๆเรื่องในชีวิตมีทั้งดีและร้าย อยู่ที่เราจะเลือกทำ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ